Hz. Ali (a.s)'ın kızı Fâtıma, bir gün İmam Zeyn'ul-Abidin (a.s)'ın, çok ibadet etmesinden dolayı güçsüz ve zayıf bir duruma düşmüş mübarek bedenini görünce, hemen Cabir'in yanına gelerek şöyle dedi: "Cabir! Ey Resûlullah'ın sahabesi! Bizim sizin üzerinizde birtakım haklarımız vardır; onlardan biri şudur ki; eğer biz- lerden birisinin çok ibadet etmekle kendisini tehlikeye düşürdüğünü gördüğünüzde canını koruması için onu uyarmanızdır. Şimdi kardeşimin yadigârı olan Ali bin Hüseyin (a.s), çok ibadet etmekle kendisini zayıf bir duruma düşürmüş, onun alın ve dizleri nasır bağlamıştır."

Cabir bu söz üzerine, İmam (a.s)'ın evine doğru hareket etti. Kapının önünde, Ben-i Haşim'den olan diğer çocuklarla oynayan bir çocuk gördü. Cabir bu çocuğun yürümesine dikkatlice baktı, kendine; "Bu yürüyüş Hz. Peygamber'in yürüyüşünün aynısıdır" dedi. Daha sonra çocuğa; "Evladım ismin nedir?" diye sordu.

O çocuk, "Ben Ali bin Hüseyin'in oğlu Muhammed'im" dedi. Cabir bu sözü ondan duyunca şiddetle ağlayarak şöyle dedi: "Babam sana feda olsun! Yakına gel."

İmam Muhammed Bâkır (a.s), Cabir'in yanına geldi. Cabir İmam Muhammed Bakır (a.s)'ın gömleğinin düğmelerini açarak elini Hazretin göğsüne bıraktı ve öperek şöyle dedi: "Ben Hz. Peygamber (s.a.a)'in selamını sana iletiyorum, Resûlullah bana seni görünce böyle davranmamı emretmişti." Daha sonra; "Değerli babandan, benim için izin al" dedi. İmam Bâkır (a.s) da, babasının yanına giderek yaşlı adamın hareketleriyle söylediği sözünü babasına nakletti. İmam Zeyn'ul-Abidin (a.s) şöyle buyurdular: "Oğlum! O Cabir'dir; söyle içeri gelsin." Cabir içeri girdiğinde İmam (a.s)'ı mihrapta, çok ibadet etmesi neticesinde bedeninin ezik ve güçsüz bir duruma düştüğünü gördü. İmam (a.s) Cabir'e saygı için ayağa kalktı, onun hal ve hatırını sorarak kendi yanına oturttu.

Cabir şöyle arz etti: "Ey Peygamber'in oğlu! Allah Teâlâ cenneti siz ve dostlarınız, cehennemi ise düşmanlarınız için yaratmış olduğunu bildiğiniz halde, ibadet etmede bunca çaba ve zahmetin sebebi nedir?"

İmam (a.s) şöyle buyurdular: "Allah Teâlâ Kur'ân'da Hz. Peygamber'e hitaben, 'Senin günahlarının hepsini affetmişiz' buyurmasına rağmen yine de ceddim Resûlullah'ın -anam babam O'na feda olsun- ayakları şişecek bir şekilde ibadet ettiğini görmedin mi? Hz. Peygamber'e; 'Siz bu makama sahip olmanıza rağmen yine böylesine ibadet mi ediyorsunuz?' dediklerinde, 'Allah'a şükreden bir kul olmayayım mı?' buyurdular."Cabir, sözlerinin İmam (a.s)'a tesir etmeyeceğini ve meşakkatli tavırdan alıkoymayacağını anlayınca şöyle arz etti: "Ey Peygamber'in oğlu! O halde en azından canını koru. Çünkü siz öyle bir ailedensiniz ki, bela ve sıkıntılar o aile vasıtasıyla def olur, rahmet yağmuru onların vücudu bereketiyle nazil olur."

İmam (a.s) Cabir'in sözlerini dinledikten sonra şöyle buyurdular: "Ey Cabir! Ben babalarıma kavuşana dek, onların tuttukları yol ve amellerden vazgeçmeyeceğim."

Cabir İmam (a.s)'ın bu sözünü duyunca şöyle dedi: "Allah'a and olsun ki, Hz. Peygamber'in evlatları arasında, Yusuf peygamberden başka Ali bin Hüseyin gibi bir kimseyi göremiyorum. Allah'a and olsun ki, yüce şahsiyetin evlatları, Hz. Yusuf'un evlatlarından daha iyiler, bunun evlatları arasında, yeryüzünün zulümle dolduğu bir sırada adaletle dolduracak olan bir kimse (Hz. Mehdi) vardır."

(Bihar, c.46, s.60).