Bu nasıl ülke?

Seçim zamanında üç partinin açlık sınırının altında yaşatılan halkının rızkını seçim yardımı adı altında yerlere, duvarlara, reklamlara, flamalara, bürolara, oralara, buralara harcamasını hoşgörenlere yazıklar olsun. İnsanlıktan mahrum, liberalizme köle olmayı seçtikleri için bizim seçtiklerimizin hepsinin doğru yola gelmeleri için dua etmek bizlerin görevidir. "Devlet malı deniz yemeyen domuz" sözünü asla kabul edemem. Bu söz Türk ve Müslüman atamıza ait olamaz. Bize yakışan söz, "Devlet malı deniz, yiyen domuz"dur. Milletin kesesinden haksız harcanan her kuruşun, dini açıdan yasak olması, dindar geçinenlerin har vurup harman savurması affedilecek bir kusur değildir. Ben bana düşeni asla helal etmeyeceğim. Devletin siyasi partileri gücüne göre desteği kadar saçma ve manasız bir kanun olamaz.Bunun örneği, ağır siklet güreşçi ile tüy siklet pehlivanın güreşi gibidir. El insaf! İşte size ülkenin demokratik bir kanunu. Bu da yetmiyor, hakem heyetindekiler de devletten yevmiyeli ve de ağır sikletpehlivanın taraftarı ise, sonuç, daima tuştur. Üstelik demokratik olması mümkün olmayan baraj nedeniyle yüzde ona ulaştırılmayan (bilgisayar tekniği ile) partilerin oyları da besleme partilereaktarıldığından, vaziyet görüldüğü gibi, "oy anam oy" olmaktadır.Gözünü seveyim ey uykulu millet! Demokrasi denen düzeni menfaatlerine uygun suistimal etmek işte tam olarak budur. Seçildikten sonrası ise şu anda olduğu gibi, krallığı dahi gölgede bırakan  bir sisteme dönüşüverir. Bir tek fark vardır. İktidar babadan oğula kalmaz. Oğula kalanın ne olduğu da asla gizli kalmaz. Babalar devleti küçültürken, oğullar, büyüdükçe büyür. Halk uyur kervan yürür.