Bütçe açığı büyük tehlike

Geçtiğimiz yılın tamamında 123,7 milyar TL'lik bir bütçe açığı vermiştik.

Bu yılın daha yarısında neredeyse bu bütçe açığı rakamına ulaştık.

Ocak-Haziran dönemini kapsayan ilk 6 ayın bütçe açığı 109 milyar 450 milyon TL'ye yükseldi.

Geçen yılın aynı döneminde bu açık 78,6 milyar TL idi. 

Bütçe açığı yüzde 39,3 oranında artış gösterdi.

Böyle giderse yılsonunda bütçe açığı 240 milyar TL'yi geçecek.

Yani 2019'a göre yüzde 100 artmış olacak.

Çünkü bundan sonraki dönemde kullanılacak ihtiyat akçesi ya da kamu bankalarının karlarının transferi de yok. 

Bu yıl bunlar kullanıldı ve buna rağmen bu devasa bütçe açığına ulaşıldı.

Ocak-Haziran döneminde bütçe gelirleri, geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 13 yükselerek 455 milyar 411 milyon lirayı, bütçe giderleri ise yüzde 17,3 artarak 564 milyar 862 milyon lirayı buldu.

Giderler, resmi enflasyon oranlarının çok çok üstünde olan maliyet artışlarıyla orantılı olarak hızla artmaya devam ediyor.

Gelirler ise vergilere dayalı… Yani vatandaşın cebine odaklı…

Vatandaşta ise cep delik, cepken delik…

Giderler yüksek oranlarda artmaya devam edecek, vergi gelirleri ise beklenenin altında kalacak. Durum bunu gösteriyor.

Haziran ayının bütçe rakamlarına da bakalım.

Haziran'da bütçe açığı geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 60 artarak 12 milyar liradan, 19 milyar 370 milyon liraya yükseldi.

Haziran'da bütçe gelirleri geçen yılın aynı ayına göre yüzde 19,5 artarak 66 milyar 272 milyon lira, bütçe giderleri ise yüzde 26,8 artarak 85 milyar 643 milyon lira oldu.

Aylık 20 milyar liralık açık karşılaşacağımız tehlikeyi işaret ediyor.

Bu gidişatla bütçe fazlası Türkiye için tarih oldu.

Sürekli katlanarak artan bir bütçe açığına maruz kalıyoruz ve kalacağız.

Ama bilmemiz gereken en önemli husus, bunun sürdürülebilir olmayacağıdır.

Bütçe açığı demek borç demektir.

Borç da faiz yüküyle beraber büyük bir maliyet demektir.

Elbette ki borç verenlerin taviz peşinde koştuklarını da göz ardı etmemeliyiz.

Faiz bizden 2 götürüyorsa, taviz 10 götürüyor, hatta yerine göre 100 götürüyor.

Madenleri Lozan'dan dolayı değil, borçlanma mantığından dolayı çıkartamıyoruz.

Yanlış anlamayın borç verenler madenlerimizi çıkartıyor, biz çıkartamıyoruz.

Sen borç diye birilerinin kapısında el pençe divan durursan, onlar da sana "madenlerini bize ver" derler, haraç mezat elde ederler ve millete ait olan madenleri talan ederler.

Sana da "Lozan'a göre çıkartamıyoruz" yalanını savunmak düşer.

Yani bütçe açığıyla, borçlanma ile sırtımıza vurulan semer sadece faiz yükü değil, bunu anlatmaya çalışıyorum; anlamak isteyenlere…

Anlamak istemeyenlere bir sözüm yok, onlar semeri zaten kabullenmişler.

Bütçe açığı 2017'de 47,4 milyar liraydı. Şimdi 240 milyar liralık bütçe açıklarından bahsediyoruz. Şu artışı görebiliyor musunuz?

Bütçede artış arttıkça, borç verenlerin yükledikleri faiz yükü de artmaya devam ediyor.

Bakın, Haziran ayında geçen yılın aynı ayına göre ödediğimiz faiz yüzde 44,4 artarak 6 milyar 297 milyon TL oldu.

Ocak-Haziran döneminde ise bu rakam yüzde 40,4'lük bir artışla 71 milyar 257 milyon TL'ye yükseldi.

Geçtiğimiz yıllarda yılın tamamında 50 milyar liralık faiz ödemesi yaparken, bugün yılın ilk 6 ayında ödediğimiz faiz 71 milyar liraya çıktı.

Bunun taviz yükünü şimdilik göremiyoruz ama sonradan kokusu çıkıyor.

Millet olarak bu gidişatın sürdürülemez olduğunu artık görmeliyiz.

Güvendiğimiz siyasiler bunu gayet iyi bildikleri halde, her şey yolundaymış gibi bir pembe tablo çiziyorlar.

Ama gerçekte karanlık olan bu tabloyu, artık pembe renkler kapatamıyor.

Gerçek bir sorun var ve gerçek bir çözüm bekliyor.

Sorunlar, üstleri örtülerek asla çözülemez, büyür.

Ve değil Türkiye'de, dünyada bu ve benzeri sorunların tek bir çözümü var, o da merhum Prof. Dr. Haydar Baş'a ait olan Milli Ekonomi Modeli (MEM)…

Bu sorunun çözümü MEM'de çok basit; emek ve üretim karşılığı ve de kaynaklar karşılığı senyorajla Milli Para devreye konulacak.

Bu adım atılır atılmaz sürekli bütçe fazlası veren güçlü bir devlet oluyorsunuz.

MEM'i parti programına alan tek parti Bağımsız Türkiye Partisi'ne (BTP) fırsat vermediğimiz müddetçe bu çözümle buluşmamız asla mümkün olmayacaktır.

Bu sorunu çözmediğimiz zaman ne mi olur?

Bütçe açığı artışının da mutlaka bir sınırı var ve bunun ağır sonuçları vardır.

Osmanlı bu ağır sonuçları Reji yönetimiyle, Duyunu Umumiyle, Sevr'le, Mondros'la, işgalle yaşadı. Unutmayalım ki, borç verenlerin asıl BOP hedefleri Türkiye…