Çadırda hayat mücadelesi
15.01.2009 00:00:00
Adana'da, küçük bir çadırda 4 yıldır yaşam mücadelesi veren 5 kişilik Algan ailesi kış koşulları nedeniyle büyük zorluk çekerken, çocuklar giyecek ayakkabıları olmadığı için çamurda yalın ayak geziyor
Şanlıurfa'dan aileleriyle birlikte Adana'ya gelen tarım işçileri, boş bir araziye kurulan çadırlarda yaşam mücadelesi veriyor. 4 yıl önce Şanlıurfa'dan Çukurova'ya gelen ve Adana'nın merkez Yüreğir ilçesinde kurdukları çadıra yerleşen Ali Algan (35), eşi ve 3 çocuğu, kış koşulları nedeniyle büyük zorluk yaşadıklarını söyledi.Yazın yaşamın daha kolay ve ucuz olduğunu, kışın ise havanın soğumasıyla birlikte hayatın zorlaştığını belirten Ali Algan, "4 yıldır eşim ve çocuklarımla birlikte tarlalarda çalışarak ayakta kalmaya çalışıyoruz. Yaz aylarında tarlada çok iş olduğu için para kazanıyoruz, ancak kış aylarının gelmesiyle birlikte ne para kazanabiliyoruz ne de ekmek bulabiliyoruz" dedi.Adana'nın kışın sıcak olmasına rağmen bazı geceler hava sıcaklığının eksinin altına düştüğüne dikkat çeken Algan, şunları kaydetti: "Isınmak için çadıra ölüm tehlikesi olmasına rağmen soba kurduk. Çocuklarımdan biri 10, biri 7, diğeri ise henüz 10 aylık. Soba yakmasam özellikle 10 aylık bebeğim çok etkileniyor. Annesi bebeğin beşiğinde battaniyeye sıkıca sarıyor, ama soba yanmazsa olmuyor. Sobayı da odun ya da eski bir şeyler bulursak yakıyoruz. Her zaman sobayı yakamıyoruz. Bir gün bu çadırda soğuktan ya da açlıktan ölebiliriz. Çünkü çoğu gün tek öğün ya da hiç yemek yemeden gün bitiyor. Eşim bebeğimizi emziriyor, ama yemek yemediği için sütü de olmuyor. Çok zor durumdayız." Çadıra güçlükle sığdıklarını, çadırın altına serili olan ve yerde ıslanan battaniye üzerinde uyumak zorunda kaldıklarını söyleyen Algan, "Yemek öğünleri hiç değişmiyor; makarna ve ekmek. Ancak kimi günler, sadece kuru ekmekle idare etmek zorunda kalıyoruz. Çadırda birkaç bardak ve tavanın dışında hiç eşya yok. Çalışmaya engel olacak bir durumum yok. Bir iş verilirse, ailemi geçindirebilir, kiramı öderim. Kümes gibi bir yere bile razıyız" diye konuştu. Kışın özellikle yağmurlu günlerde çok zorlandıklarını, çadırın her taraftan su aldığını anlatan Algan, "Çocuklarımın doğru düzgün kışlık kıyafeti bile yok. Üzerlerinde ne mont var ne de ayaklarında ayakkabıları. Çoğu zaman yalın ayak çıkıyorlar bu yağmurda. Çadır sürekli su alıyor. Banyo yapamıyoruz. Tuvalet ihtiyacımızı dışarıda açtığımız kuyu tuvaletlerde gideriyoruz. Bu çağda böyle bir yaşam olamaz. Paramız olmadığı için hayvan gibi yaşıyoruz. Özellikle kışın 2-3 ay banyo yapmadan yaşadığımız oluyor. Artık bu hayattan kurtulmak istiyoruz" şeklinde konuştu. Kendisinin fakirlik nedeniyle okuyamadığını ancak çocuklarının okumasını istediğini ifade eden Algan, devletten çocuklarını okutmasından başka bir şey istemediğini söyledi. Çocuklar ise her şeyden habersiz, soğuk havaya aldırmadan yalın ayak çamurda oynamaya devam etti.
