'Yazıklar olsun onu yalnız bırakana!'

İmamların mevcut iktidara karşı bu ayaklanmalara verdiği desteği değerlendirirsek:İmam Hüseyin (a.s.), halifeye açıktan bir baş kaldırı ve karşı duruş gösteren tek imamdır. Ondan sonrakiler direkt saldırıya geçmek yerine, sevenlerine ve kendilerini destekleyenlere doğruları anlatarak önce sâlih bir cemaat oluşturma gayretindeydiler. Ancak, ayaklananlara karşı mânevî destekleri vardı. Hilafetin kendi hakları olmasına rağmen gasp edilmiş olmasından dolayı, Resûlullah'ın (s.a.v.) kurduğu İslam Devleti'nin bekâsı için ve yanlış halifeler ile dinden sapan ümmetin daha fazla sapmasını engelleyecek irşad vazifesini gerçekleştirebilmeleri için bu ayaklanmalara da yapılmasın demiyorlardı.İmam Bâkır (a.s.) için konuşursak; onun imametinde Ehl-i Beyt sevenlerinin direkt bir ayaklanması görülmemiştir. Bunda, onun, uygun bir zeminin oluşmadığını düşünmesinin payı vardır.O, zamanındaki Hâricî ayaklanmalarına menfi ya da müsbet müdahale etmemiştir. Ne gâsıp halife onu kendi yanında görmüş, ne de Hâricîler ondan destek almıştır.İmam Bâkır (a.s.), ayaklanmaya hazır bir zemin istiyor ama Hâricîler'in de yanında olmuyordu. İmam Bâkır (a.s.) döneminde gerçekleşmemesine rağmen, onun etkilediği bir isyan vardır ki, bu İmam Zeynelâbidin'in (a.s.) oğlu ve İmam Bâkır'ın kardeşi olan Zeyd b. Ali (a.s.) isyanıdır. İmam'ın şehit edilişinden on sene sonra gerçekleşecek olan bu isyan da Zeyd'in şehadeti ile sonuçlanacaktır.İmam Bâkır (a.s.) onun hakkında şöyle buyurmuştur:"Abdullah elimdir, onunla iş görürüm. Ömer gözümdür, onunla görürüm. Zeyd ise dilimdir, onunla konuşurum." Meclislerinde gelecekten haber veren açıklamalarda bulunan İmam Bâkır (a.s.), kardeşi Zeyd'in ilerideki ayaklanmasını desteklediğini şu ifadeleri ile belirtmiştir: "Kardeşim Zeyd, zâlimlere başkaldıracak ve hak üzere olduğu halde öldürülecektir. Yazıklar olsun onu terk edip yalnız bırakana! Yazıklar olsun onunla savaşanlara! Yazıklar olsun onu öldürenlere!"