Geç kalmış olmalıyım!/ Mehlika TOYGA

Sokaklarda yağmur damlalarının yollara vurduğu, rüzgârında sanki bir serzenişle ona eşlik ettiği bir günün akşamı. Soğuğun kendini iyiden iyiye hissettirdiği, kara kışın, beyaz yüzünün geç bile kaldığı bir ay. Nice yaşanmışlıklarla dolu, kimine hüzün, kimine zulüm, kimine mutluluk, kimine adına her ne derseniz hak ettiğini veren karmakarışık hayatlarla ve olaylarla dolu bir yıl, koca bir yılın sonu! Yılların bizlere artık veda ettiği bu günler bize bir şeyler çağrıştırmalı değil mi sizce? Bir yılın vedası nelere dalalet ola ki! Ömürlerden koca bir safhayı alıp götüren bu zaman dilimi bize neler katmış ya da bizden neleri alıp götürmüş, hiç düşündünüz mü? "İki günü eşit olan ziyandadır!" ikazı şöyle bir kulaklarınızda çınlasa, neler uyandırır zihninizde, neleri hatırlatır size! Bir yılı içeren ardı ardına geçen günler ziyan mı olmuş yoksa! Yoksa gerçekten hak ettiği yeri bulmuş mu yaşananlar! Belki her geçen günümüzün muhasebesini yapmayan bizler, hiç değilse nefsimizi yılda bir kez sorguya çeksek fena mı olur! Kazandıklarım ve kaybettiklerim adı altında bir vicdan muhasebesi, hiç değilse yapamadıklarımız ve hep ertelediğimiz görevlerimizi bize hatırlatmada önemli bir rol oynar sanırım. Yılların bitmesi ya da başlaması belki o kadar da önemli değil. Ama başlangıçlar ve sonlar hatırlatma noktasında daha belirleyici oluyor belki de. Gelin bu gece, başımızı yastığa koyduğumuzda şöyle bir geçmiş yolculuğuna çıkalım. Maziler deryasında yüzdürelim düşünceleri, bakalım boğulmadan çıkabilecek miyiz?Yaşananlar, hatalar, pişmanlıklar, beklentiler, sevgiler, umutlar, hayaller, istenerek ve istenmeyerek yapılanlar, şu su misali akıp giden ömürden kayıp giden yıllar tatmin edebilecek mi bizi?Geçmişler her ne kadar mazide kalsa da, unutmayın ki her yaşanmışlık, gelecek yolunda bize birer azık, birer tecrübe, birer aşinâlık, belki bir ders, belki bir hikmet, sağlıklı bir yaşam için gereken her şey belki de geçmiş...Geçmişte yaşananlar, gelecek yoluna serdiğimiz halının her bir ilmeğini oluşturur. Hayat ilmek ilmek dokunan bir kilim gibidir. Yaşanan her saniye bir ilmektir bu kilimden. Attığımız her yanlış ilmek yada arada es geçilenler, bir gün aniden bu kilimin sökülmesine yol açar ve artık istesek de tutamayız ucunu, bazen hayatın ucunu yakalayamadığımız gibi.Bir kilimi andırır dedik hayat! Kişiler dokur bu hayat kilimini, Her hayat farklı bir desen, farklı bir örnek, farklı bir dokunuş, farklı bir ilerleyiş, birbirine fark atan, bazen çakışan, bazen çatışan, bazen birleşen, bazen yarıda kalan, bazen daha en başında sökülüp giden ve bazen de başarıyla tamamlanıp ardındakilere örnek timsali olan. İşte hayat bu! Her şeye rağmen yaşamak, her şeye rağmen ayakta durabilmek ve belki de en önemlisi Müslüman kalabilmek!..Her gelen gün yeni bir umuttur bizlere, yeni bir macera, yeni bir yolculuk, yeni bir başlangıç, kısacası yenilik adına ne varsa. Belki biraz acı barındırır şakaklarında, belki mutluluk saklıdır köşelerinde, biraz sevda biraz nefrette bulunur haznesinde, payımıza düşen neyse onu alırız nezdimizde, bugünlerimiz dün olmadan, geç kalmış olmayalım dostlar! Ve hayatı öyle yaşayalım ki, geriye baktıkça yaptıklarımız için değil, yapamadıklarımız için pişman olalım!..