Hudeybiye yolunda ilahî bir mucize

Peygamber Efendimiz (sav), umre niyetiyle Kabei Şerif'e doğru yola çıktıkları Hicretin 6. yılında ilginç olaylar zuhur etmiştir. Kan dökülmesini istemediği için Müslümanların yanlarında silah getirmelerini yasaklayan Resulullah, bu yolda düşmanla karşılaşmamak için sürekli yol değiştirerek seyahatlerine devam etmişlerdir. Kabe'yi tavaf etmekte kararlı olan Müslümanlar tekbir ve telbiyelerle hızla Mekke'ye doğru yol alırken, tam bu sırada ilginç bir hadise meydana geldi. Mekke sınırında Hudeybiye denilen mevkiide Peygamber Efendimizin devesi Kasva aniden çöküverdi. Kaldırmaya uğraştılar fakat, devenin çökmesindeki ilahi hesabı gören Allah Reulü onlara mani oldu ve bu mevkide konaklama kararı aldı. Suyun bulunmadığı bu mevkide Resulullahın mucizesi olarak, mübarek parmaklarından su akmaya başlamış ve bu suyla ashabı kiram ihtiyaçlarını gidermişlerdir.Bu esnada Kureyş, Resulullah'a önce Huzaa kabilesinden Büdeyl b. Verka'yı bir heyetle birlikte elçi olarak gönderdi. Heyetin, Resulullah'ın ziyaret maksadıyla geldiğine emin olarak geri dönüp haber vermiş olmasına rağmen Kureyşliler buna inanmdılar. Bunun üzerine Kureyş'in büyüklerinden Urve b. Mesud'u Resulullah'la görüşmek üzere Hudeybiye'ye yolladılar. Fakat bu görüşme de sonuç vermedi. Yalnız Urve b. Mesud bu görüşme esnasında, ashabının Hz. Resulullah'a gösterdiği saygı ve itibara hayret etmişti. Mekke'ye geldiğinde şöyle dedi: "Şüphesiz ben, Kisra'nın, Kayser'in, Necaşi'nin saltanat ve azametini gördüm. Fakat şimdiye kadar toplumu tarafından itibar gören bir melik görmedim. Ashabından herhangi birisi Ondan izinsiz konuşmuyordu. O, birşey yapmalarını emrettiğinde, yerine getirmek için adeta birbirleriyle yarışıyorlardı. Yanında konuştuklarında seslerini alçak tutuyorlardı. Ona olan hürmetlerinden dolayı yüzüne dahi bakamayıp, gözlerini yere indiriyorlardı. Anladığım kadarıyla kavmi Onu asla yalnız bırakmayacak; ne tek kılını kimseye teslim edecek, ne de kimseyi Onun tenine dokunduracak. İyisi mi, gelin sulh tekliflerini kabul edelim" (Ahmed b. Hanbel, Müsned)