İmam Hüseyin'in şehadetine ağlamak

İbn-i Ebi Ziyad şöyle rivayet etmiştir: "Bir gün Resul-i Ekrem (s.a.a.), zevcesi Ayşe'nin evinden çıkıp, kızı Hz. Fatıma'nın (a.s.) evinin önünden geçerken oğlu İmam Hüseyin'in ağladığını duydu. Cenab-ı Fatıma'ya (a.s.) "Bilmez misin ki Hüseyin'in ağlayışı beni incitir" diye buyurdu." (Zehairu'l-Ukba, s.143, Mecmau-z-Zevaid, c. 9, s. 201, Yenabiu'l Mevedde, c. 2, s. 214).***Bir gün Hz. Peygamber (s.a.a.), Hüseyin (a.s.)'ı kucağına oturtarak şöyle buyurdu: "Hüseyin'in şehadeti üzere müminlerin kalbinde bir sıcaklık vardır, o asla soğumaz. Hüseyin'i anan her mümin, mutlaka ağlar" (Müstedreku'l-Vesail, c. 10, s. 318).***Hz. Resul-i Ekrem (s.a.a.) buyurdu ki;  "Andolsun Allah'a ki oğlum Hüseyin, benden sonra öldürülecektir; Allah benim şefaatimi onun katillerine nasib etmesin".(Biharu'l-Envar, c.44, s.257)***İmam Ali Rıza (as) der ki:"Cahiliye devri araplarının bile savaşı haram bildiği Muharrem ayında bizim kanlarımız akıtılıp, Hürmetimiz çiğnendi, çocuklarımızla kadınlarımız esir edildi. Çadırlarımız yıkılıp yakıldı, bütün mal varlığımız yağmalandı ve Resulullah'ın (s.a.a.) hürmeti O'nun yakınları olan bizler hakkında gözetilmedi. Hz. Hüseyin'in başına gelen hadise (Aşura günü hadisesi), yüreklerimizi parçalamış, yaralarımızı kanatmış, göz yaşlarımızı akıtmış, azizimizin Kerb (üzüntü) ve Bela çölünde hürmetinin çiğnenmesine ve haşre dek keder ve belanın üzerimize çökmesine vesile olmuştur. Ağlayanlar, İmam Hüseyin (a.s.) gibisine ağlasınlar ki, O'na ağlamak, büyük günahları yokeder."Sonra İmam Rıza (a.s.) şöyle devam etti:"Babam (İmam Musa Kazım)'ın Muharrem ayı girdiğinde, artık güldüğü görülmezdi ve üzüntü ona galebe ederdi. Muharrem'in onuncu gününe kadar durumu hep böyleydi. Onuncu gün (Aşura) olduğunda, o gün O'nun musibet ve ağlama günü olurdu ve 'Bu, Hüseyin'in (a.s.) şehid edildiği gündür' derdi." (Emaliy-i Şeyh Saduk, s.111, Biharu'l-Envar, c.44, s.283)***Ebu İmare diyor ki:"Hz. İmam Cafer Sadık'ın (a.s.) yanında İmam Hüseyin'in (a.s.) adı anıldığı gün, akşama kadar bir defa bile güldüğüne hiç bir zaman rastlanılmadı." Ve buyururdu: "Hüseyin'i anmak, her mü'minin gözünün yaşını akıtır." (Biharu'lEnvar, c. 44, s. 280)***Celaleddin Siyutî, şöyle rivayet etmiştir: "Gökyüzü sadece Hz. Yahya Peygamber (a.s.) ve İmam Hüseyin (a.s.) için ağladı. Ağlaması ise onda bulunan kırmızılıktır. Hz. Yahya (a.s.) öldürüldüğünde, gökyüzü kırmızılaştı ve gökten kan damladı; Hz. Hüseyin (a.s.) öldürüldüğünde de gökyüzü kırmızılaştı" (Dürrü'l-Mensur, c. 5, s. 492 ve c. 7, s. 413).***İbn-i Abbas, Allah Teâla'nın Resulullah'a (s.a.a.) şöyle vahyettiğini naklediyor: "Yahya ibn-i Zekeriyya'nın kanı için yetmiş bin kişi öldürdüm; Hüseyin'in katli içinse bunun iki misli kişi öldüreceğim." (Müstedrekü's-Sahihayn, c. 3, s. 178, Tehzibu't-Tehzib, c. 2, s. 353, Dürrü'l-Mensur, c. 5, s. 492)***İmam Cafer-i Sadık (as) der ki: "Hz. Hüseyin'in (a.s.) kabri etrafında dört bin melek (bir başka rivayete göre ise yetmiş bin melek) toza bulanmış ve mahzun bir halde kıyamete kadar Hz. Hüseyin'e (a.s.) ağlayacaklar." (Zehairu'l-Ukba, s.151, Maktelü'l İmami's-Sibti'ş-Şehid, c.2, s.169, Menakıb-i İbn-i Meğazilî Vasitî).