1917 yılı barış adımları

1917 Martından itibaren savaşan taraflarda Barışla ilgili sözler söylenmeye başlar. Barış anlam itibarile güzel kelimesinden de güzel bir sözdür. Kendi görüşüme göre Barış mutluluğa giden yoldur. Ama 28 Haziran 1914 den beri insanlar birbirlerini acımasızca öldürüyorlar. Neden? Evet tek neden vardır, o da emperyalizmdir. 8 Mart 1917 günü Aristokrat ve sermaye efendileri için ölen ve öldüren Sovyet'in elamanı olan askerler, ölmekten ve öldürmekten bıktıkları için- her şeyleri ile efendilerine aç,aç hizmet etmekten bıkan ve cepheye gönderdikleri evlatlarının öldü mü düşüncesinden bıkan analar, YETER BE DİYEREK, birlikte bir yürüyüş düzenlerler. Bu barış hareketi, Rus Hükümeti tarafından değil ilk kez analar ve askerler tarafından yapılan bir yürüyüşle başlar. Dünya kadınlar gününde EMPERYALİSTLRE KARŞI BARIŞ DİYE BA?IRIRLAR. Hem de toprak katmasız ve savaş tazminatı almasız ve ödemesiz Barış diye haykırırlar. Ayni gün sıcacık makam odalarında savaşı idare eden Aristokratlar ve elim ağrımasın diye yağ dolu göbeğine dayayarak purolarını tüttüren sermayedarlar da Hayırrrr diye bağırırlar. Yapılan siyasi savaş sonucunda Rus çalışanlarının kurdukları Sovyet örgütleri kazanarak Aristokrasi ve sermayedarları yönetimden uzaklaştırarak bir halk yönetimi kurarlar. Bu Sovyet Halk yönetimi, Rus halkının gereksinimlerini karşılamak için barış girişimlerini başlatırlar. Sovyet Hükümetinde gelişen bu Döşünce, asker kaynakları azalan Osmanlı ve Alman halkını, BREST-LİTOVSK anlaşmasına götüren BARIŞ YOLUDUR. Rus devriminin başarıya ulaşması en çok Osmanlı Devleti ile Almanya'nın çıkarına olmuştur . Osmanlı devleti yönünden ele alırsak toprak katmasız barış ilkesi ile Sinop Kalesine kadar uzanan Karadeniz kıyıları ile Sıvatsan Hakkari'ye kadar uzanan Doğu Anadolu topraklarındaki işgali kaldırır. Osmanlı ile barış için Çarlık Rusya'sının bağlaşıkları ile yaptığı Boğazlar ve Marmara kıyılarının verilmesi ile ilgili anlaşmayı da yok sayarak barış isteğinde bulunmuştur. Almanya Hükümeti de, Rus Devrim hükümetinin askeri terhis edip barış görüşmesi isteyince bu teklifi zaferin bir kazanımı olarak değerlendirir ve Barış hazırlıklarına başlar. Almanya ile Osmanlı devleti barış için attıkları ilk adımdan kısa bir süre sonra iki bağlaşık devlet arasında tartışma çıkar. BU tartışma ve anlayışsızlığın nedenleri şunlardır: 1-Almanya'nın barışta emperyalist amaçlarını elde etmek istemesi. 2-Osmanlı Devletinin varlığını korumak istemesi. 3- Alman Dışişleri Bakanı Kühlamann'ın 10 Aralık 1917 de, Osmanlı Büyükelçisi İbrahim Hakkı Paşa'ya çektiği telde ALMANYA- AVUSTURYA- OSMANLI VE BULGAR HÜKÜMETLERİNİN, Bolşevik Hükümet ile ayrı, ayrı barış görüşmesi yapması, imzaların ise düzenlenecek bir Konferans'ta atılması. Bu konu ile ilgili belgeleri incelediğimiz zaman Alman Hükümetinin şu iki amacı güttüğünü görürüz: a) Ondokuzuncu yıl boyunca Hasta adam olan Osmanlı'nın toprak mirasının paylaşılması görüşüdür. Yani