Muharrem ayı ve Kerbela faciası-I

Muharrem ayı Kur’an’da geçen haram aylardan biri ve belki de talihte yaşanan önemli olayların toplanma yeridir. Onun içindir ki bu ayda diğer aylara nazaran daha fazla tefekkür etmeli, daha fazla oruç tutmalı, daha fazla ibadet taat ve salâvatla meşgul olunmalı ve bu ayda cereyan eden olaylardan çok ciddi dersler çıkartmalıyız.
Şayet Muharrem ayında cereyan eden ve insanlık tarihini etkileyen, belki de insanlığın yolunu kaybetmesine sebep olan hadiselere ibret nazarı ile bakılmazsa, doğruya ulaşmanın, haklı ile olmanın yolu da tıkanmış, aranılan huzura da erişilememiş olur.
Tarihte yaşanan öyle olaylar vardır ki onlar unutulur, göz ardı edilir, ya da saklanmaya çalışılırsa; hem tarihe, hem Hak sahiplerine haksızlık edilmiş olur. Kerbela faciasından sonra, Hazreti Hüseyin aleyhisselam ve onunla birlikte olanlara yapılanlar asırlarca saklanmaya çalışılmış, alınması gereken dersler geri planda tutulmuş, sözüm ona fitneye meydan vermemek safsatasıyla, susmak ya da taraf olmamak tercih edilmiş; böylece hak sahiplerinin hakları gasp edilmiş, Ehl-i Beyt’e zulmedenlere hoşgörü ile bakılması sağlanmıştır.
Netice olarak da Peygamberin en büyük emaneti ve ciğerparelerinin kıymeti yeterince anlaşılmamıştır.
Bugün insanlık yönünü bulmakta zorluk çekiyorsa, Ehl-i Beyt’in ortaya koyduğu Hak mücadelenin yeterince anlaşılmamasındandır.
Kerbela unutulmamalı, Kerbela şehitlerinin çağlara vermek istediği mesajlar gayet iyi anlaşılmalı ki; doğruya ulaşalım ve gerçek hidayete erelim.
Kerbela’da cereyan eden olayları anlayabilmek için kısaca kerbela öncesine bir göz atmakta fayda vardır:
Yezid, babası tarafından Müslümanların başına halife tayin edildiği günden itibaren İslam’ın esası ciddi bir şekilde tehlikeye maruz kalmıştır. Muaviye, oğlu Yezid’i kendisinden sonra halife olarak tayin etmeye karar verdikten sonra böyle bir işin gerçekleşmesinden emin olmak için kendisi daha hayatta iken, oğlu Yezid’e halktan biat almak istedi ve herkesten önce kendisi, oğlu Yezid’e biat etti.
Yezid Medine’nin hâkimine şöyle bir mektup yazdı: “Halkı çağırarak onlardan biat al. İlk önce Kureyiş’in büyüklerinden başla; onların ilki de Hüseyin bin Ali olsun.”  
Çünkü Hz. Hüseyin biat etmezse hilafetinin başarısızlığa uğrayacağını o da bilmektedir.
Hz. Hüseyin’den biat almak istenince, Hz. Hüseyin (a.s) cevabında şöyle buyurdular:
“Biz, nübüvvet Ehl-i Beyt’i ve risalet madeniyiz. Yezid ise fasık, şarap içen ve adam öldüren birisidir. Benim gibi birisi onun gibi bir kimseye biat etmez...”
Hz. Hüseyin başka bir sözünde de şöyle buyurmuştur: “Artık İslam’la vedalaşmak gerekir; çünkü ümmet Yezid gibi bir yöneticiye duçar olmuştur.”
Gerçektende Yezidin halka karşı davranışları hakkında da şöyle haberler verilmektedir: “Firavun, halkın işi hususunda ondan daha adil, yakın ve uzak insanlar hakkında ise ondan daha insaflı idi.”