Şanlıurfa'dan aileleriyle birlikte Adana'ya gelen tarım işçileri, boş bir araziye kurulan çadırlarda yaşam mücadelesi veriyor. 4 yıl önce Şanlıurfa'dan Çukurova'ya gelen ve Adana'nın merkez Yüreğir ilçesinde kurdukları çadıra yerleşen Ali Algan (35), eşi ve 3 çocuğu, kış koşulları nedeniyle büyük zorluk yaşadıklarını söyledi.Yazın yaşamın daha kolay ve ucuz olduğunu, kışın ise havanın soğumasıyla birlikte hayatın zorlaştığını belirten Ali Algan, "4 yıldır eşim ve çocuklarımla birlikte tarlalarda çalışarak ayakta kalmaya çalışıyoruz. Yaz aylarında tarlada çok iş olduğu için para kazanıyoruz, ancak kış aylarının gelmesiyle birlikte ne para kazanabiliyoruz ne de ekmek bulabiliyoruz" dedi.Adana'nın kışın sıcak olmasına rağmen bazı geceler hava sıcaklığının eksinin altına düştüğüne dikkat çeken Algan, şunları kaydetti: "Isınmak için çadıra ölüm tehlikesi olmasına rağmen soba kurduk. Çocuklarımdan biri 10, biri 7, diğeri ise henüz 10 aylık. Soba yakmasam özellikle 10 aylık bebeğim çok etkileniyor. Annesi bebeğin beşiğinde battaniyeye sıkıca sarıyor, ama soba yanmazsa olmuyor. Sobayı da odun ya da eski bir şeyler bulursak yakıyoruz. Her zaman sobayı yakamıyoruz. Bir gün bu çadırda soğuktan ya da açlıktan ölebiliriz. Çünkü çoğu gün tek öğün ya da hiç yemek yemeden gün bitiyor. Eşim bebeğimizi emziriyor, ama yemek yemediği için sütü de olmuyor. Çok zor durumdayız." Çadıra güçlükle sığdıklarını, çadırın altına serili olan ve yerde ıslanan battaniye üzerinde uyumak zorunda kaldıklarını söyleyen Algan, "Yemek öğünleri hiç değişmiyor; makarna ve ekmek. Ancak kimi günler, sadece kuru ekmekle idare etmek zorunda kalıyoruz. Çadırda birkaç bardak ve tavanın dışında hiç eşya yok. Çalışmaya engel olacak bir durumum yok. Bir iş verilirse, ailemi geçindirebilir, kiramı öderim. Kümes gibi bir yere bile razıyız" diye konuştu. Kışın özellikle yağmurlu günlerde çok zorlandıklarını, çadırın her taraftan su aldığını anlatan Algan, "Çocuklarımın doğru düzgün kışlık kıyafeti bile yok. Üzerlerinde ne mont var ne de ayaklarında ayakkabıları. Çoğu zaman yalın ayak çıkıyorlar bu yağmurda. Çadır sürekli su alıyor. Banyo yapamıyoruz. Tuvalet ihtiyacımızı dışarıda açtığımız kuyu tuvaletlerde gideriyoruz. Bu çağda böyle bir yaşam olamaz. Paramız olmadığı için hayvan gibi yaşıyoruz. Özellikle kışın 2-3 ay banyo yapmadan yaşadığımız oluyor. Artık bu hayattan kurtulmak istiyoruz" şeklinde konuştu. Kendisinin fakirlik nedeniyle okuyamadığını ancak çocuklarının okumasını istediğini ifade eden Algan, devletten çocuklarını okutmasından başka bir şey istemediğini söyledi. Çocuklar ise her şeyden habersiz, soğuk havaya aldırmadan yalın ayak çamurda oynamaya devam etti.
