Cennet, güzel ahlaklı Mü'minlerin yurdu

Fert bazında da toplum bazında da iyi ahlaka sahip olmamak, bir yıkımın ifadesidir. Zira, ahlaktaki zaafiyet, zamanla ibadette zaafiyete; ibadetteki zaafiyet de imandaki zaafiyete götürür ki; bu da insanın yaşayan ölü haline gelmesidir. Zira, SevgiliPeygamberimiz (sav) buyurdular ki: "Nefsim, yed-i kudretinde olan Allah'a yemin olsun ki, cennete ancak güzel ahlaklı olanlar girecek".Güzel ahlak; iman ve ibadetin de temel dinamiği ve teminatıdır. Vücut organlarına can veren kan dolaşımına benzer. Bu dolaşım olmaksızın nasıl ki, organların varlığı bir işe yaramazsa, iyi ahlaka sahip olmaksızın da ibadetler ve iman sahih olmaz. Nitekim Ebû Hureyre'den (ra) rivayetle Resulullah Efendimiz (sa) demişlerdir ki: "Allahü Teala buyurur: Benim için bir amel işleyip, başkasını bu amele ortak eden kimsenin bu ameli tamamen kendisi içindir. Ben, bu amelden beriyim. Ben, ortaklıktan müstağni olanım".Resulullah (sav), birçok geceler ümmeti için ağlar, onların kurtuluşu için dua ederdi.Şefkat ve merhameti herşeyi kapsayan Allah Resulu (sav), devamlı tebessüm eden bir insan değildi. Kızması gereken yerde kızar, susması gereken yerde susar, üzülmesi gereken yerde üzülürdü. Bütün bunları nefsinden değil, her an Allah ile olmanın şuuruyla yaptığından, değişik her haliyle de insanları irşad ederdi.Birgün, hüçresini gözetleyen birisini görerek hiddetle dışarı çıkmış; ashabına: "O, evimi seyredeni yakalasaydım, gözlerini oyacaktım" buyurmuşlardır. Resulullah Efendimiz, bu tavrıyla namus meselesinin ehemniyetini öğretmişlerdir.