"Paşam! Gerekirse ben de savaşırım"

Bu cümle bir şehit anasının dilinden, duyarlı, hissedebilen, kavrayabilen tüm zihinlere kazıldı.Şehit oğlunun cenazesine katılan Kara Kuvvetleri Komutanı Yaşar Büyükanıt'a hitaben, bağrı yanık, gözü yaşlı bir Anadolu anasının bir serzenişi, bir sitemi idi aslında.Bu ülkenin pek yakın geçmişinde, Milli Mücadele yıllarında, kardeşleri ile eşleri ve babaları ile yan yana, omuz omuza vererek ırz ve namus düşmanı haçlıların vatan sathında kovulmasında çok önemli görevler ifa eden, Kara Fatmalar, Binbaşı Ayşeler, Topal Gülizarlar gibi bu anamız da, belli ki, göreve hazır. Fakat bu Anadolu anasının tavrında ve söyleyiş tarzında bir serzeniş, bir sitem gizliydi.  Paşam, diyordu şehit anası, vakur duruşu ve söyleyişteki vurgusu ile: Ne oluyoruz? Yeniden yedi düvele karşı yedi ayrı cephede savaşa mı girdik? Eğer böyle bir durum var ise ve siz erkekler bu haşaratla baş edebiliyorsanız, biz kadınlar olarak göreve hazırız. Sizin uygun gördüğümüz bir noktada, bu mücadelede yerimizi alırız. Çocuklarımız, ne zamana kadar, pusuya düşürülerek ve kahpe kurşunlarla arkadan vurulacaklar? Düşmana tanıyalım da gerekiyorsa göğüs göğüse çarpışırız.Gencecik civanlarımız, daha ne zamana kadar, aramızda dolaşan ermeni uşakları tarafından kalleşçe ve kahpece vurulacaklar? Bunun dış bağlantılarını, iç bağlantılarını, dışardan ve içerden bu hainlere yatakçılık ve yaltakçılık yapanları bulum teşhir etmek sizin işiniz. Siz, erkeklerin, bu sorulara bir cevabı yoksa bu derin yaralara bir merhemi yoksa o zaman, lütfen biz, kadınların önünü açın, bize yol verin.Paşam! Gerekirse ben de savaşırım, benim gibi savaşmaya hazır milyonlarca bağrı yanık analar var. Artık, Allah aşkına bitirelim bu işi. Çanakkale geçilmez destanını yazmış, memleketinin dört bir yanı fiili işgale maruz kaldıktan sonra, sürmüş düşmanları yurdundan atmış bir millete, bugünkü durum pek yakışmıyor. Ayağı çarıksız, sırtı paltosuz, günde bir öğün, hem de yarım ekmekle beslendiği günlerde Mehmetçik, eşsiz destanlar yazmış iken, bu cennet vatanı bizlere emanet etmiş iken, bugün, donanımlara sahip olan Mehmetçik, kahpe kurşunlarla arkadan vuruyor. Üstelik görünürde bir savaş hali de yok.Paşam! Siz bu işte bir yanlışlık görmüyor musunuz?