İmam Hüseyin’e ağlamak

Aşura günü Muharrem ayının onuncu günüdür. Şehitlerin efendisi Hz. Hüseyin'in (a.s), oğullarının ve yarenlerinin şehadet günüdür.

Aşura, İmam Hüseyin'in (a.s) 10 Muharrem'de şehadete ermesinden dolayı en büyük matem günü sayılmaktadır. Zira bugünde Peygamber ailesine en büyük zulümler reva görülmüş ve bundan dolayı İslam düşmanları, bugünü bayram ve sevinç günü saymışlardır. Ancak Ehl-i Beyt dostları bugünü yas günü olarak görür, Kerbela'da İslam kahramanlarının şehadetlerini gözyaşlarıyla yâd ederler.

Hz. Resul-i Ekrem (s.a.a), "Ümmetimden benim dinime mensup olduklarını sananlar olacak ki, benim evladımın faziletlilerini, soyumun temiz ve iyilerini öldürecek, dinimi ve sünnetimi değiştirecek, geçmişteki yahudilerin Yahya ve Zekeriya'yı öldürdüğü gibi, onlar da yavrularım olan Hasan ve Hüseyin'i öldüreceklerdir. Bilin ki Allah, yahudileri lanetlediği gibi, onlara da lanetini yağdıracaktır. Kıyamet gününden önce onların (yolunu takip eden) nesillerine ise, Mazlum Hüseyin'in soyundan, hidayet üzere olan Mehdi'yi musallat kılarak dostlarının kılıcıyla onları cehennem ateşine atıp yakacaktır. Allah'ın laneti, Hüseyin'in katillerine, katillerini sevenlere, onlara yardımda bulunanlara ve takiyye olmaksızın onlara lanet okumaktan çekinenlere olsun. Allah'ın salat ve rahmeti ise, şefkat ve merhametle Hüseyin'e ağlayanlara, düşmanlarına lanet okuyan, kin besleyen, kalbini onlara karşı gazap ve öfkeyle dolduranlara olsun. Bilin ki, Hüseyin'in katline razı olanlar, katillerinin (Hüseyin'i öldürdükleri suçta) ortağıdırlar. Hüseyin'in katiller, yardımcıları, dostları, onların yoluna uyan takipçileri Allah'ın dininden uzaktırlar." (Biharu'l-Envar, c.44, s.304).

İmam Rıza (a.s), "Bizim musibetimizi yâd eden ve mazlumiyetimize ağlayan kimse, kıyamet günü bizimle beraber bizim derecemizde olur. Kimin yanında musibetimiz anlatılır ve ağlar, diğerlerini de ağlatırsa, bütün gözlerin ağlayacağı günde, onun gözü ağlamaz. Bizim emrimizin (velayet ve imametimizin) ihya edildiği bir mecliste oturan kimsenin kalbi, kalplerin öleceği günde ölmez" buyurdu. (Biharu'l-Envar, c.44, s.278).

İmam Cafer Sadık buyurdu ki: "Emir-ul Mü'minin Ali'nin (a.s) şehadetinden bu yana, yer ve gök bize ağlıyorlar. Bize ağlayan meleklerin sayısı ise daha fazladır. Bize ve bizlerin başına gelenlere acıyarak ağlayan herkesin henüz gözünden yaş çıkmadan Allah ona acır. Yanaklarının üzerine akan gözyaşı damlalarından bir damlası cehenneme düşecek olursa, onun ateşini söndürür, öyle ki artık sıcaklığı kalmaz. Kalbi bize acıyan insan, ölüm zamanı bizi görmekle öylesine sevinir ki bu sevinci, Kevser havuzunda bize kavuşuncaya kadar kalbinde sâbit kalır. Kevser havuzu, bizi sevenlerin gelmesiyle sevinir ve ondan içen dostumuz beklemediği tatları alır." (Biharu'l-Envar, c.44, s.290).

İmam Cafer Sadık (a.s) buyurdu ki: "Bize yapılan zulme mahzun olan kimsenin her nefesi tesbihtir; üzüntüsü ibadettir ve bizim sırrımızı gizlemek, Allah yolunda cihattır. Bunu altınla yazmak gerek." (Emaliy-i Şeyh Müfid, s.338).

İmam Muhammed Bâkır (a.s), "Her kim bizi hatırladığında veya onun yanında anıldığımızda, gözlerinden sinek kanadı miktarınca bile olsa gözyaşı akarsa, Allah ona cennette bir ev bina eder ve bu gözyaşını onunla cehennem arasında hicab ve  engel kılar" buyurdu. (el-Gadir, c.2, s.202).

Yine İmam Cafer Sadık (a.s), "İmam Hüseyin'i (a.s) şehit ettiklerinde, melekler ağlar oldular ve Allah-u Teâla'ya  arz ettiler ki: İlahi, Hüseyin Senin seçtiğin (imam ve hüccetin)dir, Resulünün kızının oğludur" buyurdu.

Allah-u Teâla, Hz. Mehdi'nin gölgesini onların gözleri önüne serdi ve buyurdu ki: "Bunun vesilesi ile onun katillerinden intikam alacağım." (Usul-i Kafi, c.1, s.465).

Rabbim bizlere Peygamberimizin ve Ehl-i Beyt'in şefaatini nasip etsin. Allah'ın laneti Yezid'e ve taraftarlarına olsun. Selam olsun Ehl-i Beyt'e ve sevenlerine. Selam olsun saklanmaya çalışılan Ehl-i Beyt'i bizlere anlatıp öğreten Prof. Dr. Haydar Baş'a...