Asıl tehlike içimizdeki AB ve ABD

“Misyoner” kelimesini illaki duymuşsunuzdur. Kelime anlamı geniş olsa da, misyonerlikten algılanan Hıristiyan olmayan toplumları Hıristiyan yapmak veya en azından kendi inanç ve kültürlerinden uzaklaştırmak gibi vazifeler verilmiş veya üslenmiş kişilerin faaliyetleridir.   
Eskiden misyonerler kendi topraklarını terk edip, özellikle İslam coğrafyasını mekan tutmuşlardı. Bayağıda etkin faaliyetlerde bulunmuş, İslam toplumuna fitne ve ayrılık tohumlarını ekmişlerdi. (Geniş bilgi için Prof. Dr. Haydar Baş’ın “Dini ve Milli Bütünlüğümüze Tehditler” adlı eserini okuyabilirsiniz)
Hatta Kurtuluş Savaşı yıllarında Anadolu’da 200 bin misyonerin varlığından bahsedilir. Öyle ki, bu misyonerlerin etkisinden olsa gerek 1. Meclis’te bile ABD mandacılığı ısrarla gündem edilirdi.
Günümüzde ise bu misyonerler, hem ülkemizi hem de İslam coğrafyasını sarmış vaziyetteler. Adı senin, benim gibi. Bizden daha iyi İslam bilgisi var. Bizlerden daha çok ibadete düşkün! Haliyle hem sahipleniyor ve hem de takdir ediyoruz bu tip şahısları.
Bu anlayışı kendine görev kabul eden kişi ve anlayışlar, İslam coğrafyasında sadece “din adamı” olarak çıkmıyor karşımıza. Bir bakıyorsun, öğretmen. Bir bakıyorsun, asker. Bir bakıyorsun, sanatçı, ajan vs. Zaten son günlerde, şu ülke filanın okullarında öğretmen kılığında şu kadar ajanı yakalandı, tutuklandı, okulları kapatıldı vs. haberlerini duyuyorsunuz.
Günümüz misyonerlerinin kullandığı en etkin araçların başında medya, dil kursları, haçlı dünyasındaki hayatın mükemmelliği (!) ve oralarda kolay kazanıp ve istediğin gibi yaşama anlayışlarını, fakir halklara ve özellikle İslam toplumlarına ve gençlerimize yaymak olarak görebiliriz.
Misyonerlerin asıl amacı dünyayı Hıristiyanlaştırmaktır. Bu amaçlarını ilk nesilde başaramazlarsa en azından birinci nesli kendi inanç ve kültür değerlerinden uzaklaştırıp, ikinci ve üçüncü nesilleri Hıristiyanlaştırmak, kendi istedikleri görüş ve anlayışlara yönlendirmektir.
Ülkemiz, birçok Avrupa ülkesinin nüfusuna yakın veya fazla bir genç nüfusa sahiptir. Avrupa yaşlanırken Türkiye’de genç nüfus artmaktadır. Bu artış Avrupa için hem tehlike, hem de bir umuttur.
Nasıl? Eğer bu genç nüfus, Türk-İslam kültürü ile yetişerek, bu değerleri hayatlarına yansıtırlarsa, Hıristiyanların arzu ve hevesleri aynen 1071’de olduğu gibi Malazgirt ovasının çimenleri altına gömülecek.
Yok, eğer bu nüfusu, kendi inanç ve kültür değerlerinden uzaklaştırıp, batı kültürüne ve hayat tarzına hayran bırakırlarsa, Hıristiyanların inançlarından aldıkları “Müslümanları yerin altına gömme” ideallerini, kendi elleri ile değil bu yetiştirdikleri, kendine hayran yaptıkları adı Ahmet, Mehmet, Yusuf, Recep vs. olan kişi ve gruplara yaptıracaklardır.
Olur mu öyle şey? Oldu ve oluyor da. Türkiye’ye bakın. “İşte tam bir Türk genci” diyebileceğiniz kaç kişi görebilirsiniz sokakta. Genç kız ve erkeklerin profili, Türk-İslam kültürünü mü yansıtıyor? Yoksa Hıristiyan Avrupa kültürünü mü?
Hatta bu benzeyişte o kadar ileri gittik ki, bir papaz, Hıristiyan kızları uyarma ihtiyacı hissetti; “Sizleri, Müslüman kızlardan ayırt etmemiz için boyunlarınıza haç takın” diye vaaz etmiş cemaatine.
Sonra Büyük Ortadoğu Projesi kapsamında İslam coğrafyasında akıtılan kana bakın. Akan kanın sahipleri Hasan, Yakup, Cafer vs. Akıtanlara bakın; Tayyip, Hamza, Bakir vs.
Yani haçlılar misyonerlik, entegrasyon, kültür alış-verişi, diyalog vs. adlarla bizi öyle bir hale getirdiler ki, artık bir kumanda ile bizleri, topraklarımızı idare etmeye başladılar.
Neticede İslam coğrafyasında huzur yok. Müslümanlar huzursuz ve tedirgin. O halde toplu bir silkiniş ve Hakk’a dönüş şart. Haliyle bu silkiniş ve dönüşü tek başımıza başaramayacağımız açık bir gerçek. O halde AB’nin, ABD’nin adamlarını değil Hakk’ın adamını bulup, teslim olmamız açık bir gerçek. Hakk’ın adamı ise uzaklarda değil, hemen yanı başımızda. Bakın, göreceksiniz…