Rusya bu görüşmelerde, Rusya Çarlık dönemi Hükümetleri gibi Emperyalist isteklerini gerçekleştirmek için işgal ettğim Rus Toprakların bana verilmesi düşüncesidir. Halbuki Brest-Litovks görüşmelerinde, gerekse Türk Bağımsızlık savaşı döneminde Bolşevik Hükümetinin böyle bir girişimi olmamıştır. Çünkü Bolşevik Hükümeti Çarlık dönemi hükümetleri gibi ve o günkü Alman hükümeti gibi emperyalist amaçlar peşinde koşan bir hükümet değildi. b) Görüşmeler sırasında Osmanlı Hükümeti, Bolşevik istekleri karşısında sızlanacak olursa Toplu İmza Törenin de Osmanlı'yı korumak ister gibi görünerek "Yıldırım" kuruluşu ile gerçekleştirdiği askeri ve siyasi vesayeti, Bolşevik Hükümetinin isteklerine karşı çıkarak, bu vesayeti uluslar arası bir konferansta kabul ettirmek istiyordu. c)Ayrı Barış Görüşmeleri yaparak, İngiltere ve Fransa ilende ayrı Barış görüşmeleri geleneğini devam ettirmek, Sonrada toplu imza atılmasında koruyuculuk rolünü devam ettirmek isteğidir. d)Ayrı Barış görüşmeleri sonucunda ayrı barış yapılmayacak. Bütün görüşmelerin sonucunda topluca imzalanacaktır. Çünkü Amansız Denizaltı Vuruşmaları ile hayal peşinde koşan Almanya, zaferi cepte keklik gören bir anlayış içerisindedir. e)Düşman isteklerini Toplu imza töreninde yeniden değerlendireceğiz. Osmanlı Hükümeti Hariciye Nazırı Ahmet Nesimi Bey, bizim ülkemiz üzerindeki emperyalist amaçları önlemek için çıkardığımız bir yasa ile kaldırdığımızı ve ilgili devletlere bildirdiğimiz Kapitülasyon işini, Almanya'nın Barış görüşmelerinde yeniden devam ettirmek istemesinden dolayı yukarıdaki Alman diplomasi oyununa karşıdır. Bu nedenle Ahmet Nesimi Bey 12 Aralıkta, Alman Büyükelçimiz Hakkı Paşa'ya bir tel çeker. Onun bu diplomasi oyunu ile ilgili düşünceleri ve istekleri şöyledir: AYRI BARIŞ GÖRÜŞMELERİNDE BULUNMAK ÇOK SAKINCALIDIR. ÇÜNKÜ: 1- Düşman ve bağlaşıklarla aramızda tavizat (ÖDÜN) sorunu vardır ki ayrı, ayrı görüşme yoluna gidilirse çözümlenmesi çok zordur ve karışıklık doğurabilir. 2- Toprak durumu. 3- Bağlaşık arasında ülkesinin önemli kesimleri düşman eline düşmüş bir biz varız(Hicaz-Irak- Filistin ve Doğu Anadolu) 4- Boğazlar ve Kapitülasyon gibi sorunları çözmeye çalışan tek ülkeyiz. Bu yüzden birlikte görüşme ilkesini bırakamayız. Bağlaşıklarımız kendilerini ilgilendiren konuları çözümledikten ve anlaşmayı kararlaştırdıktan sonra bize edecekleri yardım, henüz genel anlaşma hazırlanmadan barış masasında edecekleri yardım aşamasında güçlü, sürekli ve yararlı olmayacağı gibi, böyle bir yardımda direnirlerse kamuoylarının baskısı ile daha da güçlü bir duruma düşerler. Dolayısı ile birlikte savaştığımız devletlere karşı birlikte barış görüşmeleri yapmak, Yalnız bir kısım bağlaşıkların savaş veya ilişki kesmiş durumda olmadıkları düşman devletlere karşı Almanya'nın istediği gibi davranması doğru olur. Bu tel emri üzerine Hakkı Paşa 14-15 Mart tarihlerinde Barış görüşmeleri ile ilgili olarak, Alman Dışişleri Bakanı Kuhlmann ile diplomatik görüşmeler yapar.