İstiklal marşımızın kabulünün yıldönümünü sayın başbakanımız milli gün ilan ettiler. Bu gün zaten kutlanan bir kıymetli günümüz. Bildiğim kadarı ile her yıl kutlandı ve kutlanacak. Türk milletine ait milli bayramlardan pek çoğunun ortadan kaldırılması çabaları ve batıya ait kutlamaların cirit attığı, bu ülkede bu milliyetçi hamle gönlümüze ferahlık verdi. Verdi de?Demek ki her okunuş bir dokunuş, her dokunuş hatırlatma, Keşke hepimiz yavrularımız gibi yapabilsek. Okuya bilsek, duyurabilsek. Aşabilsek medyanın satılmışlığını. O zaman çok şey değişirdi. Medya, medyamız olsaydı. Dünya güzel olurdu.Bir vatan vardı altımızda,Toprağı kutsal.Suları şakır, şakır, akar.İnsanları mutlu, cefakar,Bayramları bayram, Anıları önce yürek yakar. Arkasından bir sevinç sarar benliğiGöz yaşları tutulamaz,Akar da akar.Darbı mesel vardır.Hepimizin bildiği,Sular akar, Türkler bakar.Artık,ne olacak su bol akarsa aksın. Kim takar. DiyemezsinSuyuna sayelerinde el konacakArtık vatan suyunu Şişede dahi göremezsin.Toprağın satıldı yedide biri.Madenlerin verildi, alınması zor geri.Halkın gücü kalmadı, bir kemik bir deri.Hatırlayın 29 Ekimde birileri, İmzaladılar kilisede AB anayasasını,Çekmediler, papazı bulmanın tasasını.Çıkardılar Anayasamızın posasını.Sata, sata vatan gitti. Gitti imza ile istiklal.Yavruların sayesinde, Marşı kaldı yadigar.
