Boğaziçi Üniversitesi

Yıllar önce üniversite sınavlarına girdiğimde ilk tercihimdi Boğaziçi Üniversitesi. Gerek yabancı dilimi geliştirmek gerekse dünya standartlarında bir eğitim alabilmek anlamında çok önemli görmüştüm. Şimdi farklı düşünenler olabilir ama bizim zamanımızda özel üniversiteler yoktu. Öğrenci değişim programları, çeşit çeşit burs imkanları falan da yoktu. O yüzden Boğaziçi Üniversitesi devlet imkanları ile okunabilecek en iyilerin başında geliyordu. 

Bütün derslerin İngilizce olarak işleniyor olması, o zamanın şartlarında bilgisayar eğitimine önem verilmesi, öğrenci kulüplerinin çok aktif olması diğer üniversitelerden daha önde ve farklı kılıyordu. Örneğin daha e-mailin ne olduğunu kimsenin bilmediği dönemlerdi ve okul yönetimi bizlere üniversite içi haberleşme için mail adresi vermişti mezun olmama yakın.

Tiyatro kulübü bugünün tiyatrocularından birçok ünlü ismi -Genco Erkal gibi- yetiştirecek kadar profesyoneldi. Jazz kulübünden halk müziğine, işletme kulübünden uluslararası ilişkiler kulübüne, dağcılıktan dalgıçlığa aklınıza ne gelirse profesyonele yakın diyebileceğimiz şekilde faaliyet gösterirdi.

Örneğin Türk Müziği Kulübünü İTÜ Devlet Konservatuvarından Prof. Gönül Paçacı Hoca çalıştırırdı, ud derslerini Yurdal Tokcan, kanun derslerini Göksel Baktagir verirdi. Ahmet Özhan'dan Sinan Erkoç'a ne konserler düzenledik. Bir de öğrenci korosunun konseri olurdu yılsonunda ki Abdülkadir Meragi'nin kârından tutun, Dede Efendi'nin Hicaz Yürük Semai'ne kadar icra edilirdi. Profesyonellik derecesini siz hayal edin artık.

Boğaziçi'nin en güzel yönlerinden biri de özgürlükçü bir ortamı olmasıydı. Komünist gençler de program düzenleyebilir, bildiri asabilirlerdi kantinlere, İslamcılar da. Ama kavga, çatışma olmazdı. Herkes saygılıydı birbirine. O dönem İstanbul Üniversitesi'nde örneğin başörtülü kızlar okula alınmazken Boğaziçi'nde hiçbir problem olmadan girerlerdi derslere. YÖK genel karar alıncaya kadar da bu böyle sürmüştür.

Bahar şenliklerinde Kürt halayı da çekilmiştir, Ata Barı da oynanmıştır. Sık sık konferanslar düzenlenir, Yusuf İslam da konuk olurdu, dünyaca ünlü astrofizikçiler ya da matematikçiler de. 29 Ekim, 19 Mayıs gibi günlerde ayrıca programlar, anma törenleri olurdu.

Hocalarımız öyle donanımlıydılar ki dersleri dinlerken hayran kalırdık onlara. Rahmetlik Engin Arık'tan fizik 101 ve 102 derslerini almıştım. Donanımlı oldukları kadar vatanseverdiler de. Toryum madeni üzerine araştırmalar yapıyordu. Zaten o yüzden ekibiyle beraber suikaste kurban edildiği düşünülüyor. Hilmi Yavuz'dan şiir dersi almıştım. Dinlemesi ne büyük bir zevkti...

Boğaziçi'nde okumak gerçekten bir ayrıcalıktır. Gerek görgü gerek bilgi, genel kültür, sosyalleşme, iletişim anlamında çok şey katar öğrencisine. Sadece okuduğunuz bölüm hakkında bilgi sahibi olarak mezun olmazsınız.

Ama bu hafta üniversitemizin anıldığı olay gerçekten çok üzücüydü. Yunan asıllı Müslüman İngiliz yazar Hamza Andreas Tzortzis'in Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk hakkında yaptığı haddini aşan yorumlar gündeme geldi ve Boğaziçi Üniversitesi'ne hiç mi hiç yakışmadı. Bir mezunu olarak çok çok üzüldüm. Üniversite yönetiminin bu konuda acilen bir açıklama yapması şart.

Ancak burada altı çizilmesi gereken birkaç konu var. Bu toplantı Mayıs 2014 tarihli bir toplantı. Peki, neden şimdi gündem edildi? Bir anda sosyal medyaya yeni bir olaymış gibi servis edildi. Neden o zaman bu duruma kimse ses çıkarmadı? Acaba 'keşke Yunan galip gelseydi' açıklamalarının prim yaptığı zamanlar olmasından mıydı? Peki, şimdi bunlar gündem edilerek ne elde edilmeye çalışılıyor?

Yukarıda Boğaziçi Üniversitesi'ndeki günlerimi anlatırken özgürlükçü, saygılı bir ortam olduğundan bahsettim. Ama özgürlük nedir? Üniversitedeki hürriyetin sınırları nedir? Ülkenizin kurucusuna, kurtarıcısına hakaret edilmesine izin vermek özgürlük müdür? Örneğin aynı şahıs Almanya'ya gidip önde gelen bir üniversitesinde Hitler'e şeytan dese ne olur? Almanlar da Hitler'in yaptıklarını tasvip etmiyorlar, hatta özür bile dilediler ama yine de tarihlerinin bir parçası olan insana hakaret de ettirmezler.

Dünyanın hiçbir ülkesinde o ülkenin kurucu liderine kim olursanız olun hakaret edemezsiniz. En kötü yanı ise elin Yunan'ı gelmiş Ata'mıza hakaret ederken bizim gencimiz bunu alkışlıyor. İzmir'de denize döktüğümüz, en büyük yenilgilerini alan Yunan-İngiliz ittifakının belki de bizden aldıkları en büyük intikamdır bu fitneyi başarıyla gençlerimiz arasında yaymış olmak ve gencimizi atasına düşman etmek ve en iyi üniversitelerimizi de buna alet etmek. Kurtuluş Savaşı'nda başaramadıklarını kaleyi içten fethederek başarmaya çalışıyorlar. Şu an bunun gündem olması da ülkemizde yeniden bu planların uygulandığının göstergesidir. Yeniden birtakım hesapların gündemde olduğunun, uygulamaya konduğunun bir işaretidir. Hepimizin ayık ve uyanık olmamız lazım. 

Bu şahsın benzer şekilde aynı tarihlerde ODTÜ'de de konferans verdiği bilgisi var. Boğaziçi ya da ODTÜ fark etmez. Hangi üniversite olursa olsun üniversite yönetimlerinin bu faaliyetlere izin vermemesi, bu tarz faaliyetleri düzenleyenlere yaptırım uygulaması, bunların önünü kesmek için şarttır. Çünkü bu özgürlük değil, bölücülüktür! Eğitim yuvalarının buna alet edilmesi ise milletçe intihar etmemiz demek olur ki buna asla izin verilmemelidir.