Kendini bulmak

Elest Meclisi'nde Rabbini sıfatları ile müşahade edip hayran olan insan, ruhu beden kalıbına girdiğinde birçok perde ile Rabbinden perdelenmiştir. İnsana insan olduğunu hatırlatmak için Rabbimiz birçok vesileler yaratır. İstenen bu dünyada iken Rabbimize dönmektir, rücu etmektir, dünya perdelerini aşabilmektir.İnsanın Rabbine dönmesi aynı zamanda kendini bulmasıdır. Kendini arayan insandan bahsedilir, aslında aranan güzel ahlaktır, güzel huylardır, hoş tabiattır. Güzel ahlaklı olabilen insan kendine yetebilir. Güzel ahlakın kaynağı her türlü güzelliğin de memba ı olan Allah'tır. Kısacası her türlü güzellik ancak Allah'tan gelir. Allah'ı çokça anmak O'nunla tanış olmanın ilk adımıdır. Sevgi, anlayış, alçak gönüllülük, doğruluk, yumuşaklık, dürüstlük hep Allah ile olan yakınlıkların meyveleridir."Seherde açılan güller nedendir Hay/ Ağızda söyleyen diller nedendir Hay" çok doğal görünen şeyler aslında ne kadar olağanüstü.Her şeyde sanki bir acaiplik var, bedenimiz sanki konuşan bir dil, gönül denen evde sabahtan akşama neler oluyor, neler bitiyor? Aşk var, sevda var, kara sevda var, ayrılık var hasret var? Leyla var, Mecnun var ki Ferhat var, Şirin var. Biz yine o ilahinin sözlerine takıldık:"Öten şu dide bülbüller nedendir Hay", "Kimi ulu kimi bende olurlar Hay / Ya niçin bazı ala bazı edna Hay"İnsanoğlu yaşadığı sürece Rabbini ne kadar tanıyabilirse dünya ve içindekilere o kadar güzel anlamlar verebilir, dünyayı ahreti için bir basamak olarak kullanabilir. Din dünyada bir arınma vesilesidir, din bir yoldur ki Allah'a gider, ondaki hikmetleri görmeye gayret eden kazanır. Dinin misali kabuklu ceviz gibidir, kabuğun içinde çok güzel bir öz vardır, marifet öze ulaşabilmekte olsa gerek. Oldukça dağınık bir anlatım oldu,inşallah maksadımız anlaşılmıştır.