Kerbela'da hak batılla mücadele etmiştir

Prof. Dr. Haydar Baş hocamızın İmam Hüseyin adlı eserinin 237. sayfasında Yezit'in Kerbela'dan sonra İmam Hüseyin'in başı kendisine getirilince küfür ve sapıklık içerisinde olduğu ile ilgili şiirini okuduğu bilgisi mevcuttur.

Yezit, aşağıdaki şiiri İmam Hüseyin'in mübarek dudaklarını ve dişlerini elindeki çubuk ile vururken söylemiştir.
 
"Keşke Bedir Savaşı'nda ölen kabilemin yaşlıları Hazreç kabilesinin Uhud Savaşı'nda inlemelerini görselerdi
Görselerdi mutlu olup derlerdi ki 'Eline sağlık ey Yezit'
Bedir'de ölenlerimize karşı biz de bugün (Kerbela'da) onların büyüklerini öldürerek ödeştik
Ben-i Haşim saltanatla oyun oynadı
Ne gökten bir haber gelmiş ne de bir vahiy nazil olmuş
Ben-i Ahmet'ten (peygamberin evlatlarından) intikam alamasam ben Handef ailesinden değilim
Biz kanımızın karşılığını Ali'nin yiğit ve kahraman oğlunu öldürmekle aldık."
 
Resulullah'ın Ehl-i Beyt'ini Şam'a getirdiklerinde Yezit, köşkünün Ciyrun yönüne bakan tarafında oturup şu küfür dolu şiiri okudu:
 
"Al-i Muhammed esirlerinin yükleri görünmeye başladığında karga seslenmeye başladı
Dedim ki ey karga seslensen de seslenmesen de ben peygamberden öcümü aldım"
 
Yezid'in bu küfür dolu şiirlerini aktarmamızın sebebi Kerbela'nın daha iyi anlaşılması içindir.

Bazı sözüm ona yorumculara göre Kerbela, İmam Hüseyin'in Yezit'le siyasi bir hesaplaşmasından ve taht kavgasından ibaretmiş!

Bunun kesinlikle böyle olmadığı iman ve küfür savaşı olduğu Yezit'in okuduğu bu şiirlerden kolaylıkla anlaşılmaktadır.

İmam Hüseyin'in Kerbela'daki kıyamının Hz Musa'nın Firavun'la mücadelesinden hiçbir farkı yoktur.

Yine bu kıyam Hz İbrahim'in Nemrut'la verdiği mücadele ile aynı mantığa sahiptir.

Yezid'in şiirinde de açıkça belirttiği gibi Kerbela meselesi Resulullah'ın Ebu Cehil, Ebu leheb veya Ebu Süfyanla verilen mücadele ile eşdeğerdir.

Yezit bunu saklamıyor ve Kerbela'nın Bedir Savaşı'nın rövanşı olduğunu açıkça ve küstahça söylemekten kaçınmıyor.

Bilindiği gibi Bedir'de Emevilerin önde gelen müşrikleri bizzat Hz Ali tarafından öldürülmüştü.

Öteden beri süregelen Emevi-Haşimi çekişmesi risaletten önce ticari ve siyasi bir rekabet arz ederken Resûlullah'ın tebliğinden sonra açıkça iman ve küfür mücadelesine dönüşmüştür.
Emeviler, Resûlullah'ın kendilerini her alanda mağlup etmesini hiçbir zaman unutmadılar.

Emeviler, Resûlullah'tan alamadıkları intikamı Kerbela'da tertemiz masum Ehl-i Beyt'ine soykırım yaparak vahşi bir katliamla yaptılar. Emevilerin bu canavarca hislerini tatmin etmeleri mümkün olmamış, Kerbela'dan sonra Ehl-i Beyt İmamlarının ve sevenlerinin kanları oluk oluk akıtılmıştır.

Yezit şiirinde açıkça "peygamberden öcümü aldım" diyor.

Kerbela kesinlikle bir taht veya bir siyasi çekişme meselesi değildir. Hakkın hakim kılınması ve İmam Hüseyin'in ifadesiyle "Ceddim Resûlullah'ın dininin diriltilmesi" için girişilmiş büyük bir ayıktırma operasyonudur.

İmam Hüseyin'in sıklıkla ifade ettiği ve daha sonra diğer Ehl-i Beyt imamlarının da dilinden düşmeyen "Ceddim Resûlullah'ın dinini diriltmek" ifadesinden dinin öldüğünü ve Emevilerin elinde bir oyuncağa dönüştüğünü anlamak zor olmasa gerek.

İmam Hüseyin; kanıyla, canıyla, evlatlarıyla ve bütün varlığıyla beraber Kerbela Sahrası'nda kendini feda ederek Müslümanlara Emevilerin gerçek yüzünü göstermiştir.
Maalesef o dönemde Müslümanları uyandırmak başka türlü mümkün olmamıştır.

Diğer taraftan İmam Hüseyin, Kerbela'da bu kıyamı yapmasaydı kendi ifadesiyle kıyamete kadar hiç kimse haksızlığa karşı durmayacaktı.

Kerbela, hak-batıl mücadelesinin bütün zamanlar içerisinde en çetin bir şekilde yaşandığı imtihan sahrasıdır.

İslam'ı anlamak ve bugünkü meseleleri bile doğru yorumlayabilmek için Kerbela'yı doğru anlamak ve anmak zorundayız.

Bu yüzden İmam Hüseyin'e ve Kerbela şehitlerine ağlamak ve yas tutmak müminler için taraflarını belli etme konusunda turnusol kâğıdı vazifesi görmektedir.

Kerbela'yı ağlayarak anlamak zorundayız.

Şüphesiz ki İmam Hüseyin hakkı temsil ediyor.

O halde burada Yezit, küfrü ve bâtılı temsil etmektedir.

Müslümana yakışan da İmam Hüseyin'in safında yer almaktır.