İmam’ın Mütevekkil’e beddua etmesi

Bütün bunlar karşısında İmam Hâdî Allah'a sığındı, her şeyle ilgisini keserek Allah'a yöneldi. Ehl-i Beyt'in meşhur hazinelerinden biri olan, "mazlumun zâlime bedduası" adıyla bilinen meşhur duasını yaptı.  

MÜTEVEKKİL'İN ÖLÜMÜ

İmam'ın bedduasının üzerinden üç gün geçmeden Mütevekkil öldü.

Bu olay, Mütevekkil'in oğlu Muntasır'ın bir grup Türk'le anlaşması ile oldu. Türkler Hicrî 247 yılının Şevval ayının dördüne tesadüf eden çarşamba gecesi Mütevekkil'e saldırdılar.

Başlarında Bağır Türkî vardı. Kılıçlarını kınlarından çekmişlerdi. Mütevekkil sarhoştu. Feth b. Hakan dehşete düşmüş bir hâlde onlara bağırdı: "Ne yapıyorsunuz? Bu mü'minlerin emiridir."

Ama Türkler ona aldırmadılar. Feth onun yerine kendini Mütevekkil'in üzerine attı. Ancak ne kendini, ne de Mütevekkil'i kurtarabildi.

İkisine de saldırdılar ve bedenlerini doğradılar. Öyle ki, bazı tarihçilerin dediğine göre birini diğerinden ayırmak mümkün olmuyordu. Nitekim birlikte defnedildiler.

Türkler suikastı gerçekleştirip dışarı çıktılar. Muntasır onları bekliyordu. Onu hilafet selâmıyla selâmladılar. Muntasır Feth b. Hakan'ın, babasını öldürdüğünü, onun da Feth'i öldürerek babasının intikamını aldığını ilan etti ve Abbâsî hanedanı mensuplarından ve sâir askerî birliklerden kendisi için biat aldı.

Ali soyundan gelenler, Mütevekkil'in ölüm haberini sevinçle karşıladılar. 

MUNTASIR BİLLAH DÖNEMİ

Tam adı Muhammed b. Mütevekkil b. Mu'tasım b. Reşid'dir. Annesi Romalı bir ümmülveled olan Habeşiyye adlı kadındır. Hicrî 247 yılının Şevval ayında babasının ölümünden sonra kendisine biat edildi. Kardeşleri Mu'tezz ve Müeyyed'i veliahtlıktan azletti. Onun hakkında şunlar yazılır:

"Halka karşı adalet ve insafı ön plana çıkardı. İnsanların kalpleri de ona meyletti. Bununla beraber heybetinden de korkuyorlardı. Cömert ve ağırbaşlı biriydi. Ondan şu sözler nakledilmiştir:

Affetmenin lezzeti, intikam almanın lezzetinden daha tatlıdır. Gücü ve imkânı olan birinin işlediği en çirkin fiil intikam almaktır."

Ne var ki altı aydan daha az bir süre halifelik yapabildi.

Sealibî şöyle der: "Ne gariptir ki, Kisraların en köklülerinden olan Şireveyh babasını öldürerek tahta çıkmış ve ondan sonra sadece altı ay yaşamıştır. Halifelerin en köklülerinden olan Muntasır da babasını öldürerek halife olmuş ve ondan sonra sadece altı ay hayattan faydalanabilmiştir."
 
MUNTASIR VE EHL-İ BEYT DOSTLARI

Muntasır babasının döneminde zulme uğrayan Ehl-i Beyt takipçilerine son derece yumuşak davranırdı. Her konuda babasına muhalefet eder, onun gidişatına hakaret ederdi. Onu eleştirir kendi icraatını savunurdu. 

Ebû Tâlib evlatlarına karşı son derece iyilikseverdi. Onların üzerinde korku ve sıkıntıyı dağıtmıştı. İmam Hüseyin'in kabrine getirilen ziyaret yasağını kaldırmış ve Fedek arazisini Hüseyin soyuna iade etmişti.

Yezid b. Mehlibî bu hususta şöyle der:
"Gerçekten de Tâlibîlere iyilik ettin
Peş peşe gelen dönemlerde yerilir olduktan sonra
Hâşim'in ülfetini geri getirdin ve gördün ki onlar,
Düşmanlıktan sonra aralarında kardeşler olmuşlar." 

Ebû'l-Ferec, onun hakkında şunları söyler: "Muntasır, Ehl-i Beyt'e eğilimli biri olarak görülüyordu. Babasının yaptıklarına muhalefet ederdi.

Onun döneminde Ehl-i Beyt'ten bir tek kişi öldürülmedi. Hapsedilmedi ya da herhangi bir kötü muameleye mâruz kalmadı."

Muntasır yönetime gelince Türklere söver ve şöyle derdi: "Bunlar halifelerin katilleridir." Bunun üzerine Türkler ona karşı planlar kurmaya başladılar. Ve ona karşı suikast düzenleme girişiminde bulundular. Fakat başaramadılar. Muntasır heybetli, cesur, zeki ve tedbirli biriydi.

Sonunda Muntasır'ın doktoru İbn Tayfur'a otuz bin dinar para vererek Halife hastalandığında hacamat yaptırmasını, hacamatı da zehirli bir tüyle yaptırmasını sağladılar. Bunun neticesinde Muntasır zehirlenerek öldü." (Prof. Dr. Haydar Baş İmam Hadi eserinden)