İngilizler geri çekiliyor

Birinci genel savaşta, Almanya Anlaşma Gurubuna karşı saldırıya geçer. Fransa topraklarına girerek işgale başlar. Hedefi Paris'tir. Ama Marn vuruşmasında yenilerek geri çekilir ve savunmaya geçer. Marn vuruşması Anlaşma Gurubunun 1915 kasımına kadar geçen süre içerisinde kazandığı tek vuruşmadır. Yalnız Alman savunmasını kırarak Bağlaşık Devletlerine isteklerini kabul ettirebilecek bir barışa gidemezler.Batı cephesinde zaferi göremeyen İngiltere ve Fransa İngiltere Deniz Bakanı Çörçil'in önerisi ile zaferin yolunu Çanakkale ve İstanbul Boğazlarından geçmede görür. Karadeniz yolu açılınca gönderilecek silah ve cephane ile donatılan Rus kuvvetleri ile doğudan, İngiliz ve Fransızlarda Batıdan saldırınca Alman ve Avusturya kuvvetleri ezerek istekleri doğrultusunda bir barış sağlayacaklardı.1915 Martında İngiliz ve Fransızlar, Çanakkale'den, Ruslar da doğudan Almanya ve Avusturya'ya saldırılar.Ruslar Alman kuvvetleri karşısında yenilerek Galiçya'dan çekilirler. 30-31 Temmuz saldırıları karşısında yenilen Ruslar Varşova'ya çekilirler. 5 Ağustos saldırısında yenilen Rus'lar Varşova'yı boşaltarak çekilirler. 9-10 ağustos tarihine kadar Almanlar Lehistan ve Litvanya'yı işgal ederler. Artık Rus ordusunun ülkesini savunacak gücü kalmamıştır.Çanakkale'de de 13 Temmuz II. Kerevizdere saldırısı ile de hedefe ulaşamayan İngiliz ve Fransız birlikleri yeni asker getirterek saldırıya geçmek ister. Yeni gelen 5 tümen asker, 5-6 Ağustostan itibaren karaya çıkarak saldırıya geçer. Hedef Suvla Koyu-Anafartalar-ConkbayırıKoca Çimen Tepe Çanakkale Boğazı kıyılarıdır. Fakat bu saldırı ile 2 km kadar ilerler. 8 Ağustosta, Mustafa Kemal komutasındaki kolordunun Anafartalar'daki karşı saldırısı ile, 9-10 Ağustosta yine onun kumanda ettiği 3 Türk tümenin karşı saldırırsı ile tam kadrolu beş tümen İngiliz askeri mağlup edilerek kıyı şeridine kadar sürülür. General Hamilton, 3 Eylül 1915'e kadar yeni saldırılarda bulunduysa da Anafartalar'daki Türk savunmasını kırıp hedeflerine ulaşamazlar. Bundan sonra da Suvla Koyunda, Arıburnunda ve Sed-ül-Bahrda kıyı şeridinde mevcudu savunarak tutunmaya çalışırlar. Böylece 1915 Ağustos ortalarına kadar İngiliz, Fransız ve Rus orduları halkına bir zafer müjdesi vermez. Devlet yöneticileri halkın isteklerini karşılayamamışlardır.İngiliz ve Fransız yöneticileri halklarına bir zafer müjdesi verebilmek için 25 Eylülde Batı cephesinde saldırıda, 5 Ekimde Selanik'e asker çıkararak Sırbistan'ı savunmada başarısız olurlar. Sırbistan ezilir. Bu haberler toplum için iyi değildir. İngiltere savaş bakanı Kiçner zaferi yeniden Çanakkale'de denemek ister. Karadan ve denizden saldırı düşünür. Hükümet ise 7 Kasımda çekilme kararı alır. Fakat Kiçner'e Gen. Hamilton yapılacak bir çekilme hareketinde yarı yarıya, Gen. Munro ise 40000 asker kaybı olabileceğini rapor edince alınmış olan çekilme kararını uygulamaya koyamaz. 11 Kasımda Çanakkale'ye giderek incelemeler yapar. Gönlü saldırıdan yana olup halkına bir zafer müjdesi vermek iken 13 Kasım 1915'de çekilme kararını verir. 14-15-16 Kasım tarihlerinde asker kaybının önlenmesi için çalışmalar yapar. Çünkü Kiçner, bir tek asker yitirmeden ve Türklerin ruhu bile duymadan, gürültüsüz bir çekilmenin yapılacağına inanıyordu. Bu uygulamaların sağlanması için çalışarak ayrılır.Başkomutan Falkenhayn 16 Kasım 1915'de Liman Paşa'ya bir tel çekerek İngilizlerin atılması için nelerin gerekli olduğunu sorar. Çanakkale'deki Türk kuvvetlerinin isteklerini karşılasaydınız bu soruyu soramazdınız. Fakat bu sefer de geç kalınmıştır. Çünkü Kiçner çekilmek için hazırlıklara başlamıştır. Gelibolu'da da gerek Türkler ve gerekse İngilizler, birbirlerini yok etmeyen siper savaşı ile kışın getirdiği hava şartları ile yaşam savaşını devam ettiriyorlar.