İttihatçılardan günümüze

2.Abdülhamid'i Prof. Dr. İlber Ortaylı'nın dediği gibi "son evrensel hükümdar, son imparator" yapan şey, herhalde olayları doğru okuyarak geleceği net biçimde görebilme, gelişmeleri doğru değerlendirebilme ve bunu doğru şekilde kullanabilme vasfıdır. Kendisine kinle bakan ve tahtından indirerek iktidara geçen ittihatçıları zelil eden şey de tam tersi burunlarının ucunu bile göremeyecek kadar basiretsiz olmaları, olayları çok yanlış yorumlamaları, devletlerarası ilişkilerde son derece cahil davranmalarıdır. Bunun acısını da her zamanki gibi halk çekmiş ve yedi düvele karşı bir yokluklar savaşı vermek durumunda kalarak son vatan parçamızı kurtarmışlardır.Çünkü İttihatçıların yanlış hesapları yüzünden arka arkaya Trablusgarb, Balkan ve 1. dünya savaşını yaşamak zorunda kaldık. Hele Balkan Savaşları ki, tarihimizin utanç sayfalarındandır. Doğru düzgün top bile patlatmadan Balkanları ve hatta Edirne'yi 3-4 yıl önce kurulan Bulgaristan'a verişimiz, bu ordunun önünden kaçan askerimiz ibret vesikasıdır.Devleti yönetenler beceriksizliklerinden buraları vermiştir vermesine ama geride kalan halk çekmiştir sıkıntıyı. Dönem dönem yoğunlaşan zulüm ve asimilasyon çabalarına maruz kalmışlardır. İttihatçılar, beceriksizliklerini, acziyetlerini örtmek için olayları  değiştirmiş, yalan bir tarih yazmışlardır. O dönemlerde günlük tutmak ve hatırat yazmak modası vardı. Aynı olayları aynı saflarda yaşayan bu kişilerin yazdıkları hatırat' ların çoğu birbiriyle çelişmektedir. Sanırım o dönemin olayları ve insanları hakkında çok net ve kesin bilgilerin olmayışı buna bağlı.Tarihimizdeki "yalan tarihçilik" dönemi İttihatçılar'la başlamıştır. Bunca beceriksizlik ve ülke yönetme konusundaki cahilliklerine rağmen onlar vatan sevgisinden yoksun insanlar değillerdi. Aslında yaptıkları hatalar ihanet gibi görünse de gaflettendir, burunlarının ucunu göremeyecek kadar kör, burunlarından kıl aldırmayacak kadar kendini beğenmişlik abidesi oluşlarındandır. Hakikaten yaptıkları icraatların vehametini son ana kadar fark etmemişlerdir.İttihatçılar, 4 yılı dışarıdan, 6 yılı içeriden olmak üzere 10 yıl ülkeyi yönetmişler ve bu süre içinde İngiltere'nin dahi öngöremediği bir hızla Osmanlı'yı çökertmişlerdir. İzledikleri hamaset dolu fakat yanlış politikalar, bugün bile başımızı ağrıtmaya devam etmektedir. Arka arkaya ülkeyi soktukları büyük savaşlar, ülke sınırlarını Sevr'e göre yalnızca İç Anadolu ile sınırlandırmıştır. Allah'tan ülkeyi bu duruma sokanların beceriksizliğine inat, millet kendini koruma ve kurtarma becerisine ve imanına  sahipti de bugünlere kadar gelebildik.Abdülhamid Hanı "müstebid" diye suçlarken Türk Tarihinin gördüğü en büyük müstebid herhalde onlar olmuştur. Kendi dava arkadaşlarını bile göstermelik mahkemelerde yargılayıp öldürürken muhalifleri siz düşünün artık. Gazetelere sansürler had safhaya çıkmış ve gazeteciler her an tutuklanma tehlikesi içinde yaşamıştırlar. Bir insan ya da bir grup en çok hangi ifadeleri savunuyor ve dilinden düşürmüyorsa en büyük zaafı o konu demektir. İttihatçılar iktidarı ele geçirirken en çok kullandıkları kelimeler; hürriyet, adalet, eşitliktir. O dönemki paraların üstüne bile bu ibare konmuştur: "Hürriyet, adalet, müsavat." İttihatçı liderlerin 1918'de ülkeyi düşmana teslim edip yurt dışına kaçışlarına kadar bu kavramların içi boşaltılmış, uygulamada yerlerini alamamışlardır.Bugün, ileri demokrasi, hukuk devleti, özgür basın, istikrar, adalet ifadelerini sık sık duyarken ürpermemek elimde değil. Binlerce üniversite mezunu işsizin olduğu, cinayetlerin, gasp ve soygunların katlanarak arttığı, ülkenin bölünme senaryolarının sıklıkla konuşulduğu ve yakın gelecekte muhtemel olduğu bir zaman diliminde yaşıyoruz. Eğer üst elit sınıftan değilseniz sosyal ve ekonomik adaletten de söz etmek pek mümkün değil.Geçmişte yaşananların ışığında önümüze bakma ihtiyacı hiç bu kadar elzem olmamıştı. Ülkemizi yönetenler de halk da biraz tarih bilgisine sahip olsa ülkeyi yönetenler kendi hatalarını görse  halk  yapılan hataları iş işten geçmeden fark edip tepki koyabilse ne güzel olurdu. Ocak 1918'de birkaç yıl önce aşağılanarak tahttan indirilmesinde önemli rol oynadığı Abdülhamid Han'ın cenazesinde hıçkıra hıçkıra ağlayan Talat Paşa'nın durumu gibi uçuruma düşerken ağlayıp inlemenin  kimseye faydası olmaz.