Ceviz ağacına

Merhaba ceviz ağacım, seninle bir iki lakırdı etmeyeli kaç zaman oldu? Biz konuşuyoruz sen dinliyorsun. Senin halinden, yapraklarından, dallarının duruşundan bir mana çıkarmaya çalışıyoruz. Ah ceviz ağacı dünyada öyle çok dert var ki? Fakat bir o kadar da derman var. Eski mutasavvıflar Rablerinden öyle razıymışlar ki belaları bile nimet olarak algılarlarmış. Hani kimden geldi diye düşünürsek neden geldi diye düşünmeye fazla gerek yok.Dertlerin bize veriliş nedenlerinden biri de bakalım birbirimize maddi manevi yardım edebiliyor muyuz? Bazen kendi dertlerimize sabredebiliyoruz da başkaları kendilerininkine nasıl sabrediyor diye düşünmeden edemiyoruz. "Dağına göre kar" denir.Ceviz ağacını bu günlerde mutlu görüyoruz. Zaman zaman yağmur yağıyor, güneş açıyor, toprağından besleniyor, hem yanında arkadaşları da var.Eh daha ne istesin?Bir düşünür diyor ki; eğer insanlardan bir şey beklemezsen yani hep Allah'tan umut edersen ne hayal kırıklığı yaşarsın ne de küskünlük. "Allah seni biliyor mu? Başkasının bilmesine gerek yok. Sen Allah'ı biliyor musun? Başkasını bilmene gerek yok." Üveysel Karani'nin deyişi ile? İnsanlar yaşarken böyle çıkarımlar yapmayı kendi kendilerine öğreniyorlar, çile öğretiyor. Bazılarına bu kadar çok öğretmiyor. Yani insanda biraz yetenek, biraz kalbi hissedişler olması gerekli. Eğer bunlar yoksa insan bir sürü çile çeker ama bunların sonucunda söyleyecek bir çift lafı, özlü bir sözü olmaz.Bizler öğrenmek ve öğretmek için varolduğumuza göre, yaşadıklarımızı tefekkür etmek  ve çıkarımlar yapmak, duygu dünyamızı geliştirmek zorundayız. Bütün bu çıkarımların bize öğrettiklerini bir hadis-i şerif özetliyor:"Nerede olursan ol Allah'tan kork, kötülüğün arkasından iyilik yap ki onu silsin. İnsanlara güzel ahlak ile muamele et." (Tirmizi)Evet ceviz ağacım, biz sana çok şeylerden bahsettik fakat sen sessiz duruyorsun. "Sükut ikrardandır" diyorsun herhalde. Bir gün de sizden dinleyelim. Allah'a emanet olunuz.