ABD eski Başkanı Bill Clinton ile Dubai'de görüşen Başbakan Erdoğan, hükümetin Irak'a asker gönderilmesine sıcak baktığını söyledi ve ekledi:
"Bize özel bir bölge verin. Orada sağlık, eğitim ve altyapı gibi konularda hizmet verelim."
Ve gene ekledi:
"Oradaki insanları Saddam'ı arar duruma düşürmeyelim."
Hani sarhoşun bir lafı var ya: Gel de içme!
Sekiz ayda, hiçbir iyileşme olmamasına rağmen, borcu 30 milyar dolar artmış bir ülkenin Başbakanı, zulmü arş-ı alayi geçmiş bir anlayış tarafından işgal edilmiş, yakılmış, yıkılmış, harap olmuş bir ülkeye üç sahada hizmet götürmek istiyor.
Sağlık.
Eğitim.
Altyapı.
Bütün bunları da şunun için yapıyor:
O ülke halkının Saddam'ı aramamasını temin etmek.
İyi de adama sormazlar mı, siz madem bu üç sahada fırsat talebinde bulunuyorsunuz, önce sizi %37'lik bir çoğunlukla muktedir yapan ülkeye, o ülkenin insanlarına bu hizmetleri götürsenize.
Ülkemizde sağlık sorunları bitti mi?
Hastanelerde rehin kalmalar,
Morgda nöbet tutmalar.
Parasızlık yüzünden tedavi olamamak.
Siz, Iraklıları Saddam'ı arar olmaktan kurtaracağınıza, parasızlık yüzünden tedavi olamayıp, ölümü arar hale gelenleri kurtarsanız.
Peki ya eğitim?
Okulların açılışı üzerinden iki hafta geçmiş.
Kırsal kesimden vazgeçtik, şehir merkezindeki okullar öğretmensiz.
Ya altyapı.
Allah'a emanet.
Bir sağanak yağış sonrası mesela İstanbul cadde ve sokakları, dünya standartlarında birer olimpik havuza dönüşüyor.
Taşra sizlere ömür, kalay ve kömür.
Siz şimdi, kendi ülkeniz bu haldeyken kalkıyor ABD'nin ali menfaatleri için, sağlık, eğitim ve altyapı sahalarında Iraklılara hizmet vermek istiyorsunuz.
Hem öyle bir hizmet ki, halkı Saddam'ı aramaktan kurtaracak.
İkinci merhalede Irak halkı, kendilerine bu hizmetleri götürenleri başlarında görmek isterse ne yapacağız?
İster mi ister.
Ne hallere kaldık ey Rabbim!
Ne güzel demişler:
Kendisi himmete muhtaç dede, nasıl gayriye himmet ede!?
