Biz yoksa "ağzı dualı" insanı mı kaybettik

Bilinen bir kıssadır belki, ama M. Savaş Polat madem gönderme zahmetine katlandı yine yazayım. Vaktiyle bir derviş, nefisle mücadele makamının sonuna gelir.Meşrebin usulünce bundan sonra her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektir.Fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret değildir. Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir...Saç, sakal, bıyık, kaş, ne varsa hepsinden. Derviş, usule uygun hareket eder, soluğu berberde alır.? Vur usturayı berber efendi, der.Berber dervişin saçlarını kazımaya başlar. Derviş aynada kendini takip etmektedir. Başının sağ kısmı tamamen kazınmıştır. Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeri.Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak:- Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.Dervişlik bu... Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi bozmaz derviş.Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup, fakat korkmuştur. Ses çıkaramaz.Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar. Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder:'Kabak aşağı, kabak yukarı.'Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkândan çıkar. Henüz birkaç metre gitmiştir ki,gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir.Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasında kalakalır. Derken, iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına dalıverir. Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür. Görenler çığlığı basar. Berber ise şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyarî sorar:- Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:- Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki, kabağın bir sahibi var. O gücenmiş olmalı!Hikâye böyle...Geçmişe ait hikaye böyle de ya bizim hikayemiz.Bizimki hikaye falan da değil hani, aynıyla vaki.Ve bizim kabağımız değil insanımız yok oluyor.Bu manada daha nice kıssalarımız var.Eskiden kıssa denince boş verilip geçilmezdi.Dinin hayata geçirilmiş en güzel yaşantılarını özetlerdi kıssalar.Bu konuda yazılmış nice eserlerimiz de var.Ama biz artık kıssadan hisse almak yerine borsadan hisse almayı yeğler hale geldik.Nemize lazım kıssa?Varsa yoksa borsa.Yüzde yetmiş beşi yabancıların elinde oyuncak borsamız ekonomimizin ne kadar iyi olduğunun göstergesi de olmuş.Başbakan öyle diyor.Dedelerimizin anlattığı ne güzel kıssalarımız vardı.Bu kıssalarda Allah dostu insanların -Allah'la dost olmanın bir ikramı olarak- dualarıyla sebep oldukları güzellikler anlatılırdı.En yakın savaşımız olan Kıbrıs çıkartması esnasında olayların birebir şahidi olanlardan dinlemedik mi bu "ağzı dualı zatların" savaşa katkılarını.İşte biz bu insanlardan mahrum kaldık.Asıl mesele bu değil mi?Hz. Peygamber (aleyhissalatü vesselâm) özetle şöyle buyurur: "Allah yolunda mücahedeyi terk edeceksiniz. Başınıza bin bir bela ve musibet yağacak. (bu belalardan kurtulmak için sonra) Dua edeceksiniz, ama Allah dualarınızı kabul etmeyecek."Nasıl ve niye kabul etsin ki Allah dualarımızı?Na-hak yere, yani hiçbir suçu ve günahı olmayan Müslüman'ı öldürenleri kalkıp da Müslüman(!) savunabiliyorsa dualar nasıl kabul olsun ki?Öyle değil mi?İki ay önceydi.Umreye gittim.Medine'de binlerce ashabın metfun olduğu "Cennetü'l Bakî" mezarlığını ziyaret ediyorduk.Irak'ın Süleymaniye kentinden olduğunu söyleyen bir adamın Bush'u nasıl savunduğunu görseydiniz ne demek istediğimi daha iyi anlardınız.Neymiş efendim, Bush onlara hürriyet vermiş, devlet vermiş, dünyayı bahşetmiş.İsterse Kabe'nin içinde yapılsın bu anlayışın yapacağı duayı Allah kabul eder mi?Allah katında en büyük değere sahip Müslüman kabak kadar bile etmiyorsa suç -haşa- Allah değil Müslüman'dadır.Bir vahşete sadece kalb ile tepki koymak imanın en zayıf hali olduğu gerçeği yanında, vahşet savunuluyorsa, orada imandan söz edilebilir mi?Biz sadece "ağzı dualı" insanı kaybetmedik.Daha birçok şeyi de kaybettik beraberinde.