Peygambere uymanın şartı
Günümüzde kendi anlayış, idrak ve bilgilerinin mü'mini olanlar içler acısı bir manzara arzediyorlar. Ehl-i irşadı maksadı Allah olan yolculukta kılavuz göremiyorlar. Bundan dokuz asır önce de Bağdat mescidlerini dolduranlara, benzeri hastalıkları nedeniyle Abdülkadir-i Geylani Hazretleri şöyle hitabediyordu: - "Ey içi dışına uymayan! İçinin bozukluğu yetmiyor mu? Herhalde yetmiyor. İlim adamlarını, veli kulları ve iyileri kötülemek hevesindesin. Onların manevi varlığına diş geçirmekle eline ne geçer?..." - "Hakim ve yüce bilgi sahiplerine kötü gözle bakmayınız. Onların sözü şifadır. Ağızlarından çıkan her kelime, bir vahy meyvesidir. Aranızda artık peygamber yoktur. Boşuna, uymak için peygamber aramayın. Peygambere gönülden bağlı bulunanlara uyarsanız, Peygamber'e uymuş olursunuz..." -"Ey Allah'ı, Resulü'nü ve geçmişteki büyükleri unutanlar. Sonradan gelecek olan üstün varlıkları anmak istemeyenler, siz uzayıp giden bir ayrık otu misalisiniz. Ağaçtan yontulan yongaya benzersiniz. Sizi kim neylesin; birşeye yaramazsınız..."
