Ekmeğe itibar kalmadı

Bayburtlu hafız amca anlatıyor... Köyümüzde yaşlı bir kadın vardı. Şöyle derdi: ''Bizim zamanımızda ekmeğe hürmet vardı. İnsanlar şükürlerini bilirdi. Şimdilerde ekmeğin kıymeti bilinmiyor israf çok şükür az. Korkarım gavur gelip lokmamızı elimizden alır...''Millet olarak bir lokma ekmeğe muhtaç olduğumuz acı günleri çokça yaşadık. Günümüzde ise ekmeğin ve diğer gıdaların tonlarcası israf edilmekte hiç layık olmadığı halde çöpe atılmaktadır. Şöyle derdi büyükler: Nimet kapıya gelir. Kıymet bilinmez ise çeker gider.İçinde bulunduğumuz maddi ve manevi nimetleri görebilmek, şükürle karşılamak, gereğini yapabilmek, kulluğun, kendini bilmenin en önemli gereklerindendir. Öyle ise neslimizi manevi değerlerine bağlı olarak yetiştiremez, milli ve dini bütünlüğünü öğretemez isek,  en ciddi konulara, hayati meselelere salt bir anlayışla bakacak gaflet içerisinde, hissiz ve hedefsiz olacaktır. Bu durunda ya sarp kayalara çarpacak, ya da yaban ellerde savrulup gidecektir.Erzurum Lala Paşa Camii'ndeki saatte yazan hadis-i şerifi tekrar hatırlatalım: "Gafleti çok olanın devleti elinden gider.''Bu ekmeğin, bu vatanın, bu dinin kıymeti bilinmez ise, bir gün gelir bu nimetler elden gider.Hz. Mevlana mesnevisinde bir menkıbe anlatır:Adamın biri bir ev yapar. Ve eve seslenerek şöyle der: Bak, seni çok zor  şartlarda yaptım. Ne zaman yıkılacaksan bana söyle...Aradan zaman geçer. Evin çatısı akar, adam bakmaz. Duvarlar çatlar bakmaz. Direkleri güve yer sadece balçıkla üzerlerini kapatır...Aradan bir zaman geçer ve ev yıkılır. Adam der ki: ''Ya Hu! ne diye yıkıldın. Madem yıkıldın niye bana haber vermedin... Hani sana söylemiştim. Evden ses gelir ve ben sana haber verdim ama sen duymadın. Çatı aktı görmedin. Duvar çatladı umursamadın. Direklerimi güve yedi tedbir almadın bir avuç çamurla kapattın. Ben de yıkıldım?"Bayburtlu hacı amcanın korkusuyle işte o zaman korkma zamanıdır. Yaşlı ninenin dediği gibi, ya gavur gelir lokmanı elinden alırsa...