Benim ilacım YAYLA

Küçükken Sis Dağı Şenliklerini iple çekerdim.

Bazen babamdan izin alıncaya kadar akla karayı seçer, araya annemi koyardım.

Tabii önceden hazırlık yapmalıydım. Harçlık biriktirmek, elbiseleri akşamdan ütüleyip hazırlamak ve gidecek arkadaş grubunu belirlemek lazımdı.

Sabah erken saatlerde bir kemençeci ya da teybe yerleştirilmiş ve kemençe çalan bir kaset bizim yol arkadaşımız olurdu. Bizim köy Sütpınar'dan Şıh kıranı(şeyhkıranı)'na oradan Hanyanı'na ve nihayet Sis'e varırdık.

Tabii yürüyerek.

Varış mesafemiz 1.5 saat.

Yürümek bana hem kendi hem de civar köylerden çok sayıda yeni dost kazandırırdı.

Bu yıl aradan geçen 20 seneye rağmen o zamanki yol arkadaşlarımı gördüm. Şimdi yürüyerek giden neredeyse yok gibi. 55 yaşına basmış babam gibi nostalji yaşamak veya arkadaşlıklarını başlatmak ya da pekiştirmek isteyen üç beş tane gençten başka, yollar hep araba dolu. Geyikli Belediye Başkanı Ahmet Yüksel Gülay'ın verdiği bilgiye göre, bu yıl tam 5 bin araç gelmiş Sis Dağı'na... Sis Dağı ilginç bir kütle. Bilirsiniz kışa doğru havalar biraz soğuyunca sahilde ilk kar oraya düşer. Yüksekliği 2180 metre civarında. Dağın doğu yakası Trabzon'un, batı yakası Giresun'un. Dağın zirvesi çok geniş bir alanı kaplıyor. Yayla sezonunda cumartesi günleri açılan Sis Pazarı da zirveye yakın düzlüklerden birinde kuruluyor. Sahilden Sis Pazarı'na ulaşmak için düzgün sayılabilecek iki yol var. Birincisi Eynesil'in içinden başlıyor, Ören beldesinden geçiliyor, uzunluğu 28 kilometre. İkincisi Beşikdüzü, Şalpazarı, Geyikli beldesi üzerinden dolaşıyor, toplam 35 kilometre. Sis'e giderken Eynesil ve Görele'liler bile Trabzon topraklarından geçen ve daha uzun olan bu yolu tercih ediyorlar. Çünkü bu yol Şalpazarı ilçesine kadar asfalt, sonrası iyi stabilize, rampası az. Yol Eynesil'in tam içinden başlıyor ve dimdik yükseliyor. O kadar dik bir tırmanış yapıyorsunuz ki, bir süre sonra sahili adeta uçaktaymışçasına seyrediyorsunuz. Gittiğiniz yol bir süre sonra Giresun-Trabzon sınırına dönüşüyor. Bulunduğunuz sırtın doğusunda Ağasar, batısında Zıva dereleri yer alıyor. Yükseldikçe yeşilin tonları artmaya, evler azalmaya başlıyor. Yol kenarlarında yer alan çeşmelerin bolluğu dikkatimizi çekiyor. Çoğunluğu kesme taştan ve özenle yapılmışlar. Hepsinden buz gibi yayla suyu akıyor. Sis Pazarı'na kadar tam 27 çeşme saydık. Buradaki çeşme başlarında her yerde görmeye alıştığımız kırık içki şişeleri, bira kutuları, plastik poşet gibi çevre düşmanlarının olmayışı dikkatimizi çekiyor. Sis Pazarı'nda Kümbet, Bektaş veya Karaovacık yayla merkezlerinde olduğu gibi çirkin bir betonlaşma yok. Görünenler otel benzeri iki katlı bir bina, birkaç dükkan, minaresiz bir cami, büyük bir tuvalet hepsi o kadar. Sis'in insanları en çok hayrete düşüren tarafı yayla evlerinin çokluğu. Pazarın aşağılarına doğru yüzlerce ev yer alıyor. Evlerin hepsi özenle yapılmış, hatta bazıları bildiğimiz yazlık villa cinsinden. Ortalıkta öyle fazla sayıda hayvan görünmüyor. Zaten çevrede hayvanları besleyecek türden otlak da yok. Sonuç olarak Sis Yaylası hayvancılık için değil, yayla zevki için oluşturulmuş bir yayla.

Büyük Sis kütlesinin ortasından, batıdan doğuya doğru küçük bir dere akıyor. Bu dereye Çayır Dere diyorlar. Çayır Dere, Giresun ve Trabzon yaylaları arasında sınır görevi yapıyor. Bir yanında Şalpazarı'na ait Hanyanı, öbür yanında Eynesil'e ait Çayıroba yer alıyor. Karşılardaki Kaya Sis ile Evliya Tepesi etrafında büyüklü küçüklü başka obalar sıralanmış. Gece ise Sis Dağı'nın tepesi bir başka güzel, ışıl ışıl. Yayla evleri tıpkı toplu halde gece uçuşuna çıkmış ateş böcekleri gibi görünüyor.

Devamı yarın