Öncelikle başta Trabzonspor taraftarı ve bütün sezon boyunca büyük mücadele örneği ortaya koyan Trabzonlu futbolcuları şampiyonluktan dolayı canı yürekten kutlarım.
38 sene sonra gelen bu şampiyonluğu en çok hak eden hiç şüphesiz büyük Trabzonspor taraftarı.
Düşünebiliyor musunuz bugün yaşı 37 olan bir Trabzon taraftarı doğduğundan bu yaşına kadar bir şampiyonluk sevinci yaşayamamış. Bu nasıl bir duygu olabilir.
Bütün bu seneler boyunca taraftarın ne büyük bir sevgi ile takımına bağlı olduğu bugün yaşanan muazzam destek ile ne güzel ortaya çıktı.
Başka bir kulüp olsa belki dağılır ama Trabzon her seferinde dirildi. Üstelik elinden alınan şampiyonluklara rağmen.
Hiçbir şey ne Trabzon'u yıldırdı ne de yıktı.
Dün Dünya'nın merkezi Trabzon'du. Dün dünya döndüyse bu Trabzonlular sayesinde. Atmosfer ortam ve şehir her şey mükemmeldi.
Şampiyonluk bu duyguların zirvesiydi artık. Bu bir isyan değil ama haykırış. Trabzon'un büyüklüğünü bir ortaya koyuş.
Tabii dün duygular önemli ama hiç unutmamak lazım ki bugün 2 seneden önce planlandı.
Başkan son açıklamalarında sinirlerimi aldırdım hissiyat kalmadı dedi.
Başlı başına bu bile nasıl fedakarlıkların yapıldığını gösteriyor. Ben sinirlerimi aldırdım hissiyat şu anda yok.
Herkes duygusunu yaşasın ama ben şampiyon olalım ondan sonra hislerimi söylerim.
Yani heyecanlanma hakkını kullanmamak zorunda kalan bir insan bu fedakarlık ile milyonları heyecanlandırıyor.
Bunu da ayrıca takdir etmek lazım. Aynı soğukkanlılığa bütün sezon boyunca sadece takımına değil şehre de doğru bir liderlerlik yapan Abdullah Avcı da sahipti.
Bir kere daha şampiyonluğun hem Trabzon'a hem Türkiye'ye hem de futbolumuza hayırlı olmasını diliyorum.
Şimdi sıra bu şampiyonluğu asıl Avrupa'da gelecek başarılar ile perçinlemek lazım.
Kısaca maçı değerlendirecek olursak ben işin açıkçası bu maç için Trabzon'un doğru bir strateji ile oynadığını düşünüyorum.
Trabzon hemen maçın başında öne geçti. Gol çok güzel bir organizasyon ile geldi. Atağı Hamsik başlattı. Djaniny ve Ömür golü atan Cornelius'a topu taşıdı.
Bundan sonra Trabzon hemen savunmaya ağırlık verdi. Trabzon maç boyunca soğukkanlı ve savunma futbolu oynadı.
Bu tabii riskli ve rakibin iştahını açan bir durumdu. Kabul etmek lazım ki Trabzon'un oyunu çok hareketli değildi.
Top Trabzonda değilken futbolcular gerekli baskıyı göstermediler. Trabzon'un oyunu nispeten durgundu.
Bu, işin açıkçası Antalya'yı cesaretlendirdi. Böyle maçlarda soğukkanlı olmak kolay değil fakat Trabzon rakibin bütün baskısına rağmen direncini kaybetmedi.
Ben bunda özellikle Ömür'ün hırsıyla ve çalışkanlığıyla katkı verdiğini düşünüyorum. Ömür dün bir kere daha ne kadar önemli bir futbolcu olduğunu gösterdi.
Yaptığı iki asist ile takımını böyle önemli maçta sırtladı.
Tabii kaptan Uğurcan'ın penaltıyı kurtarması da her türlü övgüyü hak ediyor. Bir kere daha kaptan gemisini kurtardı.
Haliyle Antalya da kendi itibarı için çok ciddi mücadele ortaya koydu. İki de gol buldu. Bu maç her iki takım açısından iyi mücadele ettikleri bir müsabaka oldu.
Evet nihayet o sene bu sene. Şimdi tüm şehir için kolbastı zamanı.
Şeytan'ın bacağı kırıldı. Bakalım bundan sonra Trabzon Avrupa'da nasıl bir performans gösterecek.
