Çanakkalede bir çocuk

O,
Annesinin kuzusu.
Bıyıkları henüz terlememiş..
Gözlerinde hürriyet ışığı yanıyor.
Babası Yemen'e gidip dönmeyen yetim çocuk.
Sarıkamış'ta ölüme koşmuş amcası karlı dağlara.
 
O bir yetim çocuk...
Okula gitmeliydi.
Okumalı, adam olmalıydı.
O cepheye gitti, şehit oldu.
 
Vatanın sıcağını Yemen'de gördü,
Kışını Sarıkamış'ta.
Yokluğu Balkan bozgununda.
Şefkati Anadolu'da.
 
O bir çocuk...
Üstünde elbise durmaz.
Düğmesi tutmaz.
Minik ayağına ayakkabı olmaz.
Silahı bedeninden büyük,
Parmakları küçük...
 
O bir çocuk.
Çanakkaleli yetim.
Yürür şehadete aslan gibi,
Asker gibi,
Mehmet gibi,
Şehit gibi.
Adımları küçük,yüreği büyük çocuk..
Satırlarında gönül zengini asil çocuk..
Vakti yok senin gibi yaşamaya
Randevusu var, Rabbiyle buluşmaya.
Dilinde ezkâr, O'nunla konuşmaya.
O çocuk,
İşte Çanakkale yollarında..
 
Bugün şeb-i arustur Türk'e,Çanakkale,
Koyun koyuna yatar Mehmetler,yıkılmaz kale,
Sığındık Hakk'a,eyledik havale,
Kaderim,seferim,neferim Çanakkale!
 
O,senin atan,canın,kanın,
Yattığı topraktır vatanın.
Çakılını bile satmayın!
Yetim çocuğu n'olur, unutmayın!