Kabuğu kırıp öze ulaşabilmek için kabuğun nasıl bir şey olduğunu, nasıl bir yöntemle kırılabileceğini, kırma işleminin hangi yardımcı araçlarla yapılabileceğini ancak daha önce bu tecrübelerden geçmiş birilerinden öğrenebileceğimiz su götürmez bir gerçektir. Bazı insanlar vardır ki; öğrendiklerini başkaları ile paylaşmak, onlara henüz görmedikleri pencerelerden güzellikler göstermek, onların "farkında olma" duyguları arttıkça diğer insanlardan ayrı kılacak iyilikleri gönüllerine yerleştirmek bir görevin ötesinde haz veren işlerdendir.Bir insanın kendini bu dünyaya bağlayan belki Hakk'ı ve hakikati görmesini engelleyen nefsani perdeleri aşması, daha önce bu perdeleri aşmış olanlarla bir ve beraber olması, onlarla fikir ve duygu alışverişinde bulunması ile kolaylaşır. Resulullah (sav) buyuruyor ki; "Allah (cc) güzeldir, güzeli sever..." Belki kaşımızın gözümüzün şeklini şemalini değiştiremeyiz hatta bazılarınca "hoş" bulmayabiliriz fakat ruhumuzdaki güzellik, gönlümüzdeki letafet yüzümüze öyle bir akseder, ses tonumuza öyle bir renk verir ki bizi gerçekten özümüz ile tanıyanlar bizden "dost kokusu" alır. Dost kokusu alabilmek hayatın karmaşası içinde kalacağımızı hatırlatan ötelerden bir hediyedir. Kendisinden dost kokusu aldığımız güzel insanlar kendimizden bir şeyler bulduğumuz, sorularımıza cevap bulduğumuz, kelimenin tam anlamıyla "muhabbet" duyduğumuz, yakınlarında biryerlerde bulunmaktan zevk aldığımız insanlardır.Dikkat edersek Allah'a (cc) dost olanlar, insanlara da en çok dost olanlardır. Çünkü dostluk insanın ruhunda var olan ve ruhtan ruha akseden bir güzelliktir. İşin bir de başka bir yönü var:"Kendine dost olabilmek" yıllar süren bir çabayı gerektirebilir. İçimizde bizi kötüye çağıran ses boğulur, iyilikleri kendimize bir tür ödev sayarız. Belki bir peygamber kadar iyi olamayız fakat peygamber varisi alimlerle bir ve beraber olup onların hal ve tavırlarını anlamaya çalışabiliriz.Kabuğu ne kadar kırabilirsek, öze ne kadar yaklaşabilirsek neden yaşadığımız sorusuna verilebilecek güzel cevaplarımız da artar. Hani nefsini tanıyabilen Rabb'ini de tanıyabilir. Kabuğu yarıp öze varabilmek özün ne olabileceğini hayal etmekle başlayabilir, insan özüne yaklaşırken aslında Allah (cc) yaklaşır.
