Bizim dünyamızda, bizim örfümüzde, geleneğimizde, kültürümüzde her şey yerli yerindedir. Bütün taşlar yerine oturmuştur. Hiç bir şey rastgele ve tesadüfi değildir.
Selamlaşmada ölçüler vardır, aksırmada, öksürmede ölçüler vardır. Aynı evi paylaşmanın, aynı mahallede bulunmanın olmazsa olmaz kuralları vardır. Aynı medeniyetin mensupları; hemen hemen aynı şeylere sevinirler, aynı şeylerden üzüntü duyarlar. Haz duydukları ya da nefret ettikleri şeyler de aynı şeylerdir. Sevinçler paylaşılır çoğalsın diye, kederler paylaşılır azalsın diye. Düğün mahallinde somurtkan bir suratla durulmadığı gibi cenaze mahallinde de gülünmez, hele yarım kalmış pazarlıklar cenaze evinde ya da kabir başında tamamlanmaz. Büyükler, yaşlılar her zaman saygı görür, küçükler şefkat kanatlarını daima yanı başlarında hissederler.
Hemen herkesin bilebildiği bu günlük kurallar gibi kesin olan bir şey daha var ki; bazı kavramların maddi olarak karşılığının olmadığıdır. Her şey metre ile ölçülmez. Bizim dünyamızda ölçülmeyen, tartılmayan, satılmayan değerler de vardır.
Şeref, şahsiyet, haysiyet, izzet, vakar gibi kavramların, hasletlerin para cinsinden, altın cinsinden karşılığı yoktur.
Altın herhangi bir eşya karşısında altındır, değerlidir ama yukarıda örnek olarak verdiğimiz özellikler karşısında altın, çöplükte paslanmış bir teneke parçasından farksızdır. Dolar denilen para birimi çok değerli olabilir ama bu kavramlar karşısında basit bir kese kağıdı olmaktan öte bir anlam ifade etmez.
Şeref, şahsiyet, haysiyet gibi hasletleri hiç bir terazi tartamaz, hiç bir metre ölçemez ve adı ne olursa olsun maddi hiç bir şey bunların karşılığı olamaz. Bu gibi kutsal kavramların yer aldığı listenin başına koyabileceğimiz kavramlardan biri de vatan kavramıdır.
Vatanın velev ki bir karış toprağı olsun söz konusu olduğu zaman, karşılığı acaba nedir, ne kadardır diye sorulduğu zaman, altın tenekeye dönüşür, bütün değerli paralar kağıt parçasına inklab eder.
Anadolu irfanı; yüz kızartıcı bir suç işleyen kişiyi "şerefini beş paralık etti" şeklinde tanımlar.
Şerefini, şahsiyetini, izzetini satılığa çıkarmış bir insandan söz edilemeyeceği gibi vatanını satılığa çıkarmış bir milletten de söz edilemez. Bu kavramlar alış-verişe konu olduğu andan itibaren kutsallıklarını, özelliklerini kaybeder, tam zıddı ile yer değiştirirler.
Vatan topraklarını alış-veriş konusu yapmak; düşünülebilecek en kötü, en alçak, en adi bir alış-veriştir.
