Bir insan ancak nefis terbiyesi ile arınmış olur; ancak hayata güzellikleri hakim kılacak insanın, iç dünyasına güzel vasıfların yerleştirilmesi zarurîdir. Muhabbet duygusu, şefkat, merhamet, adalet gibi vasıflar bir insanın gönül dünyasında yer etmelidir ki onun beşerî münasebetleri sevgi ve kardeşlik çizgisi üzerinde olsun.
Bu mânâda pek çok vasıf saymak mümkündür. Hayatın kötülüklerine göğüs gerecek insanın iç dünyasının arınmış ve faziletlerle bezenmiş olması şarttır. Bu ise insanın kendi yararına ve Hak adına kazanılmasıyla, nefis terbiye ve tezkiyesiyle mümkün olur. Bu da müşahhas örnek olan insan-ı kâmil rehberliğinde ciddî bir eğitimi zarurî kılar. Tevbe edebilmek, Hak teâlânın büyük nimetlerinden biridir. Günah işleme korkusu ile tövbeyi asla geciktirmemelidir! Çünkü, hadis-i şerifte "Sonra yaparım diyenler helak oldu" buyuruldu. Yani tövbeyi ve diğer iyi işleri geciktirenler, bu günün işini yarına bırakanlar, aldandı, ziyan etti.Günah, kulun yanında küçük ve kıymetsiz görününce, Allah-ü teâlâ katında büyük olur. Kul küçük günahı büyük görünce, o günah Allah-ü teâlânın katında küçülür. Mümin, iman ve marifetiyle küçük günahları da büyük görür. Her günah işleyişte kalbi sızlar. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:"Mümin, günahını dağ gibi görüp, üstüne düşeceğinden korkar. Münafık ise, burnunun üzerine konan ve hemen uçacak sinek gibi görür.""Bir günahkâr, istiğfar eder, sonra bu günahı tekrar yapar, sonra istiğfar eder. Üçüncüde yine yapar, yine tevbeve istiğfar ederse, dördüncü defa yapınca, büyük günah yazılır.""Tevbe eden günah işlememiş gibi olur.""Günaha devam edip, dili ile istiğfar eden, Yüce Rabbi ile alay etmiş sayılır.""Herkes günah işler. Fakat günahkârların en iyisi tevbe edendir.""Günahına pişman olup abdest alıp, namaz kılanı ve günahı için istiğfar edeni, Allah-ü teâlâ affeder.""Kıyamette, amel defterinde çok istiğfar bulunana müjdeler olsun".
