Gözlerini kaybeden gazi uzman çavuş: 'Allah eşimden razı olsun'

Siirt'te 2012 yılında gerçekleşen terör saldırısında gözlerini kaybeden Hataylı gazi Uzman Çavuş Alparslan Murat Kibar'ın en büyük destekçisi ailesi oldu. Eşinin gazi olmasıyla birlikte hayata yeniden başlayan Fatoş Kibar, "Eşimi bebek gibi yeniden büyüttüm" diyerek 26 yıllık eşine olan ilgisini dile getirdi.

Siirt'in Eruh ilçesinde 2012 yılında köpekle mayın araması yaparken uzaktan kumandalı mayının patlatılması sonucu gazi olan Uzman Çavuş Alparslan Murat Kibar, hayatına Dörtyol ilçesinde ailesiyle devam ediyor. Yaşanan patlamada vücudunun çeşitli yerlerinden yaralanan ve gözlerini kaybeden Uzman Çavuş Kibar, geçirdiği ameliyatlar sonrası yaşama ailesiyle birlikte tutundu. Gazi Kibar'ın hayattaki en büyük destekçisi 26 yıllık eşi Fatoş Kibar oldu. Ömrünü eşine adayan Fatoş Kibar, eşinin hayata tutunması için onun gören gözü oldu.

"Allah eşimden razı olsun, çok büyük destek oldu bana"

Uzaktan patlatılan mayın sonucu gözlerini kaybeden 48 yaşındaki gazi Alparslan Murat Kibar, "Eşimle 1999 yılında evlendik şu anda tam 26 yıl oluyor. 2012 Temmuz ayında Siirt'in Eruh kırsalında köpekle mayın araması yaparken iki gözümü kaybettim. Görev itibarıyla köpekle mayın arıyordum o esnada uzaktan kumandayla bir patlama oldu ve orada gözlerimi kaybettim. Hayatımda iyi ki eşim ve iki kızım var onlar en büyük destekçim oldular çok şükür. Hastane süreci çok zor bir süreçti, ondan sonra bunu atlatma süreci oldu. Allah eşimden razı olsun, çok büyük destek oldu bana. Eşim ne derse en son oluyor, eşim ne isterse artık kısmet diyelim yani en güzel hediyeyi almaya çalışacağım" dedi.

"Eşimi psikolojik olarak kızlarımla beraber bebek gibi yeniden büyüttüm"

Eşinin en büyük destekçisi olan 46 yaşındaki Fatoş Kibar, hayatını eşinin yaşamına göre planladığını ifade ederek, "Eşim uzman çavuştu mayın patlaması sonucu iki gözünü kaybetti. Ben o zaman annemde kalıyordum 2011'de Van depreminde enkaz altında kaldık kızlarımla beraber oradayken haberi geldi. Ben şehit düştüğünü düşündüm, askerler evimize gelince. Daha sonra gözlerinden, yüzünden ve beyninden hasar almıştı. Biz enkazdan 4 saat sonra kurtarıldık ama bizim binada 8 kişi öldü. Eşimin ilk zamanları çok zordu kendi kabullenmiyordu bu olayı ben bile kabullenemiyordum, hep gözleri görecek umuduyla beklerken iki gözünü de kaybettik.



Ben eşimi psikolojik olarak bebek gibi yeniden büyüttüm kızlarımla beraber. Ona bakarken ben kendimi unuttum ama bir zaman sonra çok şükür kendi de biraz toparladı doktorlar bile şaşırdı dediler yani nasıl bu kadar hızlı iyileşebilir diye. Eşimle beraber çok sıkıntılı bir hayatımız oldu maddi ve manevi yönden ama çok şükür düzeldi ve daha sonra durumu birkaç sene sonra kabullendi. Ben de eşimin durumunu hemen kabullenemedim o ne istiyorsa onu yaptık, bizim isteklerimiz yoktu artık yani sadece ona odaklandık sonra işte burada evde ve işte biz kendimiz ona göre alanlar oluşturup hayatını kolaylaştırmaya çalıştık.

Eşimin hayatını biraz daha toparladık o mutlu olduğu zaman tabii ki biz de mutlu oluyoruz, yani bu şekilde de devam ediyoruz. Kızlarımız üniversite okuyorlar biri Mersin'de biri Tokat'ta. Kızlarım çok yardımcı oldu babalarına ama üniversiteye gitmek zorundalardı gittiler, geldiklerinde ilgileniyorlar. Ailem ve dostlarımız sağ olsunlar bu süreçte bizlere çok yardımcı oldular" şeklinde konuştu.