Politik arenadaki feryatlar

Seçim atmosferi yoğunlaştıkça, politik arenada ilginç atraksiyonlar yeryüzüne çıkıyor.

Önceki gün Tayyip Erdoğan'ın, görüşlerini benimsediğini belirterek bağlılık arzettiği Kemal Derviş'ten AKP için "politik himmet" istemesi tabanlarında tam bir şok tesiri yaptı.

IMF'nin Derviş'inden millet ne hayır gördü ki, Derviş'in çömezi olmak için sürpriz biçimde can atan Erdoğan'dan bir fayda gelsin; toplum bunu konuşuyor.

Ben işin o tarafında değilim. O, madalyanın bir başka yüzü...

Ben asıl, politik arenadaki "himmet" feryatlarının yoğunlaşmasına dikkatlerinizi çekmek istiyorum.

Erdoğan Derviş'e sarılmaya çalışırken, bir diğer muhalefet lideri Tansu Çiller, birkaç günden beri "Babaa, Babaa" çağrısıyla gezinip duruyor.

Bu feryatlar boşuna değil.

Projesiz ve çözümsüz muhalefetin anketlerde tepetaklak olan ahvalinin sandığa birebir yansımaması için sarıldığı yöntemler bunlar. Muhalefette, iktidar ortakları gibi bitmiş. Çözüm yok, teşhis yok, proje yok... Kendisi himmete muhtaç Derviş'ten veya ilacı olsa kendi keline sürecek Baba'dan "yardım talebi" heybelerdeki kıtlıktan; yapacakları başka bir iş yok çünkü.

Bu arada Çiller'in kulağı çekilmiş gibi... Bugüne kadar şehit analarıyla sarmaş dolaş pozlar veren, başındaki tülbentleriyle şehit ailelerinin sırtını sıvazlayıp "Apo'yu haklayacak kadın" imajı veren sayın Çiller, çoktan yan çizmişti bile. Önceki gün bu saatten sonra "Apo mu, AB mi derseniz, AB derim, sadece AB derim" beyanatını veriyor.

AB işini iktidar ortaklarından daha farklı bir iştiyakla sırtlanmaya hazır olduğunu ifade ediyor.

Ne ilginçtir; bazılarımız sayın Çiller'in millete verdiği zarardan duyacağı vicdan azabı sebebiyle saçlarının tel tel dökülüp kel olacağını düşünürken; Çiller, hiç bu muhasebede bezi yokmuş gibi davranıyor.

Hatırlarsınız; Gümrük Birliği'nden 55 milyar dolar zarar ettiğimizi herkes ifade ediyor. En üst ve en yetkili ağızlar, böyle söylüyor. İşte bu zarar faturasının sahibidir sayın Çiller. Bu somut zarardan bile vicdanı sızlamadan AB konusunda asıl kendisinin 2003 yılı sonuna kadar "ne pahasına olursa olsun" adaylık müzakeresi takvimi alabileceğini söyleyebiliyor.

Çiller, karşısına Demirel tarafından M. Ali Bayar'ın çıkartılmasıyla seçim fobisine, hatta en az koalisyon ortakları kadar "baraj fobisi"ne kapıldı. Bayar'ın marjinal çıkışı belki sadece Çiller'in oylarını bölecek. Çiller bunu gördüğü için şimdi daha yüksek sesle "Babaa, Babaa" diye çağırıyor.

Erdoğan Derviş'ten himmet beklerken, Derviş ve Mesut Yılmaz, önceki akşam ABD Büyükelçisi Robert Pearson'un ikametgâhında enine boyuna ekonomimizi ve seçimi masaya yatırıyorlar. Davetliler arasında Hazine Müşteşarı, Merkez Bankası Başkanı ve Yılmaz'ın en yakını denilebilecek Cavit Kavak da var. Yemeğin zamanlaması da davetliler kadar ilginç. IMF Şefi Kahkonen'in raporlarını yazdığı, Türkiye Cumhuriyeti hazinesi ve Merkez Bankası ile ilgili, ekonomisi ile ilgili en mahrem ve teferruatlı bilgileri alıp raporunu tamamladığı günün gecesi yapılıyor toplantı.

ABD, ancak bu koalisyon şartlarında muhtemel bir Irak operasyonunu planlayabiliyor. Seçim durumunda işlerin nereye varacağını kestiremediği için; erken bir seçime çok fazla sıcak bakmıyor. Ecevit'in de bu haliyle koalisyonun başında tutulmasını kendileri bakımından verimli buluyor. Ama Başbakan Ecevit'in sağlık karnesi göz önüne alınınca; Ecevit, koalisyonun ortasında fitili ateşlenmiş bomba gibi durduğu her taraftan görülüyor. İçte ve dışta bu tedirginlik hakim. Hesapların bir anda alt-üst olma ihtimali, içteki ve dıştaki misyon şeflerinin fobisi olmuş...

Türkiye gemisi çarkın alışkanlıkları ile yürüyor. Rota veya kaptanın inisiyatifinden bahsetmek zor.

Böyle bir konjonktürde Erdoğan Derviş'ten, Derviş ve Yılmaz ABD Büyükelçisinden, Çiller ise "Baba"sından himmet gözlüyor. Ne iktidarda ne de muhalefette milli duruş sahibi, proje ve çözüm erbabı yok; Meclis adeta bomboş.

Eğer Bağımsız Türkiye Partisi'nin Milli Ekonomi Modeli ve Kalkınma Projeleri de olmasa, Kuvay-ı Milliye ruhunun şahlanışı yaşanmasa; bu millet ahvaline ağlasın, diyecektim. Şimdi diyorum ki, millet BTP'yle kenetlensin, umutlansın. BTP'den gayri kurtuluş aramak zaten yanlış. Zira BTP'den başka çözüm ve proje olmadığına göre olmayanı aramak abesle iştigal olur. Bu da sadece vakit kaybıdır.