Gazeteciliğin evrensel ilkesi, "doğru haber, bağımsız yorum"du. Bu ilke yıkıldı. Bunu Yahudilerin yıktığı söylenir. Her neyse, ilke yıkılmasına yıkıldı, fakat yine bu ilkeye sadık kalan, az da olsa gazete ve gazeteci var. Stone'nin deyimi ile, "Gerçek gazeteciler nadir olmakla beraber mevcuttur". Bundan dolayı çok satan gazete ile etkili gazete ayrımı yapılmaktadır. Demek ki, her çok satan gazete etkili gazete değildir. Gazetenin etkisi, haberlerinin güvenilir, yorumlarının ciddi olmasından kaynaklanır. Başka bir deyişle etkili gazete kamuoyunu yansıtan, etkileyen güvenilir gazetedir. Ünlü İngiliz gazeteci Hung Cuedlipp, 'Geleceğin Tirajı' adlı kitabında bu konu ile ilgili şunları yazar: "Bir gazetenin etkisi mevcut ve oluşmakta olan kamuoyunun istekleri doğrultusunda yayın yapması ile ölçülür."
Türkiye'de maalesef gazetelerin çoğu, kamuoyunun değil, patronun isteklerini dikkate alır. Bazılarının ise tek amacı, patronun dediğini yapmak ve onu memnun etmektir. Gerisi hikaye. İftira attığımı sanmayın. 16 Mayıs 2001 tarihli Hürriyet Gazetesi'nde Serdar Turgut'un itiraflarını dinleyin: "Ben ortada haber olmadığı zaman bile haber çıkaran gazeteciler ekolüne aidim. Bunu burada gururla açıklıyorum. Bir keresinde, uzun yıllar önce çalışmakta olduğum gazetenin genel yayın yönetmeni benden bir haber oluşturmamı istemişti. Ben istenilen şeyin haber olamayacağını anlatmaya çalıştım bir süre. Direndim haber yapmamak için , çünkü gerçekten manasızdı olay. Sonunda o gün basılacak gazetenin birinci sayfa maketini faksladılar gazeteden. Benden istenilen haberi manşet yapmışlardı. Bir de fotoğraf basılmıştı haberle ilgili olarak. "Kim yazdı bunu?" diye sordum. "Daha yazılmadı ki, senden haber bekliyorlar" dediler. Bir saat kadar vaktim vardı, ne yapayım ben de oturdum yazdım haberi. Manşet olmuştu zaten, ben de bunun verdiği heyecanla gaza bir geldim ki sormayın. Dört dörtlük haber oldu sonunda. Ertesi gün de ortalık birbirine girdi."
Rahmetli Necip Fazıl Kısakürek, Türk basınının habercilik anlayışını şöyle ifade etmişti: "Türk basını sivrisineğin sesini hoparlöre bağlayıp uçak gürültüsü verir". Rahmetli, haberlerin olduğundan çok fazla abartıldığını bu sözlerle anlatmıştı. Bugün yaşasaydı, kim bilir neler söylerdir? Haberlerin abartılmasından vazgeçtik, şimdi masa başında haber üretiliyor. Serdar Turgut, yazısında itiraz edeceklere önceden bir de tehdit savuruyor. Diyor ki; "Kimse olur mu böyle şeyler filan demesin. Demesin, beni kızdırmasın, sonra olan bitenleri gün vererek, ad vererek olay tanımlayarak yazarım, hiç üstüme gelmeyin."
Kamuoyunu yalan haberlerle aldattığını gururla söyleyen Serdar Turgut, bir de kendisinin nasıl aldatıldığını yazsa, olmaz mıydı? Çünkü gazeteciler de aldatılıyor ve kullanılıyor. Amerikan Gazetecilik Okullarında gazeteci olacaklara ilk önce şu öğretilir; "Hiç bir gazeteciye, hiç bir haber gökten inmez. Bütün atlatma haberleri, bu haberin duyulmasından menfaat bekleyen biri sızdırır. Başka bir deyişle, gazeteci kullanılır, iyi gazeteci, kendisinin kimin, neden kullandığını bilen kişidir"
Pentagon'da medya subaylarına, savaşta medyanın nasıl yönlendirileceğine dair çok sayıda el kitapları dağıtılır. Bu kitaplarda şu görüşlere yer verilir; "Medyaya karşı her zaman açık, şeffaf ve yardıma niyetli gibi görün. İyi ve kötü haberleri dengede tut. Medyaya bilgi verirken iyi niyetle davranma, doğrudan kontrol ediyormuş havasından kaçın. Hoşuna gitmeyen haberleri gizleyeceğine çürüt. Ancak savaş sırasında ortaya çıkamayacağından eminsen yalan at". Türk gazetecilerin hepsi, bu gerçekleri bilir mi? hiç sanmıyorum. Öyle inanıyorum ki, bazıları kimler tarafından, niçin kullanıldığını bilse, o işi yapmaz.
Onun için diyoruz ki; gazetenizi iyi seçin. Yoksa parayla yalan satın alır, başkalarına bedava satarsınız da haberiniz bile olmaz.
