Macron, Feyruz'u neden ziyaret etti?

Beyrut'ta 4 Ağustos 2020 günü nükleer bombayı aratmayan bir patlama meydana geldi. 

Lübnan'a giden ilk lider Fransa Cumhurbaşkanı Macron oldu. Lübnan, Fransız mandası altında uzun yıllar yaşadı. Asıl adı Cebel-i Lübnan olan Suriye'nin eski vilayeti Fransızlar tarafından Suriye'den kopartıldı.

Fenikelilerin mirası üzerinde oturan Lübnan, etnik, mezhepsel ve dini bir ayrışmaya tabi tutularak dünyada eşi benzeri olmayan hilkat garibesi bir ayrılıkçı anayasa ile yönetiliyor. Bana göre o gün patlayan amonyum nitrat değil, Lübnan'ın çarpık siyasal sistemidir. 

Fransızlar 1943 yılında bu anayasayı dayatarak 1946 yılında Lübnan'dan şeklen çekildiler. Ama Lübnan'a olan ilgileri hiç bitmedi. Özellikle bu patlamayı fırsat bilerek bazı tekliflerle gelmeye devam ediyorlar. 

Doğu Akdeniz'in en büyük limanı Beyrut Limanı herkesin iştahını kabartıyor. Doğu Akdeniz'deki kaynak savaşlarından uzak kalmak istemeyen Macron'un konuşlanacağı en müsait ülkelerden biri de Lübnan'dır. Hatta Lübnanlılara "Fransız mandası olmak ister misiniz? ve/veya Lübnan'ı 10 yıl boyunca Fransa'nın yönetmesini onaylıyor musunuz?" soruları yöneltildi. Maalesef tam 60 bin kişi bu sorulara olumlu cevap verdi. 

Macron, 4 Ağustos'tan sonra Beyrut'u geçen gün tekrar ziyaret etti. 

İlk ziyarette istediği olumlu havayı yakalayamadığını düşünen Macron bu sefer farklı bir yol izledi. 

İlk ziyarette protesto edilen Macron, uçaktan iner inmez ayağının tozuyla şarkıcı Feyruz'un Beyrut'taki evine gitti. Kendisine madalya taktı. Övgüler dizdi. 

Macron, Lübnan Cumhurbaşkanı Mişel Avn'dan önce neden Feyruz'la görüştü? 

Evet, şimdi Lübnan'da bir hükümet yok. Başbakan Hasan Diab, patlamadan sonra istifa etti. Mustafa Edib hükümeti kurmaya çalışıyor. Fakat Macron önce Feyruz'u ziyaret etti. 

Feyruz, Mardin'den göçen Hıristiyan bir ailenin çocuğu olarak Lübnan'da doğdu. Feyruz, turkuaz anlamına gelen takma bir isim. Feyruz, Rahbani Kardeşlerin besteleriyle beraber dünya çapında bir şöhrete kavuştu. 

Türkiye'de bir zamanlar hit olan birçok bestenin Feyruz tarafından icra edildiğini öğrenince çok şaşırmıştım. Bu şarkıların tamamı Rahbani Kardeşlere aitti. Mesela Feyruz'un söylediği "Tariq al Nahl" bizde "Tanrı Misafiri" olarak bilinir. 

Neyse Feyruz'un müzik kariyeri başarılarla dolu. Fakat Feyruz müzisyen kimliğinin dışında Lübnan'da siyasi bir karşılığı da bulunmaktadır. 

Feyruz, 1975-1990 yıllarında Lübnan iç savaşında ısrarla Beyrut'ta yaşamaya devam etti. Her konserinde mutlaka Lübnanlılara vatan - millet aşkı pompalamaya çalıştı. Hatta Hizbullah'a bazı konularda destek verdiği için eleştirildi. Sahip olduğu olağanüstü sesinin yanında hüzünlü bir duruş ve gülmemesiyle ayrıca Lübnan'la bütünleşmeye çalışması onun bu vatansever imajını güçlendirdi. 4 Ağustos'taki Beyrut patlamasını haber yapan dünya medyası, Feyruz'un meşhur "Li Beyrut" şarkısının müziğini ve sözlerini çokça kullandı. 

Şimdi Macron tam da bu imajı kullanmak için önce Feyruz'u ziyaret etti. Lübnan'da Feyruz rüzgarıyla Lübnanlıların desteğini alacağını uman Macron görüşmenin yapıldığı Feyruz'un evinin önünde toplanan binlerce göstericinin protestolarına maruz kaldı. 

Doğrusu Feyruz'un bu görüşmeyi kabul etmesinin Feyruz'un durşuna ve imajına zarar verdiğini düşünüyorum. Tebessüm ederken neredeyse hiç fotoğraf vermeyen "Hüzünlü Feyruz!", Macron'un karşısında ağzı kulaklarına varmış şekilde poz vermekten çekinmedi. 

Göstericiler bu tabloyu kabul etmezken Macron ile beraber Feyruz'u da protesto etmiş oldular. Yani Feyruz 62 yıllık sanat hayatında ilk defa protesto yemiş oldu.

Macron, iktidarını sağlamlaştırmak üzere ülkesinde yaşayan milyonlarca Kuzey Afrikalı Arap ve Lübnanlı seçmene şirin gözükmek ve özellikle Doğu Akdeniz'deki mücadelede biraz olsun öne çıkmak için Feyruz'u ziyaret etti. 

El oğlu her türlü yolu deniyor. İmkânları zorluyor. Türk dış siyasetine yön verenler ise yaptıkları hatalı icraatlarla Türkiye'yi müttefiksiz bırakmayı başardılar. 

Doğu Akdeniz'de yüzlerce ülke yok. Suriye, Lübnan, Mısır ve Libya ile anlaşmak dışında bir seçeneğimiz var mı? 

Fakat bu ülkeler tek tek kuş gibi uçup gitti. 

Dış politikada başarı yalnızlıktan değil doğru ittifaklar kurmaktan geçer. 

Yalnız kalarak başarılı olan hiçbir ülke yoktur.