Tedbirini terkeyle takdiri Hudâ'nındır

Ne mutlu Allah'a böylesi bir imanla teslim olana.Bizler için değil bu.Bizler, önce devemizi bağlayıp sonra tevekkül edenlerdeniz.Deveyi salıverip, sonra da, tevekkül ettim deveme bir şey olmaz şeklinde düşünmek bizi yanıltabilir."Tedbir bizden takdir Allah'tan" eğer inanarak söylenmişse bu da güzel bir söz.Slogan düzeyinde bir söz olduğu için olsa gerek, araçlarda yazlı olur genelde.Yıllar önce Suudi Arabistan'ın eski İstanbul Büyükelçisi Mustafa Mübarek'le bir görüşme yapmıştım. Olaylar benim istediğim doğrultuda gelişmeyince kendisine biraz da sitemle; "İşimiz olur diye çok ümitvar olmuştum" deyince şunu söyledi."Vallahi yâ Müslim, ene urîd, ente türîd, Allah'u yef'alü ma yurid"Manası özetle şöyleydi bu sözün;Vallahi Müslim bey! Sen istersin, ben isterim, ama olacak olan Allah'ın istediğidir.Geçen hafta Cumartesi Pazar günlerini Samsun Bafra'da geçirdim.Özellikle köylü-çifti insanımızın halini, ahvalini yerinde görmek ve onlara muhterem Prof. Dr. Haydar Baş Bey'in selamını iletmek için. Köylünün, hani şu "milletin efendisi" köylünün hali tam manasıyla içler acısı. Köylünün o halini görünce meşhur bir deyimimizi şu şekle uyarladım."Köylünün âhı, indirir şâhı."Resmen beddua ediyor köylü, çiftçi.Ankara'da oturup, çay parası, simit parası, berber parası edebiyatı yapan vekil-vükela gidip baksın köylünün haline.Köylü de onları dört gözle bekliyor.Ah bir tanesi elimize geçse de, diye başlıyor köylü.Önceki yıllar 400 bine sattığımız buğdayı şimdi 250 bine bile satamıyoruz.Malımızı satmak için götürüyoruz, satıp borcumuzu kapatacağımıza, mal elden çıktığı halde yine borçlu dönüyoruz çarşıdan.Ülkenin bazı yörelerinin aksine, geçimi tarıma bağlı olanlar, Ankara'yı daha çok birebir yaşıyor. Ankara'da alınan bir karar ilk ve en hızlı şekilde köylüyü, tarım ve ziraatla meşgul olan köylüyü etkiliyor.Traktöre mazot, sulama motoruna mazot, bir de varsa arabasına mazot...Bazı bölgelerde ise sadece arabaya mazot.Üçte bir farka var.Mesela Karadeniz'de sadece arabasına mazot alan bir kardeşimiz mazota gelen zammı tarım kesimi kadar fazla hissetmeyebilir.Bütün bu sıkıntılarına rağmen köylü cömert.Köylü, gönlü geniş.Zorla da olsa misafire karşı yüzü gülüyor.Buyur ediyor ısrarla sizi.Nesi varsa ikram ediyor.Bir tas soğuk ayran, birkaç armut, birkaç erik...Doyurduktan sonra bir poşet de "arabada yersiniz" diye elinize tutuşturuyor.Aklıma Prof. Dr. Haydar Baş hocamın "medeniyet tarifi" geliyor.Anasına-babasına, oğluna-kızına bakmayan medeni(!) Batılı ve sizi ilk kez görmesine rağmen, kalbini ve gönlünü size açan gayr-i medeni(!) Anadolu insanı.Kurban olayım ben o gayr-i medeni Anadolu insanına.Medeni olan o.Bize medeniyet diye boyalı tenekeyi yutturdukları için medeniyet anlayışımız bile değişti.Avrupa'da diliniz hararetten dışarıya sarksa, Hans size bir bardak su mu verir?İki günlük programı bitirip Pazartesi akşamı yayınlanan "Hasbihal" programıma yetişmek için dostlarımdan izin isteyip önce Samsun'a, oradan da gece 23:00'da İstanbul'a doğru yola çıkmaya niyetlendim. Samsun'a vardım ki, kıymetli kardeşim Dr. Cavit Akgün'ün Kırıkkale yakınlarında elim bir trafik kazası geçirdiği "kara" haberi bana ulaştı.Samsun terminalinde hiç tanımadığım bir şahsın gülücükle beni karşılaması sonrası ancak yer bulabildim. Elinde bir Ankara bileti var, iade etmek için bekliyor, ben de İstanbul biletimi Ankara ile değiştirmek için uğraşıyorum.Ankara yönüne giden bütün araçlar dolu, ancak o şahsın bileti sayesinde işimi hallediyorum.Dr. Cavit'i 1978'den beri tanırım. Arsin Lisesi'inden mezun olduğum sene dört dersimden üçünü onunla çalışıp vermiş ve üniversiteye girmiştim. Çok güzel hatıralarımız var.Kazada kendisi gibi doktor eşini ve biricik oğlu Burak'ı kaybetti. Çok şey hayal edebilirdim ama Cavit kardeşimi o halde göreceğimi hiç hayal edemezdim.Allah kimsenin başına öylesi bir acı vermesin.Arzusu istikametinde cenazeleri kıldırmak bana düştü.Bu da benim mesleğimin cilvesi.Dostlarımın cenazesini kıldırmak ve ebedi yolculuğa uğurlamak.Hoş mu? Değil tabii.Ama madem ki biri yapacak bu "sevilmeyen" işi, ben yapayım.Dirisinden çok, aslında ölüsüne sahip çıkmalıyız dostlarımızın.Yıkanmasından kefenlemesine, namazına ve gömülmesine, hatta talkınına kadar.Ve Yasinine, duasına kadar.Hatta hayırla yadetmeye kadar, her yerde ve her zaman.Ne mutlu bu durumlarda sabredip kazananlara.Allah da öyle buyurmuyor mu?!"Çaresiz biz sizi biraz korku, biraz açlık, biraz da mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltme ile imtihan edeceğiz. Müjdele o sabredenleri! Onlar başlarına bir musibet geldiği zaman: "Biz Allah'a aidiz ve sonunda O'na döneceğiz" derler. İşte onlar var ya, Rablerinden, mağfiretler ve rahmet onlaradır. İşte hidayete erenler de onlardır. " (Bakara, 2/155-157)Başta Akgün ailesine ve Zeynep hanımın anne-baba ve akrabalarına başsağlığı, kendisine ve dünya hayatında da ondan ayrılmayan oğlu Burak'a da Allah'tan rahmet dilerim.Teşbih olmasın ama, öte alemi bir satıcının malını pazarlamak için döktüğü diller misali öven Yüce Allah, O'na kul olanlara orada çok güzel yerler hazırladığını Kur'an'da kaç yerde haber veriyor.Neylersin ki, "Kalp mahuz olur, gözyaşını döker."Böyle buyuruyor Hz. Muhammed (as).Sabır ve rahmet.Başka ne gelir elden?