Lise ders kitaplarında 2. Abdülhamit

Tarih aynadır. Prof. Dr. Haydar Baş Hocamın ifadesiyle, 'bir milletin hafızasıdır tarih'. İşte bu hafızaya sahip olanlar dostunu, düşmanının iyi seçer. Olayların sebep-sonuç ilişkilerini tam analiz eder. Bu analiz sayesinde bugün ayağını sağlam attığı gibi yarının tehlike ve tehditlerine karşı da gerekli tedbirleri alır. 
Ya yalan tarih? Ya gerçeklerin saklandığı, belli ideolojilere göre dizayn edilmiş tarih? İşte böyle bir tarihte boş aynadır, karanlık odadaki bir aynadır, boş hafızadır. 
Boş aynaya bakanlar hafızalarını sanal kahramanlar ile doldurur, olayların mahiyetini idrak edemedikleri gibi o hafızada gördükleri sanal kahramanlardan aldıkları deli cesaretiyle hem kendilerini, hem de halkları büyük tehlikelerin içine atarlar. 
Maalesef bu gerçeğin örneklerini ve acı sonuçlarını hep beraber yaşıyoruz. 2. Abdülhamit ne hikmetse gündemden düşmüyor. Hatasıyla, sevabıyla tarihteki yerine bırakılmıyor. Medyada, siyasilerin dilinde kutsallaştırıldıkça kutsallaştırılıyor. Hakkında dizi filmler bile çekildi, yayınlanıyor. 
Siyasilerin dilinde, vatan toprağını çil, çil altınlara satmadı, Abdülhamit bir karış vatan toprağını bile vermedi gibi günümüz gündemlerini hasıraltı etmek, bir kahraman yaratıp onun etekleri altında varlıklarını sürdürmek ve kahramanlaşmak için bin taklalar atılıyor. 
Oysa tarih belli, savaşlar ortada, anlaşmalar ayan beyan. Bu neyin yalanıdır böyle? Artı bu yalanları ifade edenler Müslüman kimliğiyle de vatandaşın önünde şov yapıyorlar. Oysa Allah'ın (c.c.) K. Kerim'de lanet ettiği sınıflardan biri de yalancılardır. 
Lise tarih derslerinde bile olaylar tarihleriyle anlatılır. Mesela 2. Abdülhamit'in tahta çıkışı 31 Ağustos 1876 tarihindedir. 
Osmanlı-Rus Harbi ise (93 Harbi) 1877-1878 yılları arasında yapılmış. Bu savaş sırasında Balkanlar'da da Sırbistan ve Karadağ, Osmanlı'ya karşı savaş açmıştı. 
Maalesef Osmanlı yenildi. 3 Mart 1878'de Ayastefanos Antlaşması ve 13 Temmuz 1878'de de Berlin anlaşması ile Osmanlı çok büyük topraklar kaybetti. 
Bu anlaşmaların maddelerinden bazılarını aktarayım;
Sırbistan, Karadağ ve Romanya bağımsızlık kazanacak.
Büyük Bulgar Prensliği kurulacak.
Bosna-Hersek'e iç işlerinde bağımsızlık verilecek.
Kars, Ardahan, Artvin, Batum, Doğubayazıt ve Eleşkirt Rusya'ya verilecek.
Girit ve Ermenistan'da ıslahatlar yapılacak.
Kıbrıs, İngiltere'ye kiralandı.
Tesalya, Yunanistan'a bırakılacak.
Osmanlı Devleti, Rusya'ya savaş tazminatı ödeyecek."
Anlaşma bu. Toprak kaybedilmiş mi? Edilmiş. Ama birileri ısrarla, 'bir avuç toprak kaybetmedi' diyor. Aslında doğru. Bir avuç toprak kaybedilmedi, milyon kilometre kare daha net ifade ile bugünkü Türkiye'nin iki katı büyüklüğünde topraklar kaybedildi.
Tarihimizi doğru okumak zorundayız. Ve şunu unutmamak gerekir ki, tarihe küfrederek veya şahlandırarak bugünü kurtaramayız. Bugünü ancak tarihten ders alarak kurtarabiliriz.
Abdülhamit döneminde ortalıkta birçok fikri akım vardı. Saraya aykırı fikirleri olanlar anında İstanbul'dan sürülüyordu. Yargı margı yok. Direk susturma politikası. 
Diğer taraftan tarihimizde bir de İmam Ali örneği var. Devlet başkanı sıfatıyla atadığı hakimin karşısında ayakta duruyor. Gösterdiği şahitleri, hakim kabul etmiyor. Aleyhine hüküm veriyor. Devlet başkanı İmam Ali bu karara tam teslimiyet gösteriyor.
Yine o dönemde gerek şahsına ve gerekse devlet aleyhine karşı birçok bölücü, ayrımcı fikirler var. Hatta isyanlar çıkıyor. O, kucaklayıcı, barışa ve Hakka davet edici bir dil ile insanlara yaklaşıyor?
Bundan dolayı baskıcı, susturucu, sadece ben haklıyım mantığıyla değil insanları kucaklayıcı, istişare ehli, ortak paydalar arayan lider profiline ihtiyacımız var kanaatindeyim.