Mart kapıdan baktırdı şimdi de kazma kürek yaktırıyor. Neyse ki yazının mutfağında hırka ile durulabiliyor.Kazma kürek kelimeleri insana daha değişik bir şeyler de çağrıştırıyor. Mesela kabirler kazma kürekle hazırlanıyor. Ölüm hayatın hem içinde hem dışında. İçinde oluşu şöyle ki, hemen her gün minarelerden salalar duyuyoruz. Mezarlıkların genelde şehir dışına yapılması ölümün ve ölülerin biraz değil kelimenin tam anlamıyla dışlandıklarını gösteriyor.Ölümü ne kadar görmezden gelmeye çalışsak "az yaşa çok yaşa" hesabı bir gün bizlerin de başına gelecek.Ölümü korkutucu kılan ardındaki hesap, terazi, mizan gibi gerçekler ve onu sevimli kılan sözler var. Mesela Mevlana Hz. ölüm gecesini şeb-i arus yani "düğün gecesi" olarak tanımlıyor. Kulluk görevlerini yerine getirebilmiş, ham iken pişmiş ve yanmışlar için ölüm gerçekten sevimli bir şey olmalı.Ölüm Yâr'e kavuşmaktır, ölüm bir sivrisinek kanadı kadar değer verilmeyen dünyadan kurtuluştur. Allah'a aşık olmayı başarabilmiş her insan için ölüm büyük buluşmadır.Öğrendiğimize göre, insan Allah'ı sevmezden önce Allah kulunu sever ve kendi aşkını, muhabbetini kulunun gönlüne düşürürmüş. Hani bizler hep dualarımızda "Allah'ım bize Senin sevgini, Seni sevenlerin sevgisini ve Sana ulaştıracak salih amellerin sevgisini ver" deriz ya bunu da gönlümüze ilham eden, nasib eden Allah-ü Teala'nın kendisidir. Yine Allah-ü Teala "Siz Beni zikredin ki Ben de sizi zikredeyim" diyerek bizlere ne kadar yakın olduğunu bildirmiştir.Yine öğrendiğimize göre, yeryüzünde sıkıntılar içinde yaşarken mümine teselli veren yegane güzellik Allah ve Peygamberinin aşkıdır. Allah ve Peygamber aşkı ile dünya dertleri kolaylaşır. "Hoştur bana Senden gelen" der kul, ne de olsa gelenler Sevgiliden gelmiştir.Allah'ı ve Rasulünü sevmek her iki cihanda bahtiyar olmak için yeterlidir. Allah'ı ve Rasulünü( sav) seven ne için yaşadığını fark etmiş olandır. Bizler de inşallah onları gereğince sevenlerden muhabbet duyanlardan oluruz.
