Başarısızlığı kavram üreterek örtme girişimi

Dış politikada başarı, milli menfaatleri korumak ve arttırmakla ölçülür. Bunun dışında kullanılan ölçülerin hepsi sahte ve aldatmaya yöneliktir. Milli menfaatlerini peşkeş çeken bir devlet adamı, yabancı bir ülkeyi ziyaretinde en yüksek düzeyde ağırlanabilir. Bu, bir itibar kazanma ve başarı değil, pohpohlanmadır. Nitekim dış politika tarihinde bunlar çok görülmüş uygulamalardır. Özellikle Batı ülkelerinin değişmeyen taktiği budur. Milli menfaatlerini korumayan devlet adamlarını pohpohlarlar, ödüller verirler, ama hiçbir zaman ona itibar etmez ve güvenmezler.  
Devlet işlerinin hepsi önemlidir. Fakat bir sıralama yapmak gerekirse, birinci sırayı dış işleri alır. Çünkü dış işleri, devletin varlığını ve birliğini korumakla ilgilidir. Öyle ki, iç politikada atılan yanlış bir adımı, her zaman düzeltme ve telâfi etme imkânı bulunabilir. Ancak dış politika öyle değildir. Dış politikada atılan bazı yanlış adımları bir daha düzeltmek mümkün olmaz. Onun içindir ki, dış politika bilgi, dirayet, yetenek, öngörü ve titizlik isteyen bir iştir.
Dış politikada milli menfaatleri korumanın ve arttırmanın yolu, dostları ve ittifakları arttırmaktan geçer. Milli menfaatleri merkeze alarak dostlar ve ittifaklar arttırılabilir. İşte, bir iktidar bunu yapabiliyorsa başarılıdır, değilse başarıdan söz edilemez. Beceriksiz devlet adamları, ne milli menfaatlerini koruyabilir, ne de ittifaklarını attırabilir, dahası dostlarını bile kaybeder. AKP iktidarı tam bu durumdadır. Dostlarımı arttırayım düşüncesiyle milli menfaatleri göz ardı etti, ama tam aksiyle karşılaştı. Dış politikada milli menfaatler tespit edilir, o menfaatler kararlılıkla korunur. Bunu yaparken bazıları size dost, bazıları düşman olacakmış, ona aldırış edilmez. Siz hedefinize doğru yürürsünüz.
AKP iktidarı dış politikadaki başarısızlığını "değerli yalnızlık" diye bir kavram üreterek örtmeye uğraşıyor. Yalnızlık kötü bir şeydir. Bunun önüne hangi olumlu kelimeyi ilâve ederseniz edin, onu olumlu yapamazsınız. Bazıları "korkunç güzel" diye yanlış bir cümle kuruyorlar. Hâlbuki bir şey korkunçsa güzel, güzelse korkunç olmaz. "Değerli yalnızlık" da aynı bunun gibidir. AKP iktidarı,  "değerli yalnızlık" kavramıyla, dış politikada ilkeli ve gerçekçi davrandıkları için yalnız kaldıklarını, fakat bunun da değerli bir yalnızlık olduğunu anlatmaya çalışıyor. Sanki yalnız kalmak, AKP iktidarının bilinçli bir tercihi idi. Hayır, bu yaptıkları yanlışların ortaya çıkardığı bir sonuçtur. "Değerli yalnızlık" kavramı, Yahudilerin  "mayalama teorisi"ni akla getiriyor. Bu teoriyle, en kötü fikirleri, halka iyi gösterme amaçlanmaktadır. Bunun için de ilkönce böyle olumlu çağrışımlar yapacak kavramlar üretilir.  
AKP iktidarı ne yaparsa yapsın, dış politikadaki başarısızlığını örtemez. Zaten başarısız olacağı ta baştan belliydi. Çünkü AKP iktidarı, dış politikadaki bilgi birikimini ve tecrübeleri bir kenara iterek işe başladı. Dış politika, öyle akşamdan sabaha oluşmaz ve değişmez. Dış politikada ani ve sık değişiklik hiç kimseye güven vermez. Bazılarının zannettiği gibi diplomat, karşı tarafı aldatmaz, ona güven verir. Böyle olmazsa diplomasi yürümez. Cumhuriyetimizin kurucuları, yeni bir devlet kurdukları halde, Osmanlı Devleti'nin dış politikasından her zaman yararlanmışlardır. AKP iktidarı ise tam tersini yaptı. Koca bir dış politika tarihini yok sayarak, bir veya birkaç kişinin hayalleri üzerine dış politika oluşturdu ve tabii olarak duvara tosladı. Toslamasına tosladı da bari "zararın neresinden dönersen kârdır" diyerek dönse. Hâlâ yanlış yolda, ısrarla yürüyor.
AKP iktidarının bu hali, Osmanlı'nın son dönemdeki aydınlarının ruh haline benziyor. Parvus, bu ruh halini şöyle anlatıyor: "Ne yazık ki, emperyalist devletleri tanımamakta, kendi cellâtlarına canlarını teslim etmeyi düşünebilmektedirler." Sözün özü dış politikada köklü bir değişikliğe gitmek, daha doğrusu tarihi mecraya dönmek zorundayız. Bunu yapmazsak sonumuz felâkettir.