"Ben Kerbelâ şehidiyim"

Hz. Peygamberin (s.a.v.) rıhletinin ardından, Sakife gölgeliğinde başlayan haksız halifelik çabaları Muaviye döneminde saltanata dönüşmüş, Yezit ile birlikte İslam'dan sapmalar had safhaya varmıştı.İmam Ali (a.s.) ve İmam Hasan'ın (a.s.) şehadetlerine rağmen, ümmet-i Muhammed'in sulh ve birliğinin bozulmaması için sükutunu koruyan İmam Hüseyin (a.s.); şarap içen, maymunlarla ve köpeklerle arkadaşlık eden, kadın ve erkeklerle alenen zina yapan ve masum insanların kanını döken Yezit gibi bir halife söz konusu olduğu zaman sessizliğini bozmuş ve silahlı başkaldırıyı gerçekleştirmiştir.Gelinen noktada halk, halifesiz kaldıklarını, Kur'an ve Sünnet'in tamamen terk edildiğini, içki ve zinanın yayıldığını, valilerin sarhoş halde namaz kıldırmaya kadar varan sapıklıklarını dillendirmeye başlamış ve İmam Hüseyin'e (a.s.) ısrarla halifelik çağrısında bulunmuşlardı. İmam'a yazılan binlerce Küfeli'nin mektubunda bu çağrılar meşruiyet kazanmıştı.***Ne hazin tecellidir ki, halifesiz kaldıklarını binlerce mektupla İmam Hüseyin'e (a.s.) bildiren  Küfeliler, İmam Hüseyin'in (a.s.)kıyamında ona ihanet etmiş, Peygamber torunu bu yüce insanı, aile efradıyla birlikte Kerbela katliamına terk etmişlerdir.Otuzbin kişilik Yezit ordusunun karşısında 72 kişilik Ehlibeyt ashabı, tarihte eşi benzeri görülmemiş bir canavarlıkla katledilmişlerdir. Temizliği ve masumiyeti Cenab-ı Hak tarafından tescil edilmesine rağmen, kundaktaki çocuğuna varıncaya dek kılıçtan geçirilen İmam Hüseyin'in (a.s.) mübarek vücutları parçalanmış, Yezitin emriyle başı kesilerek Şam'a götürülmüştür.İmam Hüseyin'in (a.s.) şehid edilen ashabı 72 kişiydi. Şehitlerin 23'ü İmam Hüseyin (a.s.) ve ev halkına ait idi. Katliamdan sağ kalan Ehlibeyt ailesi ise; -hasta olduğu için savaşmasına izin verilmeyen İmam Hüseyin'in (a.s.) oğlu Zeynel Abidin (a.s.), İmam Hüseyin'in (a.s.) kızları, kızkardeşleri ve çocukları- boyunlarına zincir takılı olduğu halde; Kerbela'da katledilmiş, cesetleri parçalanmış, çırılçıplak soyulmuş ve atlara çiğnetilmiş şehitlerin arasından geçirilerek önce Küfe'ye ardından da Yezitin Şam'daki sarayına götürülmüştür.* * *Resulullah'ın (s.a.v.) pak zürriyeti ve İmamet yolu, İmam Hüseyin'in hayatta kalan tek oğlu Zeynel Abidin (a.s.) ile devam edecek ve Şehitlerin Efendisi İmam Hüseyin'in (a.s.) kıyamının ve şehadetinin manevi tezahürü olarak Ehlibeyt nuru müminlerin gönlünde yeniden parlamaya başlayacaktır. Zira; İmam Hüseyin (a.s.), kanlı bir mücadele ile Emevi hanedanını alt etmiş, belki de hayatta kalarak yapmasına imkan olmayan etkiyi, canını kurban ederek sağlamıştır. Denilebilir ki, İmam Hüseyin Efendimiz, müslümanların kalplerinde kurumaya yüz tutmuş olan İslam toprağını şehadet  şerbetiyle sulayarak yeniden diriltmiştir.Allah'ın selamı ve rahmeti üzerine olsun, mübarek şefaatlerine bizleri mazhar eylesin?Maktel-i HüseyinMen rûh-i revân-ı Mustafâ'yamMen râhat-ı cân-ı Murtazâ'yamMazlûm ü garîb ü zâr ü hayrânMaktûl ü şehîd-i Kerbelâ'yam*** Hıyretu'llâh mine'l-hakki ebîSumme ummî ve ene'bnu'l-hıyreteynFıddatun kad hulikat min zehebinVe ene'l-fıddatu ibnu-z-zehebeynFâtım'u'z-Zehrâ'i ummî ve ebîVârisu'r-rusli,İmâm'u's-sakaleynFe-ebî şemsun ve ummî kamarunVe ene'l-kevkebu beyne'l-kamareynMen lehu ceddun ke-ceddî fi'l-verâEv ke-şeyhî ve ene'bnu'l-alemeynZehebun fî zehebin fî zehebinVe luceynun fî luceynin fî luceynÇeviri: Ben, Hazret-i Muhammed Mustafa'nın (s.a.v.) ruhu; Ali Murtaza'nın (a.s.) canıyım. Mazlûm, kimsesiz ve  perişanım da, öldürülmüşüm; Kerbelâ şehidiyim.Babam da, annem de insanların en seçkini, üstünüdür; ben de, o üstün kişilerin oğluyum. Annem Fâtımatu'z-Zehrâ (a.s.), babam ise Peygamber'in (s.a.v.) vârisi, insanlarla cinlerin imamıdır.Babam güneş, annem ise aydır; ben yıldızım da güneşle ayın ortasındayım.Yeryüzünde hiç kimsenin benim gibi dedesi ve babası yok; ben, iki bayrağın oğluyum. Altın içinde bir altın, gümüş içinde bir gümüşüm.(devam edecek)