AB'nin gerçek yüzü

3 EKİM yaklaştıkça, daha doğrusu AB'nin suratının ters tarafları göründükçe AKP'nin ve onu tutmaya memur edilmiş medya mensuplarının sinirleri de gerildi: Ya müzakereler suya düşerse? Halbuki boşuna üzülüyorlar. AB, AKP sayesinde bir kaz bulmuş onu yoluyor. Hiç iyice kanadını teleğini yolmadan bırakır mı? Bırakmayacağını da çok önceden geçen seneki çerçevesinde açıkladı: - Türkiye'yi AB'ye demir atmış şekilde tutmalıyız...

AKP'nin gideceği noktaAma, bu arada bermutad Türkiye'den, AKP kanalıyla ne koparırsak kârdır diye uğraşıyorlar. Asıl mesele AKP'nin nereye kadar gidebileceği sorusunun cevabında yatmaktadır. Bana kalırsa AKP'nin gitmeyeceği nokta yoktur. Bugüne kadarki tavır ve yönü ve yaptıkları bundan sonra da her şeyi yapabileceğini, çünkü AB'ye kilitlendiğini ve başka bir politikada bilmediğini, bilemiyeceğinin göstermiştir. Şu anda AKP'nin AB'ye girebilmek için yapacağı bir çılğınlığa karşı ses çıkarcak bir güç de ortalarda gözükmüyor. Her ne kadar şu son günlerde ülkenin havası ağırlaşmış, AKP'nin en hararetli seçmenlerinde bile bir burukluk, bir şaşkınlık görülmekte, birçoğu elim kırılsaydı noktasına gelmişse de görünen bu. Bir de asıl ürkütücü olanı, hüküm süren yoğun sessizlik. Bu sessizlikte tek çıkan ses, Tayyip Bey'in ulusa gürleyerek seslenişi ve kendisi gibi düşünmeyenlerin tümünü akılsızlık ve ufuksuzlukla itham etmesi, kim ne derse desin AB yolundan dönmeyeceği haykırışıdır.

Bel bel bakarız GÖRÜLMEKTEDİR ki Sayın Erdoğan, siyasi ikbalini sadece bu koza bağlamış bulunmaktadır. Gerçi son ihale dedikoduları, Ofer'le görüştüm, görüşmedim münakaşasında düşülen müşkil durum ve Maliye Bakanı'nın aktif pazarlamacılığı nazara alınırsa bu haykırışın bir sebebinin de dikkatleri başka noktalara çekmek olduğu görülebilir. Kısacası AKP'nin ferah günleri bitmiştir. Şimdi başta kendisine en yakın çevreler endişe ile Ne olacak diye beklemektedir. Ne olacağını şimdi AB çevrelerinden başka kimse de bilememektedir. Aslında AB çevreleri de bilememektedirler. Onların baştan beri bir tek hedefi var. Bu hedef de Türkiye'yi değil, Kıbrıs'ı AB'ye almak ve böylece Türkler'in elinden kurtarmak... Bunun için yeni bir dümene yapıştılar. Kıbrıs Rum Cumhuriyeti'ni NATO'ya almak. Bu sebeple müzakerelere başlamadan Türkiye'nin vetosunu önlemek istiyorlar. Müzakereleri bu şarta bağlamaya uğraşıyorlar. Niçin olmasın? Evren Paşa'mız Yunanistan'ı babalarının hayrına NATO'nun askeri kanadına bedavadan alıvermemiş miydi? Tayyip Bey de Kıbrıs Rum Kesimi'ni alıverir. Ölü toprağı serpilmiş Türk kamuoyu da bel bel bakarak seyredebilir.

Tarihten bir örnek TARİHİMİZDEN açıklayıcı bir kısa örnek verelim. Türkler'de bilirsiniz at, pusat, avrat teslim edilmez. Mete Han'dan Çin Hakanı üç şey ister. En kıymetli atını, en sevgili hanımını ve çorak bir toprak parçasını. Kurultay'ın itirazlarına rağmen savaş çıkmasın diye atını ve karısını vermeye razı olur ama toprağa gelince, çoraktır verelim diyen Kurultay'a rağmen razı olmaz savaş açar. Toprağından vazgeçen, namusundan da geçmiş demektir, toprağından vazgeçmeyen namusunu er geç kurtarır. Bu Anadolu halkı, (Kıbrıs da bu Anadolu'nun, İskenderun Körfezi'nden kopmuş bir parçasıdır) yetmiş bin evliya dölüdür derler, toprağını kanıyla sulamadan vermediği gibi istiklalini de imanını kaybetmeden terk etmez. Bu arada M. Ali Talat Beni Denktaşlaştırdılar diyesiymiş. Kendisini fazlasıyla övmüş. Bu onun için büyük şeref olurdu. Hayal dediği devlete cumhurbaşkanı olan ve onun cenaze hazırlıklarına başlayan o değil mi? Evet, müzakerelere geçilmezse bu bir trafik kazasıdır. Başlarsa Türkiye'nin boynuna ip geçirilmiş demektir. Ergun GÖZE/ Tercüman