Öncelikle her iki takımı da mücadelelerinden dolayı tebrik etmek istiyorum.
Trabzon şampiyon olmuş Hatay'ın bir iddiası yok. Buna rağmen iki takım da çok iyi mücadele etti.
Başlıkta da yazdığım gibi bu maçları kazanmak lazım.
Evet şampiyonluk garantilenmiş. Bir kupa maçı var.
Oyuncuları doğal olarak riske etmek istemiyorsunuz çünkü gereksiz bir sakatlık olabilir. Böyle maça motive olmak zor.
Oyuncuları hırslandırmak için bir neden yok. Fakat bence bu maçı kazanmak için çok iyi bir neden var.
O da şu. TFF galibiyet başına takımlara prim ödüyor. Böyle bir maçı kazanıp primi hak edip kulübün gelirini artırmak akılcı değil mi?
Abdullah Avcı rotasyonlu bir kadro tercih etti ve öyle başladı. İkinci yarı ise as oyuncularını sahaya sürdü.
Şimdi şu düşünceyi söylemek istiyorum. Eğer maçı kazanmak sizin için anlamlı ise ki ikinci yarıda as oyuncularınızı oyuna alarak bu yönde bir irade gösteriyorsunuz.
O zaman neden as oyuncular ile başlayarak skoru alıp maçı garantileyince yedekleri sonra oyuna almıyorsunuz.
Bu daha doğru strateji olurdu. Hem de kulüp daha fazla gelire sahip olurdu. Öyle değil mi?
Ayrıca en iyi idman maçtır düşüncesini de göz önünde tutmak gerekirdi.
Aslarla başlayınca kupadaki Kayseri maçına daha çok hazır olma imkanı da söz konusu olabilirdi.
Maça gelirsek. Her iki takım maç genelinde oldukça iyi mücadele etti. Maç boyunca tempo yüksek değildi.
Oyun kurgularında genel olarak savruklaşma olamadı. Her ne kadar Trabzon yedekler ile başlasa da ilk yarı ikinci yarıya nispeten oyuna daha hakim bir oyun tarzı vardı.
Yani aslar yedekler kadar etkili olamadı. Trabzon'da Yusuf istekli bir oyun sergiledi.
Gerek sağ kanatta gerekse sol kanatta etkili olmaya çalıştı ve sıklıkla topla buluştu.
Bakasetas ile Yusuf uyumlu bir görüntü veriyordu. Ancak Bakasetas 10. dakikada bir penaltıdan yararlanamadı.
Kouassi de pek etkili olamadı. Ancak ilk yarının sonlarına doğru biraz hareketlendi.
İlk yarı santrforda başlayan Djaniny etkili gözükmedi. Örnek 41'de Yusuf'un pasını anlayamadı.
Yusuf'un ilettiği topa vuruş yapsa ciddi bir gol tehlikesi söz konusu olabilirdi.
Hatay'da ilk yarı pek parlayan bir oyuncu olamadı. Lobjanidze her zamanki gibi süratli top sürüşleri ile dikkat çekti ama bunlar Hatay adına bir sonuç vermedi.
Lobjanidze'nin bir şutu direkten döndü.
Uğurcan yine 36 ve 45+1'de takımını oyunda tutmaya yarayan kurtarışlar yaptı.
Trabzon ikinci yarıya yaptığı değişikliklerin etkisiyle gol bularak başladı.
48'de Hatay'ın stoperi Fatih Kurucuk'un topu uzaklaştırmaya çalışırken yaptığı hatayı değerlendiren Berat, Djaniny'i çok güzel gördü.
Bu pası iyi değerlendiren Djaniny topu filelere gönderdi. Hatay ikinci yarı daha canlı ve daha hucumcu bir görüntü verdi.
Bunda oyuna sonradan giren Ben Zia'nın nispeten etkili oyunu başlıca nedendi.
Bu yarı Djaniny sol uca geçti ve bu mevkide daha başarılı bir performans sergiledi.
Trabzon 73 ve 90+1'de tempolu ve organize ataklar yapsa da bir sonuç alamadı.
Bu iki atakta Ömür, Visca ve Cornelius pozisyonların içindeydi.
Maçın sonlarına doğru baskısını arttıran Hatay bir gol buldu. Golün getiren atak yine tempolu ve organize bir hucumdu.
Topu Boudjema'dan alan Adekugbe'nin ortasına kafa vuran Diouf golü attı. Bu pozisyonda ofsayt yoktu çünkü Diouf topun gerisindeydi.
Ayrıca şunu da söylemek lazım ki Ahmetcan bu mücadelede savunmada olumlu bir görüntü ortaya koydu. Fakat aynı şeyleri Trabzonspor'un bekleri için söylemek kolay değil.
Böylelikle kupa maçı öncesi Trabzon anlamsız bir şekilde puan kaybı yaşadı.
Kayseri karşısında daha tempolu ve hızlı bir oyun ile finale adını yazdırması gerekecek. Bakalım şampiyon kupada da hedefine ulaşabilecek mi?
