Sürgünüm?

Dinlediğin şarkımı hüzünlendirdi seni, yoksa okuduğun duygusal bir şiir mi?
Kim yaktı yüreğini?
Bakarken buğulu camların ardından elinle yazdığın isim mi? 
Seslene seslene kısılmasına rağmen, sesine bir tın bile vermeyen mi, yaraladı kalbini?
Kahrettiğin yolda kaybettiğin az miktardaki para mı ya da bulduğunu sandığın ân mı?
Uykunu kaçıran, bir bedel biçemediğin en süslü eşyayı geri vermeyen arkadaş mı veya arkadaşın sana verdiği değersiz eşya mı?
Bakıp durduğun giden sevgili mi? 
Yok yok! O zaman geri dönmeyeceğini bilmek mi? 
Bir bakışına yıllar adadığın, bir bakışla seni bıçağına adadığından mı?
Böyle kahrolup, kederlenip, sessizleşip, uyamayıp; uykularını uykusuzluğa takas mı ettin?
Kim göz kapaklarına hüküm verdi, emir verdi? 
Kimler engelledi o tatlı rüyalarını ve gözlerine sundu kâbusları?
Sonsuza kadar aşkım var sana, sevdam seni bekleyecek sonsuzluğun ta en başında! Diyerek söylenmedin mi? 
Sonsuz dediğin aşkın, sonuna mı geldin yoksa en başında ki sen değil miydin?
O zaman kimi kandırdın, kime kanıp, kimlerce kandırıldın? 
Kanmak acıymış değil mi? 
Susuz kalmak, suya kanmak? 
Ab-ı hayat var değip sevindiğin testinde, A! Bu hayat geçirmedi seni bu testinde!
Şimdi sorularım sorgular beni. Peki, kim yargılar, kim salar beni. Hâkim de, savcı da sensin. Davalı ben davacı sevdam! 
Kırılmış kalem ellerinde ve ellerine kilitlenmiş bir çift göz benim. Kırmasaydın kalemi keşke. İnan özgürlükten değil, kaleme üzüldüğümden. 
Sensizlik zaten mahpusluktu. O vakit niye kıydın, harcadın da kırdın kalemi?
Yazmış olsaydın müebbetimi kâğıda, kabulüm değil mi? Mahpus dediğin sayılı günmüş, sensiz bir gün kaç mahpus ederdi?
Sen âşkın tarifini edemezsin bilirim. Belli sana yanışımdan. Tarif aradığımda yok aslında, belki kaçışından belki kaçışımdan?
Sen kaçtıklarına, ben kaçırdıklarıma sürgünüm?
Yüreğim yüreğine namzet, gönlüm vuslata hasret!
Çıkmaz sokaklar, tekmelediğim taş, uyuduğum kaldırım, üstümü örttüğüm gazete. Hangisi sarar ısıtır bedenimi ve hangisi sorar, beni sana? 
Sana mı kalmış ateşimin külünü toplamak. Sana mı kalmış soruları cevaplamak! 
Ben; cevabı olmayan sorulara, dünü öksüz bugünü yetim kalan yarınlara, ay ışığının vurduğu taşlara, suyun üstünde ki yakamozlara ve gözlerinin baktığı uzaklara sürgünüm.
Söyle hele ne görürsün gözüm, senin gördüğün değil mi benim sözüm, sen nerdesin deseler, nerede benim özüm?
Senin yüzünden, ben yüzüme küskünüm 
Benim yüzümden aynalara sürgünüm?
Başlasan adımı yazmaya, başta ki harfi küçük yazmışsın kime ne? 
Yarım kalmış satırda başlık olsam ne, kalemin kâğıda küskün olduktan sonra! 
Ben gönlümden kopana, gönlünden koparana sürgünüm.
Kalbinde müebbet hapis, kilit vurmuşsun tüm kapılara. Engeller koyup yollara, bırakmasan yarınlara, ben; bugünümden dünüme sürgünüm?
Bir bilebilseydin kıymetini gönlün. Gönül dediğin karanlıklarda ışıktır. O ışığı tutana, tutan âşıktır. Kapattın gözlerini, inkâr edip güneşi. Sayende zifiriye gömüldüm. 
Sen gündüz güneşte gölge, benimse yok aydınlık bir günüm. Ben sayende yalnızlıklara, ben karanlıklara sürgünüm.