***Yine İmam Sadık'tan: "Hüseyin (as)'ın başına gelenler dışında hiçbir musibete ağlamak yakışık olmaz. Hüseyin b. Ali (as)'a ağlamanın pek büyük bir fazilet ve sevabı vardır" (Kamilu'z-Ziyarat, s.101).***Resulullah'a (s.a.a.) şöyle buyurdu:  "Hüseyin'in katili, ateşten bir tabut içindedir. Dünya elinin yarısının azabı kadar azap çekmektedir" (Deyemi, Firdevs, c. 3, s. 220).***İmam Cafer Sadık (a.s.) şöyle buyurur:"Bizim için ağlayan her göz, Kevser havuzuna bakmakla nimetlenir ve (sahibi) ondan sirab olur (susuzluğunu giderir)." (Camiu'l-Ehadis-iş Şia, c. 12, s. 554)***İmam Muhammed Bakır (a.s.) şöyle buyurur: "Her kim bizi hatırladığında veya onun yanında anıldığımızda, gözlerinden sinek kanadı miktarınca bile olsa göz yaşı akarsa, Allah ona cennette bir ev bina eder ve bu göz yaşını onunla cehennem arasında hicab ve  engel kılar." (El Gadir, c. 2, s. 202).***İmam Zeyn-ul Abidin (a.s.) şöyle buyurur:"Bir mü'minin gözlerinden Hz. Hüseyin'in (a.s.) şehadeti için göz yaşı yanaklarına doğru akarsa, Allah onu uzun süre boyunca yerleşip kalacağı cennet odalarına yerleştirir. Düşmanlarımız tarafından bizlere edilen zulüm ve eziyetlerden dolayı yanaklarına akacak şekilde ağlayan mü'mini Allah, cennetteki doğruluk yerine (makamına) yerleştirir. Allah, kıyamet günü bizim için  eziyete katlanan ve bir musibet sonucu yanaklarını ıslatacak şekilde gözlerinden yaş akıtan şahsın yüzünden, eziyetleri giderir, onu kendi gazab ve ateşinden uzaklaştırır." (Sevabu'l-A'mal. s.339, Kamilu'z-Ziyaret, s. 100).***Allame Meclisi "Biharu'l-Envar" adlı kitabında şöyle nakletmiştir:"Hz. Resul-i Ekrem (s.a.a.), kızı Hz. Fatıma'ya (a.s.) oğlu Hz. Hüseyin'in (a.s.) şehid edileceğini bildirince, Hz. Fatıma (a.s.) şiddetle ağlar ve der ki; "Babacığım, bu ne zaman gerçekleşecek?" Hz. Resulullah (s.a.a.) "Benim, senin ve Ali'nin (hayatta) olmadığı bir zamanda." buyurur. Hz. Fatıma'nın (s.a) ağlaması şiddetlenir ve der ki; "Peki kim O'na matem tutar?"Hz. Resulullah (s.a.a.) buyurur ki: "Ya Fatıma, ümmetimin kadınları Ehl-i Beyt'imin kadınlarına ve erkekleri de Ehl-i Beyt'imin erkeklerine ağlarlar. Nesiller boyu her sene ve her asırda matem tutarlar. Kıyamet olduğunda ise sen kadınlara, ben de erkeklere şefaat ederim. Onlardan herkim Hüseyin'in (a.s.) musibetlerine ağlamışsa, elinden tutar ve onu cennete götürürüz." Daha sonra Resulullah (s.a.a.) şöyle buyurdu: "Ya Fatıma, kıyamet günü bütün gözler ağlayacaktır; Hüseyin'in musibetlerine ağlayan göz hariç; o göz sevinçli olur ve cennet nimetleri ile müjdelenir."  (Biharu'l-Envar, c.44, s.292).