Biz ne dedik ki?

Dünkü yazımda söz vermiştim; Trabzon'dan aynı metinle bana e- mail yollayan sayın Yunus Faruk ve Ömer Can kardeşlerime cevap vereceğim diye.

Yolladıkları e-mailin konusu, benim ve diğer Yeni Mesaj yazarlarının Sayın Fethullah Gülen aleyhinde yazmış olduğumuz yazılardı. Şunu çok rahat bir şekilde ve hiçbir tereddüt olmadan yaza bilirim ki, biz ne sayın Fethullah Gülen ve ne de bir başka şahıs hakkında, şahsından yola çıkarak bir kelamımız olmadı. Başta Muhterem Prof. Dr. Haydar Baş bey olmak üzere, biz, hepimiz birlik ve beraberlik konusu işledik, yazdık, konuştuk.

Milyonların büyük bir beğeniyle izlediği "Haftanın Sohbeti" programında, yine bu milyonların işiteceği bir şekilde sayın Haydar Baş, ülkeye hizmeti geçmiş çok muhterem zevatı hayırla ve dua ile yat etmiştir, hem de defaatla. Bu al-i cenaplık da ilk kez müşahade ediliyordu, hem de TV ekranlarında.

Bizim yaptığımız tenkit, bu ülkenin "Dinî ve millî bütünlüğünü tehdit eden" faaliyetlere idi.

Dinimiz açısından, akaidimiz açısından sakıncalı ve tehlikeli şeyleri eleştirdik biz ve bunu da imanımızın ve milli duyarlılığımızın bir gereği yaptık.

Bu yerinde tenkitlerimizden, tenkit ettiğimiz kişiler susarken, hiç beklenmedik yerlerden itirazların gelmesi bizi çidden şaşırtmıştır.

Bu konuda yazacaklarıma, sayın Prof. Dr. Haydar Baş beyin sayın Fethullah Gülen beye yazdığı tarihi mektubu değerleri okuyucularımla paylaşarak başlamak istiyorum.

Mektubu, Yeni Mesaj Gazetesi'nde yayınlandığı şekilde sizlere sunuyorum. Hiçbir noktasına virgülüne dokunmadan.

"Bu mektubu, Fethullah Efendi'nin Papa'yı ziyaretlerinden dört gün önce emin ellerle kendilerine bizzat ulaştırdım.

Hoşgörü ve nezaketlerinin gereği cevaplarını, bir Müslüman'a yakışır usulle tarafıma ulaştırmasını beklerdim. Ancak bu nezaket sadır olmadı.

Önceki akşam bir televizyon kanalında Ali Kırca Bey'in yaptığı canlı bağlantıda Papa'yı ziyaretleri sebebiyle "hoşgörüyü bilmeyen bazı çevrelerden tepki aldığına" işaret etmeleri üzerine, Pazartesi günü akşamı Mesaj TV'deki "Haftanın Sohbeti Programı"nda beyan ettiğim bu mektubu Aziz Milletimize arz ediyorum.

Bu görüşmenin mütalaa ve muhakemesine ayet-i kerimeler ve hadis-i şerifler ışığında tarafsız bir gözle devam edeceğim".

"Muhterem Kardeşim Fethullah Efendi,

Allah'a hamd, Resûlüne salât ü selamdan sonra mektubuma başlarken zat-i âlinize ve camianıza selam ve muhabbetlerimi sunarım.

Malumunuzdur ki, Mü'minlerin birbirlerini sevmeleri, sırat-ı mustakîm üzere bulunmaları, varsa noksanlarını telafi edip birbirlerine yardımcı olmaları, hakkı tavsiye etmeleri ve gerektiğinde emri bi'l ma'rûf - nehyi ani'l münker yapmaları Hakk'ın emri gereğidir ve bir vecibedir. "Müminler ancak kardeştir" ve kardeşler, birbirine yıkayan iki el gibidirler. Kardeşin kardeş üzerinde hem hakkı hem de sorumluluğu vardır. Eğer bir Mü'min, kaderin sevkiyle bir camianın sorumluluğunu taşıyorsa bu sorumluluk, bu vebal daha da artmakta ve önem kazanmaktadır. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v) "Hepiniz çobansınız ve güttüğünüzden mes'ûlsünüz" buyurmaktadır. Bu sebepledir ki, birbirimizi lüzum görülen hususlarda aydınlatmak, istişare etmek, varsa bir yanlıştan sakındırmak, üzerimize bir borç olduğu gibi, kardeşlik hukukunun da bir gereğidir.

Öte yandan zat-i âliniz ve arkadaşlarınızın ülkemizde ve dünyada yaptığı hayırlı hizmetleri takdirle karşılıyor ve hayırla anıyoruz. Bu cümleden olarak bu mektubu, hem bir istişare maksadıyla hem de bir mükellefiyetin gereğini yerine getirmek üzere yazıyorum.

