Enteresan bir oyundur şu futbol. Ayrıca çok sayıda menfaat ve heyecanı içerir. Menfaat deyince sadece maddi tarafına bakmayalım. Manevi tarafı da var. Taraftar olarak galibiyetle yaşamak bir çıkar değil mi? O sevinci yaşamak, övgüsünü taşımak ne büyük haz. Takım olarak tarihe derin bir iz bırakmak hoş bir şey değil mi? Yönetici için farklı, yayıncı kuruluş için başka ve sayıp gidilir. İnsanlar mutlu olsun diye.
Bunları bilmesek de söylenince ha tamam doğru deriz. Bu futbol hengamesinin içinde futbolcular var, teknik adamlar var. Dolayısıyla onlarında beklentileri var.
Galatasaray-Alanya maçına bakarken aklıma geldi. Alanyalı futbocular için karşılaşma önemli. Rakip Galatasaray Stat Ali Sami Yen, seyirci var, canlı yayın var. O zaman futbolcunun kendini göstereceği bir ortam. Tabi ki hoca içinde öyle. Kaç maçta kendilerini gösterecek bu arkadaşlar? Bir Beşiktaş, bir de Fener maçları var.
Durum böyle olunca, sahadaki futbolda ona göre bir hal alıyor. Sevgili okurlar yazıyı bir maç eleştirisi olarak almayın. Sadece bu futbol bize yakışıyor mu? diye düşünün. Uzun toplar, ikili mücadeleler ve sadece gol atma, kendini gösterme hareketleri. Galatasaray'da oynayanlar şanslı tabii. Onların kendilerini göstermek gibi bir gailesi yok hatta o kadar mutlular ki, rakibin beğeniye dayalı futbolu onlara gol imkanı veriyor. Oyun disiplininden uzak doğal olarak çıkar peşindeki futbolcular yaptıkları pozisyon hatalarıyla Galatasaray'a bol bol fırsat tanıyor.
Şimdi bu futbol seyredilir mi? Bana göre seyredilmez. Bu kadar gol var diyeceksiniz. Var tabii Alanya buna imkan tanıyor. Sanki mücadele daha önceden kurgulanmış gibi. Sakın şike olarak yorumlanmasın, koşulların ortaya koyduğu zaruret bu.
Benim derdim bu ve buna benzer zaruretler ne zaman aşılacak? Bir başka anlatımla ne zaman düşünce ve sahadaki futbol anlayışı değişecek?
Daha ne kadar bekliyeceğiz? İnanın ben 60 yıldır bekliyorum herhalde bir 60 yıl daha bekliyeceğim.
