İslam'ın ana kaynakları
İslam'ın üzerine bina edildiği ana deliller "Edille-i Erbaa ( Dört delil)" olarak ifade edilir. Bazı eserlerde bu delillere "Edille-i Şeriyye" de denir. Bu deliller şöyle sıralanır: 1-Kitap, 2- Sünnet, 3- İcma, 4-Kıyas.
Kitap, Kur'an-ı Kerim'dir. Sünnet, Resulullah (sav) Efendimiz'in İslam'ı yaşama veya Kur'an-ı Kerim'i tatbik tarzıdır. İcma; her devirdeki İslam alimlerinin ittifak ettiği ve bilhassa sahabenin Resulullah'tan (sav) gördüğü şekilde İslam'ı algılaması, tatbikidir. İslam'ın birçok konusunda ittifak edilen hususları ihtiva eder. Kıyas ise; kitap, sünnet ve icmadan faydalanan müctehid derecesindeki alimlerin yeni hadiseleri evvelki olaylara mukayase ederek ve kendi reyini kullanarak fetva haline getirdiği meseleleri ihtiva eder. Görüldüğü üzere aslında kaynak "Kitap"tır. Sünnet, icma ve kıyas; kitabın ruhuna uygun olarak İslami meselelerin açıklanmasıdır. Bu dört delil bir bütündür. Yani, sünnet, icma ve kıyas farklı şeyler değildir. Hepsi de Kur'an'ın açılımı olan hadiselere tercümandır.
Resul-i Ekrem'e verilen söz
Cerir, Resul-i Ekrem'e gelerek İslam'ı kabul etti. Geri dönüp giderken, Resul-i Ekrem, elbisesinden tutarak onu kendisine doğru çekti ve ticarette aldatmamasını, herkese doğruyu söylemesini, nasihatta bulunmasını şart koştu. Bundan sonra Cerir malını satacağı zaman her kusurunu müşteriye söyler oldu. "Sen böylelikle birşey kazanamazsın" diyenlere de şöyle cevap verirdi:
- "Biz, Resul-i Ekrem'e böyle söz verdik; kazansın, kazanmasın verdiğimiz sözden dönen değiliz."