Zat-i âliniz ve hizmet camianızla ilgili olarak kamuoyunda tartışılan, medya yoluyla aleniyet kazanan ve aşağıda bir kısmına temas edeceğim hususlarda, inancımız, yolumuz İslam adına ciddi endişelerim hasıl olmuştur. Belki de meseleler, intikal ettiği gibi değildir, - ki öyle olmasını çok temenni ederim - fakat değil mi ki hadiseler bir noktaya gelmiştir ve tartışılmaktadır; o halde ciddiyet kazanmıştır. Eğer meseleler saptırılıp, kamuoyuna yanlış izlenim veriliyorsa, basın yoluyla tekzibinin çok isabetli olacağı kanaatindeyim.

Yaşadığımız devrin şartlarının zorluğunu ve vahametini kabul etmekle beraber, Mü'minlerin (hele de hizmette öncü olup bir camiayı temsil ediyorlarsa) usûl ve metod açısından basiret ve ferasetle yürümeleri, ancak Hakk'ın hududunu da korumaları bir zorunluluktur. Mevzuat ve hukuka ters düşmeden, Devlet ve Millet bütünlüjğünü koruyarak -zira bu Devlet, bu Millet bizimdir- müsamaha hudutlarını sonuna kadar zorlamalı, fakat asla tavize yaklaşılmamalıdır. Buna hakkımız olmadığı gibi, Hakk'a ancak hak ölçülerin korunması suretiyle hizmet edilebileceği, diğer gayretlerin ise hizmet değil, bir vebal olacağı bilinmelidir. Bu ölçüler içerisinde, zat-i âlinizi incitmeden maksadımı anlatabilmek ümidiyle, bizi endişeye sevk eden hususlara ana hatlarıyla temas edeceğim.

1- Bir müddet evvel basına yansıyan bir beyanatınızda başörtüsüne "teferruat" demişsiniz. Bu söz, İslam'ı tahrif etmeyi meslek edinenler tarafından ele alınarak neredeyse tesettürün lüzumsuzluğuna hükmedildi. Belki maksadınız bu değildi, fakat olaylar sonuçlarıyla ölçüdür.

Çok iyi bilirsiniz ki tesettür, başörtüsü bir vecibedir, farzdır. Ayetlerle sabittir. Ayette başörtüsü, "Hamr" kelimesiyle anlatılır. Bir manası başı, diğer bir manası da göğsü örtmek hakkındadır. Ma'lumunuzdur ki, lafızların kelime manası esas alındığında mesele sapar ve saptırılır. Zira bu kelimenin elliye yakın manası vardır. Bir manası da içkidir. Sadece kelime manasından yola çıkarak kalkıp da ayette geçen 'Hamr' kelimesini içki anlamıyla kabul edersek "içkiyi örtmek" gibi bir şey ortaya çıkar ki, bu mantıksızlıktır.

O halde mefhumları, lafızların kelime manasıyla uğraşıp saptırmadan, istılahî mana üzerinde durmak, ayetlerin nüzûl sebeplerine inmek ve tarihî tatbikatı da dikkate almak esas olmalıdır. Nitekim tesettür ayeti indikten sonra, Müminlerin Annesi Hazreti Zeynep validemiz, hiç dışarı çıkmamıştır. Yine biliriz ki, bir farzı basite almak, helâlı haram, haramı helâl kabul etmek, itikadî açıdan pek vahim sonuçlar doğurur. Neden Allah'ın emirlerini tartışma konusu yapmaya sebep oluyoruz? Bu bir mecburiyet midir? Mecburiyet ise nereden kaynaklanmaktadır?

2- Yine günümüzde Kur'an-ı Kerim'i tahrif planları yapan çevreler ve bunların avukatlığına soyunan İslam muhalifleri var. 'Yeniden yapılanma' adı altında İslam'ı, reformcu bir mantıkla tahrife kalkışmaktadırlar. Sanki Resûlüllah (s.a.v), Kuran-ı Kerim'i anlayamamış da, 14 asır sonra bu hilkat garibeleri anlamış... Bunlara göre "Hadis-i şerifler uydurmadır. İcma, kıyas, mezhep ve meşrep gibi kavramlar yoktur. Müctehid imamlar komisyoncu, Müslümanlar yobaz; İslam 1400 yıldan beri hiç anlaşılmamış..." Bunlara göre, 'Mezhepler haktır' demek küfür; ama lafzı da mu'cize olan Kur'an-ı Kerim'i Türkçeleştirmek uğruna, mezhep imamlarının fetvaları pek muteberdir ve asıldır.

Bu kadar vahim dalâlet, sapıklık ve tezat içinde yüzenlere binbir zahmetlerle kurduğunuz TV kanalınızda zehirli fikirlerini yayma fırsatı veriyorsunuz. Bundan daha da vahimi, sözünü ettiğimiz şahıs ve şahıslara plaket vermek suretiyle ödüllendiriyorsunuz; bunun adı tolerans, müsamaha oluyor. Böylece hem bu gibiler özendiriliyor, hem de büyük kitleler bu yapılanların meşru olduğu zannına kapılıyor. Buna razı olacağınıza asla inanmıyorum.

(DEVAMI VAR)