“Dağlar ile taşlar ile çağırayım Mevla’m Seni / Seherlerde kuşlar ile çağırayım Mevla’m Seni.”
Allah Allah, bir insan bu satırları nasıl, hangi duygularla yazmış olabilir? Kırk yıl düşünsek bizim aklımıza gelir miydi? Söz ustası Yunus’un gönlüne gelmiş her ne hikmetse… O’nun gözüyle dünyaya bakabilmek, O’nun kulağı ile dünyayı dinleyebilmek, olanı biteni can kulağı ile takip edebilmek herkese nasip midir acaba?
Dünyayı algılayışımız zamanla değişir; ben elimdeki şu ucuz tükenmez kalemi seviyorum çünkü beni binlerce insana ulaştırıyor. Ne hissediyorsam, aklımdan ne geçiyorsa onun sayesinde kağıda döküyorum bu nedenle kağıt kalem benim için çok değerli, sanki ileri manalar taşıyor. Yazarak düşünüyorum, düşünerek yazıyorum hem de bütün Molla Kasım’lara rağmen…
Molla Kasım’ın Yunus’a ait, ırmağa bıraktığı -bunlardan da ne olur- dediği sayfalar ırmağın sularına kapılmış ve kim bilir akıbetleri ne olmuştur. Belki de ırmağın getirdikleri olmuştur. Bir masalcı olsak bu temayı kullanmak hoş olurdu herhalde… Yeğenlerimden büyük olanı küçükken bizden masal anlatmamızı isterdi. Genelde kuş, sincap, civciv masalları anlatırdım. Masallara inanırdı sanki, daha doğrusu ciddiye alırdı. Bu yüzden çok dikkatli seçmek zorundaydım kelimeleri. Bütün hayal gücünüzü zorlayarak ilginç bir masal uydurmak kolay mı zannediyorsunuz. Bu masallarda daha çok “sürüden ayrılanı kurt kapar” ya da “anne babadan izinsiz uzaklaşılmaz” ana temaları revaçtaydı.
Neredeydik nerelere geldik; Mahşer’de Yunus Emre’nin Livaü’l-Hamd Sancağı altında gölgelenebileceğini düşünürsek, yine
Ehl-i Beyt imamları da bu nasiplilerin en seçkinlerinden olacak. İnsanın içini gerçekten büyük bir heyecan kaplıyor. Resulüllah’ın mah cemalini görebilmek acaba bizlere nasip olacak mı? Acaba bir gün Yunus’la karşılaşabilir miyiz derken bunlar aklıma geldi. Ölümden oldukça çekiniyoruz ancak ölümün bizlere getireceği güzellikler de olacaktır inşaallah. Eğer tevbelerimiz kabul olursa ki, Allah büyüktür, ne olağanüstü şeylerle karşılaşabileceğimizi düşünebiliyor musunuz?
