Kıbrıs’ın çilesi

29 Mayıs gelmeden başlardı kutlamalar. Sokaklarda marşlar çalınır, mehter takımları dolaştırılırdı. Cami havlularında, kahvelerde, parklarda Peygamber Efendimizin, İstanbul’un fethini haber verdiği hadisi şerif anlatılıyor, Eyüp Sultan Hazretlerinin o yaşta İstanbul’un fethi için bu topraklara geldiğini ama fethin Fatih’e nasip olduğunu ve senin de ya Fatih’in yaşında ya da Fatihler doğuracak yaşta olduğun hatırlatılırdı. İşte bu propaganda Türk siyasetine RTE’yi soktu. 94’ten beri İstanbul birilerince fethedilmiş vaziyette. Sonuç ne? Suç ortalaması bakımından dünyada ilk üç içinde.
Bu bir hatırlatmaydı. Konumuz İstanbul değil, Kıbrıs. Peygamber Efendimiz (sav) Kıbrıs’ın fethini de müjdelemiş. Hatta Hz. Peygamber’in süt teyzesi Umma Haram Rümeysa Bintu Milhan, bu fetihte yer alması için Efendimiz (sav)’den dua istemiş ve Hz. Osman döneminde Kıbrıs fethedilmiş. Peygamberimizin süt teyzesi bu fetihte (ilerlemiş yaşına rağmen) yer almış ve Kıbrıs’ta bineğinden düşerek şehit olmuştur.
İstanbul için ayetler, hadisler okuyanlar, bin bir methiyeler düzenler aynı duyarlılığı Kıbrıs için hiç göstermediler ve göstermiyorlar. Neden? Çünkü Kıbrıs’tan oy transferi yapılmıyor da ondan.
Kıbrıs, Musul gibi, Kerkük gibi, Batı Trakya gibi milletin bağrında hala kanayan bir yaradır.
Kıbrıs’a dönelim… Öncesi olmasına rağmen 1963’te başlayan ve “kanlı Noel” olarak adlandırılan Rum vahşeti, 20 Temmuz 1974’e kadar sürdü. Rumlar, aç bırakılmış vahşi hayvanların bile yapamayacakları vahşeti yapıyordu Kıbrıs’taki Türklere.
İsmet İnönü bu vahşet karşısında 1964’te Kıbrıs’taki Rum mevzilerini bombalatıyor, adaya çıkma sinyalleri veriyordu. Ama kana susamış Rumların papaz lideri makaryos; Türkler adaya çıktığında bir tek Türk bile bulamayacaklardır” diyerek niyet ve hedeflerini ortaya koyuyordu. Hatta Rum mevzilerinden “Bekledim de gelmedin” şarkısı çalınarak soydaşlarımızla ve Türkiye ile adeta dalga geçiyorlardı.
Sonra Demirel iktidar oldu. Kıbrıs’a Türk askeri çıkacaktı. Ama önünde iki engel vardı. Birincisi koskoca Türkiye Cumhuriyeti’nin iki adet çıkarma gemisi vardı. Haliyle iki gemiyle yapılacak çıkarmanın sonucu baştan belliydi!
İkincisi ise bir türlü dostluğundan, müttefikliğinden, stratejik ortaklığından kurtulamadığımız ABD idi. O tarihlerde ABD Başkan Johnson Demirel’e “NATO’ya ait silahları ve teçhizatı Kıbrıs için sakın ha kullanmayın”  notasını veriyordu.
Bu soykırım sürecinde aynen günümüzde olduğu gibi BM devreye girmiş, görüşmeler, sözde çözümler vs. tartışılmıştı. Sonuç? Rumlar vahşetlerine durmadan devam ediyordu.
Demirel geçte olsa gerçeği görmüş ve askeri eksikliklerimizi kısmen de olsa tamamlayarak ordumuzu adaya çıkmaya hazır hale getirmişti. Adaya çıkmak ise Ecevit-Erbakan koalisyonu zamanında gerçekleşti ve Rum vahşeti geçte olsa bitirildi.
Aradan 38 yıl geçti. Kıbrıs’ın çilesi bitmedi ve bu gidişle bitmeyecek. Çünkü Kıbrıs, Akdeniz’in anahtarı artı etrafı petrol, doğalgaz kaynıyor. Haliyle ne rumun, ne AB’nin, ne ABD’nin ve ne de İsrail’in Kıbrıs’ı, Türklerden soyutlayıp, elde etme hülyaları hiç dinmedi.  
Hatta 50 yıllık AB aşkıyla mecnuna dönmüş Türkiye’yi hala kapılarında bekleten AB, Rum kesimini direk olarak üyeliğe aldı. Sonra “iki halkı birleştirelim” diye sandık koydular Rum ve Türk halkının önüne.
İşin garibi mücahitliklerini müzeye kaldıran anlayış, Kıbrıs Türkü’ne, Rumlarla birleşin baskısı yaptı. Türkler %75 birleşelim, dedi. Rumlar ise hayır, adanın tek sahibi biziz, anlayışını ortaya koydu. Rumlar, İsrail ile el ele uluslararası anlaşmalara aykırı da olsa Akdeniz’den petrol çıkarıyor. Adata 20 bin İsrail askeri ve 30 bin İsrail vatandaşının yerleştirileceği haberleri gündemde…
Bu sonuçlara baktığımda, gerek Türkiye’den “birleşin” diye dayatan siyasi iktidarın ve gerekse M. Ali Talat’ın yüzlerinin hiç kızarmadığını gördüm. Neden acaba!
Sonra basit bir tarih kıyası yaparsak; Türk askeri Kandil’e giremiyor. Neden? ABD izin vermiyor. Türk uçağı düşürülüyor. Türkiye Cumhuriyeti kendi uçağını çıkaramıyor. Neden? Elinde gerekli alet, edevatı yok.
Allah aşkına! “Büyüdük” naraları atanlara bir sorun; Nerelerinizi büyüttünüz?