İmam Ali’den sözler -10-

Öğüt vermesini isteyen bir adama söyle buyurdu:

"Amelsiz ahiretten ümidi olan ve uzun arzularla tövbeyi geciktiren kimseden olma; o kimse, dünya hakkında zahitler gibi konuşur; fakat dünyayı isteyenlerin yaptığını yapar; ondan ne kadar verilse doymaz, men edildiğinde kanaat etmez.

Verilenin şükründen aciz olur, baki kalandan arttıkça ister. Başkalarını münkerden nehyeder; ama kendisi o işten el çekmez.

Emreder; fakat emrettiği şeyi kendisi yapmaz. Salih kimseleri sever; fakat onların yaptığını yapmaz. Günahkârlara buğz eder; oysa o da onlardan biridir.

Günahlarının çokluğu sebebiyle ölümden korkar; ama ölümden korkmasına sebep olan şeyi (günahı) işlemeye ıs­rarla devam eder.

Hastalanırsa, pişman olur; sıhhate kavu­şursa, gaflete dalıp korkusuz ve endişesiz olur. Afiyette ol­duğu zaman, bencilleşir; belaya düşünce, ümitsizliğe kapılır.

Bela isabet edince sızlanarak duaya koyulur; (genişlik ve rahatlığa) erişirse, gururla Allah'tan yüz çevirir. Nefsi, zannettiği şeyde ona galebe çalar; ama yakin ettiği şeyde nefsine galip olmaz.

Günahı kendi günahından az olanın akıbetinden korkar; ama kendisi için amelinden daha fazlasını ümit eder. Müstağni olursa azar ve fitneye düşer; fakir olursa, ümitsizliğe ve gevşekliğe kapılır.

Amel yaptığında kusur eder, istediği zaman aşırı gider. Bir şehvet kendisine yönelirse, günahı öne geçirir, tövbeyi erteler. Bir mihnete uğrarsa, dinin hükümlerinden uzaklaşır.

İbret alınacak şeyler anlatır; fakat kendisi ibret almaz. Çok öğüt verir; fakat kendisi öğüt almaz. O, sözle yol gösterendir; (ama) ameli pek azdır. Fani olacak şeylerde yarışır; baki kalacak şeylerde mü­samaha (ihmal) eder.

Ganimeti (Allah'a kulluğu) zarar sayar; zararı (günahı) ise ganimet bilir. Ölümden korkar; ama fırsatı elden çıkmadan iyi amellere koşmaz. Başkasının gü­nahını büyük sayar; ama kendi büyük günahlarını küçük görür.

Başkalarının itaatini küçük sayar; ama kendi itaatini çok görür. İnsanları sürekli kınar; ama kendini över. Ona göre zenginlerle eğlenceye dalmak, fakirlerle beraber zikir­den daha sevimlidir. Başkalarına karşı kendi lehine hükmeder; ama başkaları için kendi aleyhine hükmetmez.

Başkalarını irşat eder; ama kendisini saptırır. Ona itaat edilir; o ise isyan eder. Kendi hakkını tam olarak alır; ama di­ğerlerin hakkını kâmil bir şekilde vermez. Rabbinin emri dışında halktan korkar; ama yaratıkları hakkında Rabbinden korkmaz."

"Her insanın tadı veya acı bir sonu vardır."

"Her gelenin bir dönüşü vardır; dönen ise hiç ol­mamış gibidir."

"Zaman uzasa bile, sabreden zaferi kaybetmez."

"Bir topluluğun yaptığından razı olan, onlarla o işe girmiş gibidir; batıl işe girenin ise iki suçu vardır: Onu yapma ve yapılmasına razı olmak suçu."

İmam (a.s), Cemel Savaşı'nda zafere erdikten sonra esirler kendisine biat ederken Mervan bin Hakem'e hitaben şöyle buyurdu: "Güvenilir insanlara verdiğiniz söze bağlı kalın."

"Tanımamakta mazur olmadığınız kimseye (Al­lah'a) itaat edin."

Görecek olursanız, basiretli kılındınız; hidayet edi­lecek olursanız, hidayet edildiniz; duyacak olursanız, duyuruldunuz."

"Kardeşini, ona iyilik etmekle kına; şerrini ise ona bağışta bulunmakla geri çevir."

"Kendini töhmet yerlerine bırakan kimse, kendisi­ne su-i zanda bulunan kimseyi kınamamalıdır." (Neh'cul Belağa'dan)